Hiç gitmediğim bir cafeye , tanımadığım bir insanla buluşmak için gidiyordum. Ve bu gerçekten benim için can sıkıcı bir durumdu çünki , buluşacağım insan annemin benim için mahalledeki teyzelerle birlikte seçtiği damat adayıydı. İnanabiliyor musunuz ? 2015'in Türkiyesinde resmen annem tarafından görücü usulü bir buluşmaya gidiyordum.
Ne giyeceğime henüz karar verememişken annemin bana doğru gelirken attığı çığlıkları duymaya başladım vee evet annem içeri giriş yaptı. "Neden bağıyorsun anne ! "
" ne demek neden bağırıyorum. Saat kaç farkında mısın ?"
"Ee ne olmuş yani ?"
"Ne demek ne olmuş çocuk ağaç oldu kök salacak evladım hadi hadi !"
"Tamam şimdi çıkarsan hemen hazırlanıp çıkıcam anneeeee!"
Ve annem bana o 100 numaralı kızgın bakışlarını attıktan sonra odadan çıktı. Bende ne bulduysam üstüme geçirip 15 dakika içinde kendimi arabama atıp derin bir nefes aldıktan sonra damat adayının yanına doğru gitmeye başladım. Bir gün iznim vardı ve annem sayesinde oda berbat olacaktı diye düşünürken kafeden içeri girdim ve damat adayı bana bakarak gülümsedi , gülümsedi de gerçekten annemin bulduğu damat bumuydu, eğer öyleyse kocaman bir ohaaaaaaaaaa !! Demek istiyorum tabiki sizden özür dileyerek. Bu çocuk bildiğin taş la taş . Neyse benim ağzımın suları akarken çocuk bana bakıp hala gülümsüyordu. Allahım çocuk sen gülümseme yoksa düşüp bayılacağım.
Ah benim salak kafam diye ağlarken içten içe masaya oturdum. Ben nerden bileyim çocuk bu kadar yakışıklı çıkacak bilsem böyle kot pantolon ve oduncu gömleğimle gelir miyim lan ? Gelmem tabiki. Ama bilmiyordum ne yazıkki.
İlk cümleler müstakbel eşimin ağzından çıktı.
"Bak beni annem buraya zorla gönderdi. Seni kırmak yada üzmek istemem ama bu iş olmaz çünki benim zaten bi sevgilim var. Ve onu seviyorum. "
Egoist pislik ! Sanki bende bayılıyodum sana. Tamam ilk gördüğümde biraz kalbim yerinden fırlayacakmış gibi oldu ama birazcık yani. Ben dururmuyum hemen yapıştırdım cevabı haha
"Bende hoplaya zıplaya gelmedim buraya heralde. Zaten benimde bi erkek arkadaşım var."
Heee nahımada erkek arkadaşım var hani nerde nerde ? niye böyle bişey dedim gerizekalı ben ah salak ben.!
"Ooo çok güzel o zaman. Demekki arkadaş kalabiliriz bu durumda. Bu arada tanışmayı unuttuk. Ben arda "
Elini sıktım.
"Bende meral tanıştığıma memnun oldum."
Dedim.
Tabi şimdi ben böyle istemem yan cenime koy yapıyorum ama kalbim yerinden fırlayacak neredeyse.
Garson bakışmamızı böldüğünde ona kötü kötü baktım garson bi irkildi tabi.
"Ne alırsınız?"
Bay egoist hemen cevapladı tabii.
"Ben bi çay alıcam sen ne alırsın ?"
Ooo egoist bey nezaket gösterdi ve sordu.
"Bende bi çay alıcam ama açık ve şekersiz olsun. "
Çaylarımızı içerken bi sigara yaktı ve banada uzattı. Tabiiki almadım. Kendi sigaramdan yaktım. Bahanemde "başka sigara içemiyorum yaaa beeen " içemiyorum abi ne yapayım.
Bikaç dakika sessizlikten sonra yine ilk cümleleri arda kurdu.
"Seni üzmedim umarım ?"
"Ne gibi ?"
Neden üzülecektim ki ? Şimdi sen bana bu iş olmaz dediğin için ağlayarak kendimi yerlere mi atmam gerekirdi.
"Birden bire konuya girip olmaz bu iş felan dedim ya kusura bakma sinirliydim biraz kız arkadaşımla kavga ettikde."
"Sorun değil sadece biraz daha kibar olabilirdin. Kız arkadaşınla kavga etmene üzüldüm inşallah düzelir aranız."
Ne düzelmesi ya düzelmesin boşver annem sen gel bana gel ben seni teselli ederim. Bu kadar yakışıklı olmasan tek izin günümü seninle çay içerek değil uyuyarak geçirirdim. Sonuçta uykumdan önemli hiç bişey yok.
"Teşekkür ederim anlayışın için ama hiç zannetmiyorum düzeleceğini bu sefer biraz zor olucak."
"Bu sefer derken? Çok mu kavga ediyorsunuz ?"
Yüzünü buruşturdu , bana baktı sonra sigarasından bi duman çekti ama ne çekiş nasıl dertli dertli çekti o dumanı varya içim acıdı resmen.
"Özür dilerim. Gerçekten seni üzmek istemedim cevaplamak zorunda değilsin. Neyse en iyisi ben artık kalkayım. Kendine iyi bak tanıştığıma memnun oldum."
Hah ! Ben yine en olmadık bi zaman en olmayacak sorularımdan birini sormuştum. Hep böyleyim işte meraklıyım biraz ne yapayım.
"Önemli değil. İşin yoksa sahilde biraz yürüyelim mi?"
Bu neydi şimdi ? Neden benimle yürümek istediki. Ah ! Tabi ya arkadaş olduk ya biz .
"Bi işim yok eve gidip uyuyacaktım ama yürüyebiliriz."
"Buna gerçekten sevindim. Çünki , şuan dertleşecek birine o kadar ihtiyacım var ki."
Birinci bölümü şimdilik burada noktalıyorum. Okuyanlara teşekkür ederim bu benim ilk hikayem :)
Bakalım sahilde yürürken ne konuşacaklar , neler olacak ikinci bölüme. Hoşçakalın..
