İlk Dönüm

12 2 0
                                    

Yıl 2007
Haberlerde aynı konular dolaşıyordu.Açıkcası korkuyordum ya babam ölmüşse.Bu olamazdı ben babamsız napardım.Beni geçtim annem napardı.

Saatler 12:00 buldu ve acı haber annemin ağzından çıktı."Üzgünüm kızım babanı koruyamadık" dedi.Annem dediklerini duyuyormuydu.Bu gerçek olabilir miydi.Babam ölmüş olabilir miydi."Anne ne demek istiyorsun anlamıyorum?"
Uzun sessiz ardından annem konuştu"Baban vatan için kendini feda etti".diyebildi ve ağlamaya başladı.Ne yapacağımı bilemiyordum .Zaten napabilirdim ki.Ben  beş yasındaki küçük bir kızdım .
Bunları düşünürken aklıma tek bir cümle geldi.

Vatan sağolsun

Günümüz
Tekrardan o gün geldi.Babamın ölüm günü.Evet ne kadar babamı sevsemde bu günden de o kadar nefret ediyordum.Aslında bu nefretim çok saçmaydı sonuçta vatan için şehit olmuştu ve bu çok iyi birşey di.

Babamın mezarını temizledikten sonra çekim için savaş alanın yolunu tuttum.

Sönük KibritHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin