Okul çıkışını sabırsızlıkla bekledim niye böyle olmuştum ki sıradan okuldan biri. İlk defa poyrazdan sonra bir erkekle bu kadar yakın oluyordum. Bu arada Poyraz kuzenim tek arkadaşım erkek olduğu için sırlarını pek fazla anlatmam. Gerçi ne sırrım var ki.
Zil çaldı sonunda içimi bi heyecan kapladı. Korkuyodum galiba. Bana çıkıp kapının orda onu beklememi söyledi bi arkadaşına bişey söyleyecekmiş sonra söylese ne olur ki. Bende önce lavoboya gidip kendime bi baktım her zaman ki halimdi bıkkın bıkkın bakan gözler hayattan bıkmış havası veriyordu. Öyleydi zaten. Yüzüme bir kaç kere daha su çarptıktan sonra çıktım ve beklemeye başladım.
Yarım saat oldu yok. Bir saat oldu yok. Uç saat oldu yok. Ben lavobodayken gitmiş olamaz demi. Hava kararmaya başlamıştı artık gitsem iyi olacaktı. Kandırilmistim galiba. Zaten kim benimle buluşmak ister ki. Hayal kırıklığına uğramıştım. Amacı sadece benimle oyun oynamak mıydı? Eve gittiğimde evde bi telaş vardı. Yine ne yapıyorlardı."Anneee! Ne oluyor? Niye bunlar?" annem bana doğru gelip sevecenlikle gülümseyip"Kızım akşam misafirlerimiz var?" anneme soru soran gözlerle bakınca anladı ve "Yusuf dayıngil geliyor saat onda burada olacaklar. Sende gel yardım et istersen." Canım sıkkındı be anne. "Anne ben yorgunum yatıp biraz uyusan olur mu? Yorucu bi gündü. Annem yine gülümseyip" Tabi tatlım nasıl istersen" kolay besin diyip yukarı çıkarken annem "Güneş" diye seslenmesiyle arkamı döndüm "Eğer anlatmak istediğin birşeyler olursa seni hep dinlerin biliyorsun değil mi?" dedi bunu niye sormuştu ki yüzüme çok mu yansıtmıştım genellikle saklayabilen bir kişiydim ama anneydi o hissederdi. "Biliyorum annecim ben sadece yorgunum o kadar başka bişey yok." Seviyorum ben bu kadını ya. " peki tatlım sen çık dinlenmene bak." gülümseyip merdivenlere yöneldim odaya geldiğimde kendimi zor attım yorucu bi gündü ve kötü. Bunları düşünürken uyuya dalmışım.
Kapının açılmasıyla birisinin üstüme atlaması bir oldu. Bir insan böylemi uyandırılır ya. Şaşkın gözlerle ona bakarken sevecenlik le gülümsüyordu. Bu kim len tanımıyom ben olum kimsin sen demek istesemde bende zorla da olsa gülümsedim. Yeni uyandım nasıl gülümseyim ki. Sessizliği bastırarak "Ne çok uyusun Uykucu." dedi. İyi birine benziyordu. "Saat kaç ki." diye saçma bi soru sorduğumda hala gülümsüyordu. Sen kimsin ya. "Gece yarısını geçti. Hadi aşağı inelim."dedi. Tamamdiyerek aşağı indim. Annem mutfaktaydı misafirlere hoşgeldiniz diyip hemen annenin yanına gittim. "Anne bunlar kim. Beni nerden tanıyorlar." Annem gülüp sabırlı ol dedi ve içeri geçti.
Böle havadan sudan konuşurken annem bana döndü ve " Kızım bu dağın Yusuf dayıngil yurtdışındaydılar yıllardır gelemiyordular. Ama artık geldiler buda kuzenin Elif. Aynı okula gideceksiniz dayıngil geçici bi süreliğine tekrar gidecek Elif bizde kalacak anlaşacağınızı umuyorum." Annem bana cevap bekleyen gözlerle bakınca. "Çok mutlu oldum anne iyiki geldiler." dedim gülümserken. Biraz daha geçtikten sonra herkes odasına geçti. Elifte benim idama sohbet ettik eskiden yedi tane sevgilisi olmuş. Hatta öpüşmüş. Bende bazı şeyleri anlattım bu işlerden anlıyo gibiydi teselli etti. Ben lavobodayken bekleyip gitme olasılığını sordu o kadar oyalanmamıştım ki. Hem ben onu saatlerce bekledim o bekleyemedi mi? Sonra film izlemeye karar gedik salona indik ve komedi filmi izledik çok güldük ya. Ve gece hiç uyumadık ne yapmıştık ki zaman hemen geçmişti sabah beraber kahvaltı hazırladık. Sonra okula görmemeye karar verdik o zaten gitmeyecekti pazartesi başlayacaktı. Bizde alışveriş yaptık gezdik derken hava kararmaya başlamıştı. Sahile gittik. Yıldızları izledik ve arkadan birinin seslenmesiye çok şaşırdım.
-"Güney!"
Yanımıza geldi ve oda bizim gibi oturdu."Niye okula gelmedin?" Merak mı etmışti? Off Güneş soruyordu öylesine iste seni mi merak edecekti? "Of işimiz vardı işte sen niye gelmedin okul çıkışı çok bekledim. "Özür dilerim babamın işleri. Dışarı çıktığımda babamın adamları geldi sana haber vermeme izin vermediler telefon numarada yoktu." Boşuna mı üzülmustum sonra Elifle taniştılar telefon numaralarımızi aldık. Sessiz sessiz otururken saate baktım ve sessizliği bozarak " Saat ona geliyor kalkmamız gerekiyor." vedalaşip ayrıldık. Dayımgil on ikide gidecekti. Eve gittiğimizde bizi bekliyorlarmıs geldik ve hemen hava alanına gittik. Elif çok üzülmüştü. Onları öyle görünce duygulanmıştım benim babamla vedalaşma şansım olmamışti. Eve geldiğimizde bir gün hiç uyumadığımız için hemen uyuduk.
En güzeli ise haftasonuydu. Okul yoktu. Bunun sevinciyle kalktik tüm gün evde takıldık kitap okudum. Fil izledim internette takıldım çok hızlı geçmıştı. Ve yarın ki plani yapıp uyuduk.
Harika bir gün olacaktı. Pikniğe gidecektik . Hazırlanmak için ayağa kaltım ki whatsapptan mesaj Güney
Güney Güneş whatsapp konuşması
Güney: Günaydın dumanist güzel
Güneş:Günaydın da nerden biliyorsun dumanist olduğumu.
Güney:Ben bilirim.
Güneş:Egoist
Güney:Planın var mı?
Güneş:Var.
Guney:Kimle ne yapcanız?
Güneş:Niye soruyorsun ki.
Güney: Cevap ver. Beni reddettiğinde göre önemli biri.
Güneş:Elifle piknik
Güney:Bende geliyom.
Güneş:Annemde var.
Güney:Sorun olmaz mızmız.
Güneş:Peki bir saat sonra .........ol
Güney:Tmm
Resmen onunla piknige giudecektik hemen annemgile söyledim. Mutlu oldu. Kızı açılmaya başlamıştı. İçimde kelebekler uçuşuyordu. Niye bu kadar mutlu oldum ki.
