SON ŞANS

15 1 0
                                    



dizlerimin üzerine çöktüm 

ağlayamıyorum ,neden? neden ağlayamıyorum ? neden içimi dökemiyorum ? 

öykü arkamdan sarıldı , ve sarılmasıyla göz yaşlarım düşmeye başladı amacıma ulaştım ağlıyorum....

öykü sanki annem gibi saçlarımı öptü ve okşadı 

" ben burdayım"

ona döndüm ve bende sarılmaya başladım 

tişörtünü sıktım , kulağıma 

" istediğim kadar sık " dediğinde daha da sıktım . 

canım çok yanıyor 

öykü benden ayrıldı ve " sana su getireyim mi" kafamı sallamakla yetindim , öykü gittiğinde oturma yerine oturdum .

annemde gitti ben şimdi ne yapıcam kimsem kalmadı , daha çok ağladım 

öykü yanıma geldi ve açtığı suyu bana uzattı , suyu alıp içtim  



annemin cenazesinde bir ben , öykü ve elif vardı babam yine yoktu 

annemi bu kadar mı sevmemişti?  bu kadar mı nefret ediyordu annemden?

" başın sağ olsun selin"  dedi öykü ve elif  "dostlar sağ olsun" diye karşılık verdim.

1 AY SONRA 

psikolog , terapi derken yavaş yavaş kendime gelmiştim 

bu dönemlerde öykü hep yanımda olmuştu , iyi ki var 

annem öldüğünden beri ben , öykü ve elif birlikte yaşıyoruz 3 kardeş gibiyiz

" kızlar ben çikolata almaya gidiyorum "

" evde zaten yok muydu " dedi öykü " var ama onlar benim çok hoşuma gitmiyor , ben karam alacam " diye karşılık verdim.


ayakkabılarımı giyip markete yol aldım 

yolda yürürken " selin " diye bir ses duydum arkamı döndüğümde emreyi gördüm o anlık şokla yerimde kalakaldım .

" selin sonunda buldum seni " 

" sen... beni nasıl buldun , elif mi söyledi ?" 

" elif mi, elif senin burada olduğunu biliyor muydu? vay bacaksız " 

 " şuan konu elif değil, asıl konu senin beni nasıl bulduğun "

" buldum işte bir şekilde , selin... sensiz evin tadı tuzu yok ne olur geri dön"

" hayır" dedim ve arkamı dönüp yola devam edecekken beni durduran emrenin eli oldu , bir ona birde kolumdaki ele baktım .

hemen kolumu onun elinden kurtardım 

" ne yapmaya çalışıyorsun sen "

" selin lütfen , lütfen son bir şans ver ,lütfen son kez bana güven "


hüzünlü gözlerle ona baktım 

" emre... sana güvenmek istiyorum ama olmuyor " dedim ve yoluma devam ettim .

çikolataları alıp eve geçtim 

" kızlar ben odamdayım " çikolataları mutfağa bırakıp odama geçtim

GARAMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin