Hepimiz kendimizce acı çekiyoruz. Bazılarımız sevip sevilmeyi beklerken, bazılarımız birini özlerken, kimimiz rahatsızlıklarla baş ederken ve kimimiz de yaşamaya çalışırken...
Ve hiç kimse memnun değil halinden herkes bu durum geçse/bitse diye düşünüyor.
Oysa acı dediğimiz şey olmasaydı yani acı çekmeseydik hayatın bir anlamı olmazdı. İnsan çektiği acılara "İyi ki "dediği ve bunun farkında olduğu müddetçe mutludur. Ve insan acı çektiği takdirde mutlu olmanın-acı çekmediği zamanların- değerini bilebilir.
Acı insani olgunlaştırır-buradaki olgunlaşmaktan kasıt meyvenin yenilebilir hale gelmesidir yani işe yaramasıdır-
Acinin en zor hali insanın sevilmeyi beklerken çektiğidir.
Düşünsenize biri ya da birileri tarafından sevilmediğini biliyorsun/ eminsin ama bekliyorsun. Otobüs durağında uçak bekler gibi...
