Amnesia (MinJoon)

Babyshower

"Her şey düzelecek. Söz veriyorum." Namjoon Jimin'in elini sıkarken konuştu.

Omega artık 27 buçuk haftalık hamileydi. Adet döneminin tamamını geçirmemiş olmasına rağmen, patlamaya hazırmış gibi görünüyordu... ve açıkçası o da öyle hissetmişti. Hareket etmekte zorlanıyordu, sürekli tuvalete gitmek zorunda kalıyordu ve içinde o kadar çok bebek varken leğen kemiği çok kırılgan ve ağrıyordu.

"Ailem seni seviyor... ve Kim'in aynı anda en büyük doğumunu kutlamanın heyecanını yaşıyorlar." Alfa gülümseyerek söyledi.

Jimin iç geçirdi ve gülümsedi, "Evet biliyorum."

"Ayrıca hemen orada olacağım patron." Chan arka koltuktan neşeyle konuştu ve ona bakmak için döndüklerinde onlara parlak bir şekilde gülümsedi.

Chan her zamanki gibi Jimin'in dışarı çıktığı her an görevdeydi. Ve Jimin Seul'ün diğer tarafına gitmek zorunda kaldığı için Chan, Jimin'e Kim malikanesine kadar eşlik etmeyi ve Jimin'in açıkça Namjoon'un yanında olmasına rağmen omeganın iyi olacağından emin olmayı görevi olarak görmüştü.

Yani buradaydı, bedava yemek için buradaydı ama aynı zamanda Namjoon'un yanından ayrılması ve herhangi birinin ona karşı bir şeyler denemek istemesi durumunda Jimin'in güvende olduğundan emin olmak için de buradaydı.

"Teşekkürler." Jimin net bir şekilde söyledi.

"Evet sorun değil." Chan dışarı çıkıp Jimin'in kapısını açmadan önce gülümsedi ve baş parmağını kaldırarak cevap verdi.

Omega, Chan'in kendisini ilgilendiren herhangi bir konuda ne kadar aptal ve yardımsever olduğunu görünce gülümsedi. Açıkça işini seviyordu ve Jimin'in minicik ellerini kendi elleriyle yakalayıp yuvarlak küçük omegayı ayağa kaldırırken işini ciddiye alıyordu; Namjoon da kendi bedeninin garipliği karşısında homurdanırken Jimin'in belini ve omuzlarını destekleyerek etrafta dolanıyordu.

"İkinize de teşekkürler." Chan ellerini bırakıp büyük eve kadar onları takip ederken Jimin bir gülümsemeyle konuştu.

"Her zaman yakınlarda olacağım." Chan usulca şöyle dedi: "Gerçekten söylüyorum, çünkü bu benim işim, duygusal olarak değil."

Jimin ve Namjoon evin içinde yürürken gülüyorlardı, Jimin onun boyunun üzerinde paytak paytak yürüyordu. Namjoon, Chan'ın ailesinin evinin kapısını çalarken ne kadar salak olduğunu görünce başını salladı.

"Namjoon, tatlım!" Alfanın annesi kapıyı açtığında ve oğluyla Jimin'i kapı eşiğinde gördüğünde neşeyle şöyle dedi: Oğluna sarıldı ve gülümsedi.

"Ve Jimin...çok güzel görünüyorsun...biraz da perişan." Jimin'in bu kadar büyük bir göbekle olduğu yerde durmaktan ne kadar rahatsız göründüğünü fark ettiğinde sempatik bir şekilde konuştu.

"Anne." Namjoon kısaca dedi.

"Hayır o haklı... Oturmam lazım." Jimin, ağır hamile omegaya sarılmak için eğilirken ne demek istediğini anlamıştı.

"Ve Chan...sen de geldin." Jimin'e olan hakimiyetini gevşettiğini fark etti.

Chan aniden parlak bir şekilde sırıttı ve ileri doğru iki hızlı adım atarak kollarını eski omeganın etrafına doladı ve onu dev bir kucaklamayla sardı.

"Eommi...çok uzun zaman oldu ." Sanki birbirlerini tüm hayatları boyunca tanıyorlarmış gibi mutlu bir şekilde konuştu.

"Chan... onunla bundan önce yalnızca iki kez tanıştın." Namjoon, başını sallayıp annesinin sinirli bir şekilde kıkırdayıp sırtını hafifçe okşamasını izlerken bunu belirtti.