Sa isang tahimik na gabi sa New York, ang mga bituin ay tila kumikinang nang mas maliwanag kaysa dati. Sa gitna ng lungsod, ang isang malaking tolda ng sirko ay nakatayo, ang mga ilaw nito ay nag-aanyaya sa mga tao mula sa lahat ng sulok ng buhay. Sa loob, ang hangin ay puno ng halimuyak ng popcorn at koton kendi, at ang mga tawa at sigawan ng mga manonood ay umaalingawngaw sa paligid.
Lyneth Santos, na may mahabang buhok na kasing kulay ng gabi at mga mata na kumikinang tulad ng mga tala, ay naglalakad sa likod ng entablado. Ang kanyang ama, antonio, ay abala sa pagtuturo sa mga artista at pagtiyak na ang lahat ay handa na para sa gabi ng palabas. Si lyneth, bagaman lumaki sa mundo ng sirko, ay hindi kailanman naging bahagi ng palabas. Ngunit ngayong gabi, magbabago ang lahat.
"Lyneth, anak, handa ka na ba?" tanong ni antonio, ang kanyang mga mata ay puno ng parehong kaguluhan at pag-aalala.
Tumango si lyneth, ang kanyang puso ay tumitibok nang mabilis sa kanyang dibdib. "Opo, Ama. Handa na ako."
Habang lumalapit ang oras ng pagtatanghal, ang mga artista ay nagtipon sa likod ng entablado, bawat isa ay may kanya-kanyang talento at kwento. Si lyneth ay tumayo sa tabi ng isang lalaking hindi niya kilala, ang kanyang mga mata ay hindi maalis sa kanya. Siya ay si carloa, isang trapeze artist na bagong salta mula sa Espanya. Ang kanyang mga mata ay tila naglalaman ng mga lihim ng kalangitan, at sa isang iglap, naramdaman ni lyneth na tila may kakaibang koneksyon sa pagitan nila.
Nang magsimula ang palabas, ang bawat numero ay mas nakakamangha kaysa sa nauna. Si lyneth, sa kanyang unang pagkakataon sa entablado, ay kumanta ng isang awitin na nagpahanga sa lahat. Ang kanyang tinig ay umalingawngaw sa buong tolda, at para sa isang sandali, naramdaman niyang siya ay lumilipad kasama ng mga bituin.
Pagkatapos ng kanyang pagtatanghal, hinanap ni lyneth si carlos . Nang magtagpo ang kanilang mga mata, walang salitang kailangang sabihin. Sa isang mundo kung saan ang tadhana ay tila nakaukit na sa bawat bituin, naramdaman nilang pareho ang pagnanais na muling isulat ang kanilang mga kapalaran.
Habang nagtatapos ang gabi, si lyneth at carlos ay nag-usap sa ilalim ng kalangitan, ang kanilang mga salita ay puno ng mga pangarap at posibilidad. Sa kanilang puso, alam nilang ito ang simula ng isang bagay na espesyal, isang kuwento na maaaring magbago ng lahat.
At sa ilalim ng kalangitan ng sirko, sa gitna ng mga bituin at ilaw, nagsimula ang kanilang paglalakbay na muling isulat ang mga bituin.
YOU ARE READING
PANO KUNG ISULAT NATIN ANG MGA BITUIN?
RomanceSa isang mundong ang tadhana ay nakasulat sa mga butuin nangahas si Lyneth na mangarap nang higit pa sa mga tala . Lumaki sa ilalim nga patnubay ng kanyang mapanlikhang ama na si Ginoong santos ,natutunan ni lyneth na ang imposible ay maaring maging...
