Delirdim mi ben? Beni sevmeyen, benden nefret eden, benimle konusmayan, benimle gorusmek istemeyen bir adama asik olmak mi? "Saka yapiyorsun Renjun" diyebilirsiniz. Karsi cikamam cunku haklisiniz. Uzun bir sure once gozlerimi masada oturmus yemegini yiyen Hyuck'dan asla ayiramamistim. Cok inanilmaz bir cekiciligi ve guzelligi vardi, sanki birisi icecegime bir ilac dokmus ve ben birden Hyuck'a asik olmustum.Bilmiyordum ki askimizin ne kadar imkansiz oldugunu...
O gunden sonra Hyuck'u cok kiskanmaya baslamistim ve o kadar cok onu sahiplenmek istiyordum ki anlatamam. Yaninda kimi gorsem kiskancliktan tirnaklarimi kemiriyordum. Ayni sinifta oldugumuz icin sansliyim.
Gecen gunlerde Hyuck'un dolabina bir not birakmistim;
–"Merhaba yakisikli beyefendi, gozlerinizin ne kadar guzel oldugunu biliyor muydunuz? Cunku gozlerimi gozlerinizden asla ayiramiyorum da. Isterim ki o gozlerin de benim gozlerime bakmasini...
–Huang Renjun"
Notu birakip sinifa gelmistim ve mektubumu Hyuck'un elinde gorunce birden heyecanlanmistim. Fakat Hyuck'un notumu arkadaslarinin icinde sesli bir sekilde ve gulerek okumasini duyduktan sonra... Hayir bunlar onemli degil sadece... Sadece notum ile dalga gecmesine kirilmisti kucucuk kalbim. Onu o kadar seviyordum ki kendimden daha cok deger veriyordum ona. Peki, neden... Neden boyle davraniyor...O olaydan sonra kalbim cok kirilmisti fakat her gun yanimda olan birtanecik arkadasim Chenle sayesinde kendime geliyordum. Tek moral kaynagim,tek gercek arkadasimdi Chenle, her morelim bozuk oldugu zaman yanimdan ayrilmazdi sabahlara kadar oturup dertlesirdik. Mektup olayini anlatirken Chenle kaslarini catmis beni dinliyordu. Anlatirken goz yaslarimi dokmeden duramadim... Chenle beni sabirla dinliyordu, lafimi bitirdikten sonra "O cocuga bir ders verme zamani gelmis sanki Renjun?" dedi Chenle sinirli bir yuz ifadesiyle. Chenle'nun sozleri karsisinda soka girmistim sadece nasil bir cevap, nasil bir tepki verecektim bilemiyordum sadece "Nasil?" diyebilmistim. Chenle anlamisti, benim soylediklerini anlamadigimi. Ellerimi tutarak "Bak Renjun sen bunlari hak edecek hicbir sey yapmadin, sadece kendini uzmeni istemiyorum anladin mi? Soylemek istedigim sey. Sende onu herkesin icinde rezil et. Gorsun bakalim rezil olmak nasil bir hismis."
Sadece kafami iki yana sallayabildim "Hayir Chenle, hayir ben, ben ona bunu yapamam." Ellerimi ellerinden cekmistim. O beni rezil edebilirdi fakat ben, ben onu nasil rezil edebilirdim ki? Onun uzulmesini ister miyim? Neden onu rezil edeyim ki? O benim bir tanecik askim. Onun uzuldugunu gormek ister miyim sizce... Beni ne kadar kirip umursamasa da ben onu kendimden daha cok seviyorum sadece onun mutlu oldugunu onun gulumsedigini gormek istiyorum.
Bir sonraki gun okula gittigimde Hyuck'un arkadaslari bana bakarak kahkahalara boguluyorlardi. Hyuck ise sadece bos bos bana bakiyordu... Goz goze geldigimizde bana ne kadar bos baktigini fark edince gozlerimin doldugunu fark ettim fakat belli ettirmemeye calismistim. Sirama gectigimde hala bana bakip guluyorlardi. Hyuck ise ben sirama oturduktan sonra onune donmus bos bos tahtaya bakiyordu. Sadece, sadece arkadaslarinin bu yaptigindan dolayi onlari azarlamasini beklerdim...
Butun gun siramda oturup acaba Hyuck ile beraber olsaydik neler yapardik diye dusunmeden edemedim. Dusunceler icinde kalmistim ve asla cikmak istemiyordum. O sirada yanima yaklasan siluetin seslerini duyunca maalesef dusuncelerimden kafami kaldirmak zorunda kaldim. Kafami kaldirdigimda Hyuck'un arkadaslarindan birisinin basimda dikildigini fark ettim. Digerleri bana karsi kahkaha atarken O ve Hyuck bana karsi kahkaha atmiyorlardi. "Lutfen arkadaslarimin kusuruna bakma onlar adina uzgunum. Ben Jeno" dedi bir elini bana dogru uzatarak. Once ellerine sonra yuzune dogru baktim ve sonra "Ben de Renjun" diyerek ellerini sıktım. Yanima oturdu ve neredeyse butun gun onunla konustum. Hyuck'un boyle arkadaslari var miydi? Normalde hepsi bana bakarak kahkaha atip benimle dalga gecerlerdi.. Sasirmistim sadece. Birden konusmamiz kesildi ve ortam cok sessizlesmisti. Sessizligi ilk Jeno bozdu "Neden Hyuck dan bu kadar hoslaniyorsun?"dedi Jeno elindeki kalemi cevirirken. Gozlerim fal tasi gibi acilmisti. Nereden biliyordu Hyuck dan hoslandigimi?!
Gulumseyerek " Hyuck dan hoslansam ne olacak benim gibi birine bakmaz zaten. Evet biliyorum askimiz cok imkansiz fakat ben onu kendimden daha cok seviyorum. Onun, onun yanimda olmasini, saclarimi oksamasini, elimi tutmasini, bana sikica sarilmasi isterdim sadece." O kadar sacmalamistim ki Jeno'nun sordugu soru ile verdigim yanit o kadar farkliydi ki. Ama ne yapayim Hyuck dediklerinde kendimden geciyorum ne diyecegimi bilmiyorum. Jeno asla sorgulamadan cevap verdi bana." Askina hayranim Renjun... Keske Hyuck'da askinin farkinda olsaydi. Cok asiksin goruyorum Renjun. Bu arada askiniz imkansiz falan degil boyle dusunme olur mu? Sadece pozitif dusun. Umarim sizin icin her sey cok guzel olur."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uyku // RenHyuck
Short Story-Tamamlandi- Renjun, Hyuck'a karsi olan askinin asla gerceklesmeyecegini dusunur, fakat hicbir sey dusundugu gibi ilerlemez.
