Baby Alfa | Yeonbin

BÖLÜM 4

Kızlar bir şey istemeye geldim çünkü benim beynim pek yetmiyor bu fic için bi tane pov bulmak istiyorum yani help ederseniz çok hapi olurum 😞👅🔥

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Yeonjun hafta sonu olduğu için ve cuma günü tüm ödevlerini bitirdiği için annesinin çalıştığı kafeye gelmişti. Evde boş boş oturmak çok sıkıcıydı, bu yüzden annesine yardım etmekten keyif alıyordu. Normalde çalışanların çocularını getirmesi işi aksattığından izin verilmiyor olsa da buranın müdürü uslu bir çocuk olduğunu biliyordu ve izin veriyordu. Bazı basit işlerle uğraşırken aklında Soobin ile yaşadığı son olay vardı.

Annesine sürekli olarak nedenini soruyor olması pek faydalı olmuyordu. Düzgün bir yanıt alamamakla birlikte annesi babası ile bu konuda neredeyse tartışmak üzere olduğu anda sormayı bıraktı. Sadece büyüyünce anlayacağını söyleyip geçiştiriyordu. Kimseye söylememesi konusunda da uyarıda bulunmuştu annesi.

Fırının yanındaki alarm çalıncaya kadar başının üzerinde devasa bir düşünce balonu vardı. Annesi bittiğinde ona haber vermesini söyleyerek sipariş almaya gitmişti. Haber vermek için mutfaktan çıktığı anda tanıdık yüzlerle karşılaşmıştı.

İçinde büyüyen sıkıntılı ağrıya engel olamıyordu. Annesi her ne kadar utanılacak bir şey olmadığını söylediyse de yarayı yara bandıyla kapatmıştı. Soobin annesini defalarca kez Yeonjun'un annesini araması konusunda zorlamıştı ama Yeonjun annesi ısrar etmesine rağmen konuşmak istememişti. Sadece bir haftadır sürekli gittiği evin yerine kendi evine gidiyordu ama Soobin'in bundan ne kadar etkilendiğini bilmiyordu.

Başka arkadaşı yoktu ve yalnızlık duygusu iştahını kaçırıyordu. Annesinin zoru dışında aç kalıyordu, çocuk aklıyla Yeonjun'un bunu duyup üzülerek tekrar onu ziyaret etmesini istiyordu.

Yeonjun'u ısırmak ilk başta çok doğru gelmişken şuanda neden yaptığını çok fazla düşünüyordu. Arkadaşını geri istiyordu sadece ama çoktan kaybetmiş olabilirdi.

Annesinin elini bırakıp Yeonjun'un yanına koştu. Omega konuşmak istemediğini belli ederek arkasına dondu. Yeonjun'un annesi ikisinin yanından geçip mutfağa girerken Yeonjun'un omzunu hafifçe dürterek konuşmaya teşvik etti.

"Yeonjun hyung, özür dilerim. Barışalım lütfen. Seni özledim."

Son cümleye kadar bunları söylemesini annesi demiş olmalıydı çünkü defalarca uyarmasına rağmen kendisine asla 'hyung' diye hitap etmezdi. Soobin'in görmeyeceği şekilde buna biraz gülümsedi. Omzunun üzerinden arkaya baktığında Soobin'in elindeki nergis çiçekleri ile dolu buketi gördü.

Yoğun kokuyu nezle olmasaydı çok kolay alabilirdi. Tam olarak arkasını döndü, Soobin buketi kendisine uzattı. "Bunlar senin için Yeonjun hyung." Sadece bir kere ona nergis sevdiğini söylemişti. Bunu hatırlıyor olmasını çok tatlıydı.

Çiçekleri alıp burnuna iyice yaklaştırdığında kokuyu. Belini sıkıca saran kollar ve karnına yaslanan baş ile şaşırarak aşağı baktı. "Affettin mi beni." yavru köpek bakışlarını büyüğün gözlerine kilitledi. Yeonjun'un güldüğünü gördüğünde kendisi de güldü ama zafer duygusu ile.

"Bir daha beni incitme sadece. Ayrıca çiçekler için de teşekkürler."

"Bir daha asla yapmam. Çiçekler de senin kadar güzel değil tabii ki."

Yeonjun Soobin'in dört yaşında bacak kadar boyuyla söylediği sözlere kıkırdadı ama kızarmasına engel olamadı. "Nerden öğrendin bunu?" Soobin sonunda Yeonjun'dan ayrıldı ve tuttuğu elinden çekiştirerek bir masaya doğru sürükledi, Yeonjun sadece Soobin'in kendisini yönlendirmesi ile ilerledi.

"Annem, anneme hep böyle şeyler söylüyor."

~•~•~•~••~~•~•~•~•~•~•~•~•

Kısa oldu belki bi tane daha atarım inş

Bunları bir kaç bölüme büyütüp ortalığı karıştırmayı düşünüyorum 😈👊oyverinAllahrızasıiçin