Olivia büyük ve eski kütüphanenin uzun koridorunda yürümeye başladı. Burnuna gelen kahve kokusu ve kitapların hoş kokusu onu cezbediyordu.
Lavin'in dediği sözler aklına gelirken gülümseyerek üstü toz olan kitabı eline aldı. Az sesli, sakin olan şarkı kulaklarında seslenirken boş bir yere oturdu.
Anılar, her zaman eski arkadaşı Lavin'i hatırlatır. Canını yaksa bile ses çıkarmak yerine sessizce kitaplar okurdu.
Lavin hayatı boyunca şiir ve bazı küçük notlar yazardı. Bu sözler kısa ama anlamlı olurdu. Yani, diğerlerine göre öyleydi.
Olivia, Lavin'in yazdığı bir şiiri düşünmeye başladı.
-------------------------------------------
Unutmak bu kadar zor mu?
Yoksa sadece, bana mı zor?
Yanına geleyim,
Sen konuş, ben dinleyeyim.
Sesim çıkarsa, affet.
Her şey için, affet.
--------------------------------------------
Bir öksürük sesi geldiği zaman, Olivia karşısına baktı. Karşısında, elinde 2 tane kitap ile duran Ryuuji'yi beklemiyordu.
Ryuujii:
Otura bilir miyim?
Olivia bir şey demeden kafasını salladı. Ryuuji gülümseyerek, Olivia'nın karşısında olan boş yere oturdu.
Ryuuji:
İkinci el kitap mı?
Olivia yavaşca elinde olan eski kitaba baktı. Daha sonra yavaşca gülümsedi ve Lavin'in eskiden dediği sözleri söylemeye başladı.
Olivia:
Eski kitapların içinden.. bazen notlar, kurumuş çiçekler ve anılar çıkar. Sadece bir kitap değil, bir insanın yaşanmışlıkları var bu kitapta. Yani.. bir arkadaşım öyle demişti.
Ryuuji:
Kimmiş bu zeki, arkadaş?
Olivia biraz sustu ve hafifçe gülümsedi. Lavin'in ismini her duyduğunda suratında bir gülümseme oluşurdu. Acı veren bir gülümseme.
Olivia:
Şuan bir yıldız.
Ryuuji:
Benim de bir arkadaş vardı. Oda "eski kitaplar" hakkında böyle konuşurdu.
İkisinin arasında olan sessizlikten sonra, Ryuuji kıza baktı. Olivia üstünde olan bakışlardan haberi vardı ama bakmamayı seçti.
Ryuuji:
Lavi.. öldü, değil mi?
Olivia yavaşca gözlüğünü çıkardı ve masaya koydu. Biraz sessiz kaldıktan sonra kafasını evet anlamında salladı.
Olivia:
Gerçek ismi, Lavin.
Ryuuji bir şey demeden kafasını salladı ve başka tarafa bakmaya başladı. İkisi arasında sessizlik devam ederken Olivia ayağa kalktı ve gözlüğü ile kitaplarını eline aldı.
Olivia:
İyi günler.
Ryuuji yere bakmaya devam ederken el salladı ve Olivia'nın gidişini izledi. "umarım alışkanlığını bırakmıştır" diye düşünmeden edemedi.
★★★★★★★★★★★★★
Yağmurun yağması ile Erika oturduğu taştan kalktı ve Karel'e baktı. Karel yağmuru umursamadan, Lavin'in mezarına bakıyordu.
Erika
Artık gidelim mi?
Karel bir şey demeden ayağa kalktı ve son kez Lavin'in mezarına baktı. 8 yıllık arkadaşını kaybetmek o kadar da kolay değildi.
