sessizlik(düzenleniyor)

Sessizlik(part6)

"Sen daha küçükken öz ailen seni...........
SATMIŞ...ve duyduğuma göre annen doğumdayken...ölmüş.
Ve-"

"Y-yani ben...satılıkmıyım beni eşya g-gibi kullanmışlar....
Annem ölmüş benim yüzümden.... ben sadece belayım başka hiçbi şey"

Ağlayarak hayatımı durumumu sorquluyordum beni satmışlardı ve ben satılık bir maldan farksızdım.....
Ama.... beni almışlardıkı bunu Ardaya sordum
"P-peki beni... niye aldılar?!"

"Duyduğuma göre onların çocukları olmuyomuş o yüzden seni sattıklarını duyunca almışlar ve .... senin öz baban hala yaşıyor"

"N-nası yani nerde kalıyor peki?? Burdamı yaşıyor??!"

Babamın yaşadığını duyunca çok heycanlanmıştım.
Beni satan adam için...

"Nerde yaşadığını bilmiyorum benim bildiklerim sadce bu kadar"

"Peki sen bunları nerden öğrendin??!"

"B-b-ben şeyy yaa amcama ..s-se-seni araştırmasını söylemiştim:) Y-yani yanlış anlama şey yani sen hani çok sessiz çok qaripsin ya yani e işte o yüzden yada nasıl istersen anlayada bilirmisin fark etmez evet seni araşdırdım."

"Peki n-niye araşdırdınki beni??"

"O an öyle icab etti işte canım seni araşdırmak istedi ben güzell kızları hep ararım birini buldum niye araşdırmıyimki;)"

Diyerek bana doğru yaklaşmaya başladı elini kaldırdı ve yavaşca yanağımda parmağını gezdirip saçımı arkaya attı
Heyy kalbime noluyordu sanki şimdi yerinden çıkacak gibiydi o bunu duyuyormuydu acaba??! Kahretsin kalbimin sesi sanki aşık oluyorum diye haykırıyordu ama utancımdan ölecektim nerdeyse neyseki Arda elini çekti ve uzaklaşdı .
O bana yaklaşınca derdimi unutmuşdum satılık olduğumu annemin öldüğünü o bunu nasıl yapa biliyordu o bir büyücüydü! Beni büyülüyordu!
"Hadi artık seni evine götüreyim istersen"

"Gerek yok aslında biraz açık havada gezmek iyi gelir biraz düşünmem gerek kafar karmakarışık"

"Tamam o zaman birlikte gezelimmi?"

"Yok hayır yani teşekkür ederim ama yalnız kalmaya ihtiyacım var"

"Benimde s-- ... tamam öyle olsun o zaman şimdilik yalnız kal kafanı toparla bende eve geçiyorum o halde bi şey lazım olursa ara hemen yan tarafdaki sokakda kalıyorum"

"Tamam. Teşekkür ederim"

Arda istemesede eve gider bende ormana doğru yola koyulurum biraz sessizliye ihtiyacım var ve orman bana huzur veriyor birazdan ormana varmıştım ve çantamı yere koyup üzerine oturdum derin-derin düşünmeye başladım olanları...
Olacakları.
Şimdi napmalıydım gidip her şeyi ailem dediyim insanlara anlatmalımıydım yoksa sessiz kalıp o insanlarla yaşamaya devammı etmeliydim??!
Hayır-Hayır! Onlarla yaşayamam o pis sözde babam olacak herifden kurtulmak için bi seçeneğim vardı bu seçeneği kullanmalıydım ama o evden gidersem nerde yaşayacağım??! Başka kalıcak bi yerim yokki!
Ahh! Delirecektim akşama kadar napsam diye düşündüm hava kararmak üzereydi "artık ormandan çıksam iyi olacak"diyerek çantamı alıp ormandan çıktım ama hala eve gitmek istemiyordum daha sonra telefonum çalmaya başladı arayan Arda'dı

Ardadan sesli arama...

"Alo."

"Alo! Nerdesin sen Ece! Kaç saatir arıyorum neden cevap vermiyorsun?! Endişeden ölücektim nerdeyse"

"A-afedersin... ben ormandaydım hat çekmiyordu "

"Çıldırdınmı sen??! Ormanda napıyordun bu saate kadar hava karardı nerdeyse.
Dur bana adresi at gelip seni aliyim"

"Tamam."

Konumu gönderdim ama iyimi yaptım kötümü bilemiyordum biraz daha yalnız kalmak istiyordum ama biyandanda Ardaylada konuşmak istiyordum belki o bir çaresini bula bilir olduğum yerde bi kütük vardı onun üzerinde oturup Arda'yı beklemeye başladım o sırada sarhoş bi genç bana yaklaşmaya başladı

"Selam güzellik senin ne işin bu saatde burda iti vaaar kopuğuu vaar dimii;)"

"Lütfen gidermisiniz!"

"Niye evinize kadar geçirseydim sizi"

"Gerek yok dedim! Defol git!"

Sarhoş dinlemeden kolumdan tutup beni bilmediyim bi yere götürmeye çalışıyordu o sırada birisi öbür kolumdan tutup beni kendine çekti sarhoş elimi bıraktığı anda beni kendine çeken adam sarhoşu yere yatırdı ve yüzünü yumruklamaya başladı engel olmasam adamı öldürecekti hemen adamın kolundan tuttum ve geri çekmeye çalışdım ama çok güçlüydü kıpırdamıyordu bile sarhoşa vurmaya devam ediyordu dayanamayıp bağırdım

"YETEEEERRRR!!!!!! KES ŞUNU! ADAMI ÖLDÜRECEKSİN!"

Adam durdu ve ayağa kalkıp bana döndüğünde onun Arda olduğunu gördüm .... o...
Güçlü..adam Ardaydı büyülenmişdim adete ben sessizce şaşkınlıkla büyülenirken o kalbimin ritmini birazda hızlandırmaya devam ediyordi bana doğru ağır adımlarla ilerliyordu

"Bu saate dışarı çıkarsan böyle orospularla karşılaşman normal ve bidahakisine benim katil olma olasılığımda çok yüksek orospuları sevmem daha doğrusu karıma yürüyen orospu çocuklarını!"

Karıma??!! Banamı diyordu etrafıma bakındım bende başka kimsede yoktu

"Sana diyorum niye etrafa bakınıyorsunki ;)"

"B-ben ç-çok şaşırdım o yüzden.."

"Şşş! Tamam hadi gel atla arabaya seni eve götüriyim"

"Hayır ben o eve gitmicem!"

"Zaten o eve gitmiyoruz ;)"

"N-nasıl yani? Nereye gidiyoruz peki??!"

"Benim eve."

Ne ben Ardanın evinemi gidiyordum bu olamaz ağağağ deliricem şimdi. benim eve dediği an kalbim yine ritm değiştirdi ışık hızıyla atmaya başladı heycandan ölücektim ne diyeceğim şimdi gidip Ardanın evindemi kalıcam?! onun ailesiyle
Annesiyle..babasıyla...kardeşiyle ahh deliricem ben napıcam hem çok endişeleniyordim hemde çok heycanlıydım

"Ne o noldu? Niye sessizsin? Bi sıkıntımı var??"

"Y-yok sadece senin evde yani nasıl söyliyim benim gelmeme ailen..."

"Yook! Yok yaa bizimkiler aksine çok mutlu olucaklardır. Çok hoş çok tatlılar eminim sende seviceksin onları :)"

"Umarım.."