robi wszystko, wszystko umie,
idealny jest artysta,
dusza piękna, dusza czysta,
wszyscy klaszczą, gdy na scenie,
znowu bawi się w aktorstwo,
a nikt jednak o tym nie wie,
że to zwykłe amatorstwo,
w rolę wczuł się idealnie,
a gdy jednak światło zgasło,
przestał być tak gwiazdą jasną,
szuka ciągle nowej roli,
na chodniku widzi ludzi,
a po chwili to porzuca,
znowu mu się wszystko nudzi,
ależ co to, każdy wzdycha,
gdy pokaże swoje wiersze,
a nikt jednak o tym nie wie,
że to słowa pierwsze-lepsze,
ułożone w ładne zdania,
talent niedokonania,
a gdy gaśnie lampka nocna,
wszystko, co się napisało,
to poezja bezowocna,
wkrótce nowy talent się wyłania,
każdy słucha, gdy on czyta,
długie swe opowiadania,
a nikt jednak o tym nie wie,
że to zwykłe są bazgrania,
dobre są jego postacie,
wszystko to do wymazania,
idealny ten artysta,
tak bardzo nie idealny,
i w zasadzie, w gruncie rzeczy - tak trywialny i banalny
CZYTASZ
Wiersze Pisane Pod Wpływem Miłości
PoetryNigdy nie porzucaj poety. [staram się brać swoją twórczość na poważnie]
