Sevgi beslediklerim idi
Beni anlam aramaya iten.
Az bulunur yeryüzünde,
Düşüncelerine dokunup
Seni derinden hisseden.
Geriye dönüp baktığımda gördüm
Tanıdığım halinden
Çok uzaklaşmış yerinden
Bir yabancı ile konuşuyordum
Gözlerine bakarken.
Değiştiren neydi onları
Bu kadar anlamdan uzaklaştıran?
Aslında basit değil mi
İnsanın sahip olması gerekenler?
Barınacak bir yer,
Kendisini anlayan biri,
Dozunda yalnızlık.
Hangi yoldan geçmiş insanlık?
Vicdanlarını kaplamış bu kuraklık.
Başkalarının ne düşündüğünü
Düşünmekten, sahiplenmiş zihinler
Koşması gerektikleri fazlalığa.
Yatar vücutlarının içersinde tüketen bir ruh
Zaman pişmanlıktır onlar için,
Yorgunlukları ağır bir travmadır,
Gerçekten onları sevmeye çalışan
Birini ararken.
Parçalanır düşünceleri aslında
Satın alamadıkları gökyüzünü izlerken.
Görmeseydim, bir nefes bulmaya çalışırken
Kahkahaları bozulmasın diye
İnmeyenleri yükseklerden.
Belkide insan budur,
Geldiği yerde herkesle arkadaş,
Vardığı yerde sağır.
Geldiği yerde krala düşman,
Kaleyi girdiğinde
Gözleri kapalı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAŞAMIN İKONİK MASKESİ
PoetryHayatın içinden süzülmüş ve ifade edilebilen her yaşam deneyimi size yol göstermesi için tırmanabileceğiniz bir ağaca dönüşür. Bakış açınızı değistirip, alışılmışın dışında ki yolları gördüğünüzde doğruların nasıl parladığını fark edeceksiniz. ...
