Kabanata 2: Ang Pagsayaw ng mga Tadhana

17 0 0
                                    

Sa pagbubukang-liwayway, ang sirko ay tahimik at payapa, ngunit sa puso ni lyneth at carlos, isang bagyo ng damdamin ang nagsisimulang umusbong. Ang kanilang hindi inaasahang pagtatagpo kagabi ay nag-iwan ng isang hindi mapapawi na marka sa kanilang mga kaluluwa, at ngayon, ang bawat isa ay naguguluhan sa kanilang nararamdaman.

Si lyneth, sa kanyang silid na puno ng mga poster ng sirko at lumang larawan ng kanyang pamilya, ay hindi mapakali. Ang kanyang isipan ay puno ng mga alaala ng kanyang pagtatanghal at ng mga titig ni carlos. Hindi niya maipaliwanag ang kanyang nararamdaman, ngunit alam niyang mayroong kakaiba sa lalaking iyon—mayroong misteryoso at kaakit-akit.

Samantala, si carlos ay nasa kanyang sariling sulok ng sirko, nagpapraktis ng kanyang mga rutina sa trapeze. Kahit na ang kanyang katawan ay sumusunod sa ritmo ng paggalaw, ang kanyang isipan ay lumilipad kasama ni lyneth. Ang kanyang buhay bilang isang trapeze artist ay puno ng panganib at kaguluhan, ngunit ngayon, mayroong bagong uri ng kaba na kumakatok sa kanyang puso.

Habang lumilipas ang araw, ang dalawa ay hindi sinasadyang magtagpo sa gitna ng sirko. Ang kanilang mga mata ay nagkita, at sa isang sandali, ang mundo sa paligid nila ay tila huminto. Si lyneth, na may hawak na isang lumang libro tungkol sa mga bituin, ay nag-alok kay carlos ng isang ngiti.

"Mahilig ka ba sa mga bituin?" tanong ni lyneth, ang kanyang boses ay puno ng pag-asa.

Si carlos, na nabighani sa kanyang simpleng tanong, ay tumugon, "Oo, ngunit mas maganda ang mga bituin kapag ikaw ang kasama kong tumitingin sa kanila."

Ang kanilang pag-uusap ay dahan-dahang umusbong sa isang malalim na talakayan tungkol sa tadhana, pangarap, at ang posibilidad ng pagbabago. Sa bawat salitang binibitawan nila, ang kanilang koneksyon ay lalong tumitibay, at ang ideya ng muling pagsulat ng kanilang mga tadhana ay naging mas makatotohanan.

Sa pagtatapos ng araw, nagkasundo sina lyneth at carlos na magkita muli sa ilalim ng mga bituin. Sa kanilang puso, alam nilang ito ang simula ng isang pagsasayaw ng mga tadhana, isang pagsasayaw na maaaring magdala sa kanila sa isang bagong landas na hindi pa nila nalalakbay.

At sa ilalim ng kalangitan na puno ng mga bituin, ang kanilang mga puso ay nagsimulang sumayaw sa isang ritmo na tanging sila lamang ang nakakaalam—ang ritmo ng pag-ibig at pag-asa na muling isulat ang kanilang mga kapalaran.

PANO KUNG ISULAT NATIN ANG MGA BITUIN?Where stories live. Discover now