◈Bölüm 9◈

102 7 36
                                    

251 OKUMA?!?!?!?

AĞAĞAĞAĞAĞAĞAĞAĞAĞAĞĞAĞAĞAĞAĞAĞAĞAĞAĞAĞĞAĞAĞAĞAĞAĞAĞAAAAAAAA

.............................................................................................................................................

(Türkiye'nin anlatımıyla) 

Azerbaycan'ı uyandırmak için dürtüklerken bir yandan da ofluyordum. Dün gecenin körüne kadar uyumamıştık, sonra da Azer uyuyup kalmıştı.

Dün... Dün hayatımda geçirdiğim en garip gündü. Hem Azerbaycan yaşadığı için acayip mutlu olmuştum hem de yaşadıkları yüzünden acayip üzülmüştüm. Çin'in ona ve diğer kardeşlerime yaşattıkları... Çok... Şeydi... Anladınız siz... Azerbaycan'ın vatandaşlarının çoğu ölmüştü. Devleti ise Çin'in yaptıklarından dolayı zayıf düşmüştü. Çin Azerbaycan'a bıçaklarını-- ... Doğu Türkistan bu işkenceyi tam 75 yıl görmüştü. 75 yıl. 

Bunu aklıma getirmemle gözlerimden yaşların süzülmeye başlaması bir oldu. Azerbaycan'ı dürtüklemeyi bırakıp kendi odama gittim ve kapıyı kapattıktan sonra yatağıma girip ağlamaya başladım. Ben... Ben bir zavallıdan başkası değildim. Ailesini kaybetmiş, bir kardeşini bile kurtarmayı becerememesiyle bir kişi dışında bütün ailesini kaybetmiş bir zavallıdan başkası değildim ben. Acaba... Acaba atalarım bunun hakkında ne düşünüyordur..? İyi bir torun, iyi bir çocuk değilim. İyi bir Türk değildim.. Ne biçim bir Türk devletiydim ben? Güçlü değildim, ailemi korumayı bile beceremiyordum, acılarımı sadece ağlayarak çıkarmak istiyordum ve daha neler, neler...

Acaba... Acaba ölsem bütün bu acılarım diner miydi...? Belki de dünya ülkemdeki büyük depremi yaratmakta haklıydı? Belki de sadece ölmeliydim..? Topraklarımı Azerbaycan'a verebilirdim? Ölmeli miydim...? Evet ölmeliydim. 

Yataktan kalkıp hıçkıra hıçkıra yatağımın karşısındaki çalışma masasına doğru ilerledim. Çalışma masasının çekmecesinden bir silah çıkartıp kafama dayadım. Tetiği tutan parmağımı tetiği çekmeyecek kadar sıkıp gözlerimi kapattım.

???: Yapma Türkiye.

Gözlerimi açtım. Arkamdan gelen sesle donup kalırken elimdeki silahın yere düşme sesini işittim. Kalbim hızlanırken omzumun üzerinden arkama baktım. Gözlerim daha da açıldı.

Asya Hun devleti, Göktürk, Gazneliler, Büyük Selçuklu, Osmanlı...

Gördüğüm bu manzara karşısında ne yapacağımı bilemeden öylece kaldım. Silahı tutan elim havada asılı kalırken içimde bir yerlerin kırıldığını hissediyordum.

Osmanlı: Oğlum...

Osmanlı: ...

Osmanlı: Ne yapıyorsun?

*çıt-çıt-çıt* Üç yer daha.

Asya Hun: Soyumuzu devam ettirecek tek kişi sensin ve kendini öldürmeye mi çalışıyorsun?

Türkiye: ...-

*çıt-çıt-çıt* Üç yer daha.

Büyük Selçuklu: Sakın kendini öldürmeye bir daha kalkışma Türkiye.

*çıt-çıt-çıt* Üç yer daha.

Gazneliler: Topraklarını çok zor bir şekilde kazandın... Onca emekten sonra kendini yıkmak mı istiyorsun?

Göktürk: Yapma Türkiye. Bizden daha güçsüz olman kendini öldürmen için bir neden değil. 

Türkiye: Özür dilerim...

Ailemi İstiyorum! - COUNTRYHUMANSWhere stories live. Discover now