Madara ile gideli bir hafta olmuştu ve bir haftadır kimseyi görmüyor sadece jutsu çalışıyordum. Bugün ise yalnız kalıp telekinezim üzerine çalışmaya karar verdim.
Çimlere oturduktan sonra bacaklarımı çaprazladım ve gözlerimi kapatıp zihnimi temizlemeye çalıştım.Annemi gözümün önünden atmaya çalışıyordum, kollarım arasında ki kanlı hali, son sözleri kafam da başa sarıp duruyordu "Seni seviyorum kızım, güçlü kal.." Demesi ve gözlerinin yavaş yavaş kapanması. Kapalı gözlerimden süzülen göz yaşlarını hissedip tırnaklarımı avucuma geçirdim. Dayanamayarak yükses sesle çığlık attım.
Gözlerimi yavaşca araladığım da ileriden bir çok çakra dalgasını çektiğimi farkettim "Hayır, hayır.. " Diye sayıklıyordum hızla oraya doğru koşup baktığımda insanların çakrasını istemsiz çekip sonlandırdığımı farkettim, diğer insanlar bakıp "Kes şunu!", " Onu öldüreceksin" Gibi bağırıyolardı. Kulaklarımı sağır edebilecek bir çınlamayla iki elimide kulağıma götürüp nefes nefese konuştum.
"Hayır, ben yapmıyorum, YEMİN EDERİM! ben yapmıyorum! " Diye bağırıyordum. Çakrasını aldığım insanlar ise çoktan ölmüşlerdi ama kimse bana bir şey yapamıyordu çünkü ben lanet Uchiha Madara'nın lanet ortağıydım, herkes ondan korkardı.
”Hayır, hayır, hayır anlamıyorum. "
Madarayı gorüp yanına koştum nefes nefese hıçkırarak konuşmaya çalıştım. "Ben bişey yapmadım, ne olduğunu anlayamıyorum! " Dedim.
"Sakin ol ne olduğunu biliyorum hadi gel" Diyip bileğimden yakaladı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
