(HANNAH'IN DİLİNDEN)
"VANESSA NERDESİNNN" diye bağırıyordum ağlamak üzereydim. Odaya Sierra girdi. Benim en yakın dostumdu kendisi her zaman benim yanımda olurdu üzgünken, mutluyken.
"Hannah, ne oldu?" diye sordu.
"VANESSA KAYIP ONU HİÇ BİR YERDE BULAMIYORUM!" dediğimde gözyaşlarımı tutamamıştım...
"Hannah sakin ol!" dedi ve gözyaşlarımı sildi. Benden nasıl sakin olmamı istiyordu? bu durumda vanessa kaybolmuştu. Ardından kızlar geldi ellerinde Vanessa vardı. Hemen ayağa kalktığım gibi Vanessa'yı kucağıma aldım etrafımda dönmeye başladım. Aşırı sevinmiştim Vanessa'nın benim için ayrı bir yeri vardı. Babamı ve annemi kaybettiğimde onu sokakta bulmuştum bu yüzden Vanessa'nın yeri bir başkadır her zaman benim için.
"Bu arada boş boş duracak mıyız? kalkın hadi yemek yapalım." dedi Mandy.
Tabi size anlatmamıştım değil mi? Mandy, grubumuzun en aç üyesidir. Asla doymak bilmez bu yüzden hemen yemek yapmalıyız. Hemen mutfağa koştuk. Yemek olarak pirinç pilav yapacaktık.
pirinç nişastası çıkana kadar güzelce yıkadık. Daha sonra tencereye yağı ekledikten sonra pirinçleri alıp güzelce kavurduk. Daha sonra kaynamış su, tuz ve az miktarda bulyon eklenip suyu çekene kadar kısık ateşte pişirdik. Aşırı lezzetli bir kokusu vardı. Buzdolabından yoğurttu çıkarttım su ve tuz ilave edip karıştırdım ve ayranımız hazır. Sofrayı hazırlamaya geçtik. Sanırım hayatımda hazırladığım en güzel sofraydı. Yemek sofrasına oturduk yedik, içtik ve yatma vaktimiz gelmişti. Sofrayı topladık, perdeleri kapattık, kapıyı kilitledik. Artık yatağa gitme vakti gelmişti. Tam yatak odasına çıkarken kapı çaldı... bu saate kimdi bu. Saat tam on ikiydi korkarak delikten baktık ama hiç kimse yoktu. Bu bizi aşırı korkutmuştu bu yüzden sabah kadar uyumadık uyuyamadık.
"
"herkese günaydınnnn" dedi Laura
"Sana da günaydın Laura" dedim. Laura'nın melek sesi insanı rahatlatıyordu. Adeta bir melek gibi sesi vardı. Her gün günaydın diye güne başlamamız harikaydı eğer bir günaydın dediğine duyamazsam kahrolurdum.
"Ne günaydını be uyuyamadık ki" dedi Sierra.
"haklısın, göz altım morarmış hemen makyaj yapmalıyım!" diyerek tuvalete koştu Mandy. Bağımlısı olmuş durumda her sabah makyaj yapmazsa günü kötü geçermiş.
"hm, peki bugün ne yapıyoruz? bir sürü planım var. Alışveriş merkezine gider kıyafet alırız" dedi Laura.
"sana fikrini soran olmadı Laura!!" dedi Sierra. Onu seviyorum fakat bu sefer kaba davranmıştı.
"özür dilerim" dedi ve ağlayarak odasına koştu. Sierra'ya ilk defa bu kadar kızmıştım. Yıllarca beraber olduğum insana ilk defa ama ilk defa kızmıştım.
"özür dilerim Laura" diye bağırarak peşinden gitti salonda tek kaldım. Tam telefonumu alırken zil çaldı... Kapıya doğru yavaş adımlarımla ilerledim. Deliğe baktım fakat kimse yoktu ama bir ses vardı. "I can see you" bir saniye!! nasıl yani beniz izliyor muydu ?? hemen bir çığlık patlattım salonun ortasında. Herkes korkarak gelmişti yanıma hepsi "ne oldu, iyi misin?" gibi sorular soruyordu.
"kapı çaldı ama kimse yoktu sadece seni izliyorum diye bir ses duydum." dedim. Ardından konuştu Mandy.
"her halde hayal gördün, kapı çalmadı." nasıl? ama ben kapının çaldığını duymuştum ve şimdi hayal gördüğümü söylüyordular. Gerçekten hayal mi görüyordum?"
