"sevmenin, dünyayı sevmek olduğunu senden öğrendim. "Diyor Şükrü Erbaş
Ve oradan ekliyor Ahmet Arif "ben ki 29 yaşındayım. Ama binlerce yıldır seni arıyor,hasretini çekiyorum."
Ve sonra ben de diyorum ki "var olduğumu sende öğrendim, yaşamı seninle anlamlandırdım."
Ve sonra sen gidiyorsun...
Sevmek sahip olmak değildir benim gözümde, sahip olma ihtimalini sevmektir. Hep onu düşlemek de değildir, hayatın akışında onu düşününce çiçeklenmektir. Her zaman yan yana olmak asla değildir. Ayrı kalıp yan yana olmanın değerini bilmektir. Ve aşk insanın insanın nefesini kesmesidir. Soluksuz yaşanır aşk. Çünkü insan açlıktan hiçbir şeyin farkında olmaz. Hiçbir gerçeği göremez.
Velhasıl aşk zehirli bir su, sevmek ise suyun içildiği kuyudur.
Son olarak sevip sevilmeyi senden öğrendim.
Sevginin insana inat olabileceğine inanıyorum. Çünkü sevgi zarar vermez, saf temiz ve güzeldir. Ama günümüz şartlarında birbirlerini sevdiğini iddia eden insanların birbirlerine zarar vermek dışında bir şey yaptıkları yok. Beğendiğim en önemli nokta cinayetler olsa da ben kıskançlık yüzünden bir gün sınırlarını bilmemekten ve sevdiğini -güya sevdiğini- üzerek biten ilişkilerden bahsediyorum.
Bana göre her şeyden önce insan olmak bu kadar kolay olmamalı, şartları olmalı bence ve sonrasında insanlarla ilişki kurmak sınava tabi tutulmalı. Sonra aşk tek taraflı ulaşamamalı mesela, bu kadar mutsuz çocuk olmamalı mutsuz evlilik olmamalı.
Ve hayat herkesçe yaşanmaya değer olmalı...
