İçimizden biri

3.Bölüm

3.Tamamlanmış hissi

Seeelaaammm!!

Nasılsınız, nörüyonuz?

Evet üşenmeden bir şekilde bölüm yazdım.

Vallah ben çok iyiyim çünkü çok sevdiğim biri ile konuşuyorumm tekrardan, kısa sürede hayatımın anlamı olan birisi kendisi

Bu arada bir daha ki bölümden itibaren olaylar başlıyor, bu bölüm daha olaysız geçecek, vermek istediğim her bilgiyi daha tam veremedim.

Neyseee hadi bölüme geçelim, iyi okumalar sevgili pamuk şekerlerimmm

***

"Ebru keki yaktın prensesim, çıkar şunu fırından! Hiç mi yanık kokusu almadın?" evin içinde bağırarak ordan oraya koşturuyorduk.
"Ne bağırıyorsun, bana kızacağına sen niye çıkarmıyon birtanem,namı diğer balkan kızı?" bunu demesinden sonra ona susmasını ve bana bir daha böyle söylememesini demiştim. Onurun bana balkan kızı demesinin üzerinden neredeyse 2 ay geçmişti, o sözünden sonra okul sonuna kadar konuşmamış ve okuldan sonra aceleyle çıkmıştım. Ebru ise her hatırladığında bana bu şekilde sesleniyordu. Sevmiyorum diyorum, bana şöyle seslenme diyorum ama yok, neymiş bay çok havalı benden hoşlanıyormuş. Güleyim de boşa gitmesin. Şimdi söyleyeceklerim çok mantıksız olacak ama hazır olun, bugün "kimin ne olduğu belli olmayan" adlı whatsapp grubumuz bende toplanıyorduk.

İzninizle anlatayım, şimdi şöyle oldu, üniversitenin ilk 2-3 haftası hiç konuşmadık, anca işte merhaba merhaba. İnanmayacaksınız ama okulun ilk ayı kavgaya karıştık. Tarih:bir pazartesi, tam hatırlamıyorum, saat:öğle arası, bulunulan yer: bahçe.

1 ay önce

Kış geliyor, bir daha ne zaman böyle güzel hava buluruz diyerekten Ebru ile üniversitenin bahçesinde dolaşıyorduk. Etrafımıza baktığımda, herkes kendi halinde havanın tadını çıkarıyor diye düşünüyordum, ta ki gözüme bir şey çarpana kadar. 5 kişi toplanmış Ahu ve Seline sataşıyordu. Kızlara baktığımda, gözlerinde korku gördüm, hele Selin, dokunsan ağlayacaktı.

Hızlı adımlar ile o tarafa doğru yol aldık. Varlığımızı belli etmek için "Hayırdır, ne oluyor!" diye bağırdım. Herkes bir anda gözlerini bana dikmişti, sesim beklediğimden sinirli çıkmıştı. Bir anda sırtımda sıcak bir el hissettim. Ebru bu hareketi ile sakin kalmamı işaret ediyordu. Öyle sıcak gülümsedi ki, bir anda tüm sinirim yok olmuş gibiydi.

"Asıl sana ne oluyor, burnunu seni ilgilendirmeyen işlere sokma, çırpı." kızlardan biri kulağına bir şey fısıldadı. "Demek Onurun hoşlandığı kız bu. Ne buluyor onda, anlamadım." kızlardan biri konuşmaya başlamıştı. Ne? Onurun hoşlandığı kız mı? Saçmalık! Kız benim boylarımdaydı ama benden kilolo duruyordu. Yüzünde ise 10 kilo makyaj vardı. Kız kendisini bir şey zannediyor olmalıydı ki, bize üstten bakıyordu, geri zekâlı. "Pardon? Sen bana çırpı mı dedin, makyaj güzeli! Bak kavg-" diye karşılık verirken, Ebru lafımı kesti. "Bir daha kız kardeşime çırpı dersen, ölümün benim elimden olur, anladın mı!" Kızlar boş boş bakmaya devam ederken Ebru tekrar sakin kalmaya çalışıyormuş gibi konuşmaya başladı. "Yok sen bence anlamadın, dur ben sana senin anlayacağın dilden anlatayım" diyerek önce kıza bir tokat attı, ardından sarı saçlarına yapıştı. Bana sakin kal diyen insana bakın. İşte beklediğim an gelmişti, eğlence başlasın.