Cassisteki okyanusta dalgalar coşuyor,deniz feneri sesi bile dalga sesini bastıramıyordu.Kargalar her zamanki gibi avını aramak için etrafta uçuşuyordu.Paskalya gecesi;tam 5 buzağı okyanusa doğru intihar etti...
Cassis işte böyle biryerdi,gizemlerin saklı ve dolu olduğu bir yer.Ayrıca Lilith'in yuvası...
...
Madelyn uyandı ve saate baktı,sabah olmuştu.Uzun zaman sonra böyle kabuslu bir gece geçirmişti.Nihayet ki onuda atlatmıştı.Kendine gelmek için ayağa kalktı ve mutfağa gidip bir bardak su içti.Az çok kendine geldikten sonra odasına tekrar döndü ve gözünü odasındaki duvar saatine çevirdi.
''Hay,böyle işin.Yine mi geç kaldım.Üstüne bugün toplantım var.''
Hemen dolabından rastgele birşeyler çıkardı ve giyindi.Çıkmadan önce Sebastian'ın mama kabını doldurdu.Ardından hızlı adımlarla kapıya doğru ilerledi.Güçte olsa apartmandan çıkmayı becerdi.Şirkete doğru yola çıktı.Elleri cebinde emin adımlarla doğru hafif hızlı şekilde yürüyordu.Sokakta yürürken biri ona doğru geldi ve seslendi;
''Hey,Madelyn!''
Madelyn bu kişinin okuru olduğunu anladı ve gülümseyerek yürümeye devam etmeye çalıştı.Fakat yürürken arkasından geliyordu ve gitmeye niyeti yoktu.Madelyn bir an için durdu ve arkasını dönüp okuruna baktı.
''Bak anlıyorum imza istiyorsun ama bunun için hiç vaktim yok.''
''İmza istemiyorum Bayan Madelyn.Cevap istiyorum.''
''Pardon?''
''Dün imza gününde eski arkadaşının hemen arkasında imza için bekliyordum.Sohbetinize kulak misafiri oldum.Lilith cidden var mı?Söylediklerinize göre sadece kabuslarından kurtulmak için onu uydurmuştunuz?''
''Bu konuda konuşmam pek doğru olmaz.En azından eski arkadaşım konusunda.Tek bilmen gereken yalan söylememiş olduğum.Şimdi lütfen benimle yürümeyi bırak ki toplantıma yetişebileyim.''
Madelyn bir tepki beklemeden,yürümeye devam etti ama yinede fayda etmedi.Arkasından bağırarak seslendi ve ;
''Bayan Madelyn Mercier''
''Kimse bir söylenti için birinin gözünü çıkarıp,derisini kesip,saçlarını yolup büyü adı altında bunları size getirmez.''
Madelyn öfkelendi,durdu ve döndü.Ses tonunu rahat bırakarak;
''Lanet olsun!Derdin ne?Sadece rahat bırak beni.''
Diyerek uzaklaştı oradan.Yaklaşık 20 dakika sonra şirkete varmayı başardı.İçeri girdiğinde Cateline'i gördü ve yanına doğru ilerledi.Cateline tablete birşeyler not alıyordu.Madelyn gelince tableti kapattı ve masadaki kahveyi ona uzattı uzatırken;
''Gecen iyi geçti mi?''
''İdare eder.''
''Bir sorun mu var?''
''Sadece bir değil.''
''Dünki kız geldi'' dedi Cateline Madelyn kahvesini yudumlarken.
''Pardon,kim?''
''Göz getiren kız...''
''Ne?Onu içeri mi aldın?''
''Sabah yedide,benden önce gelmiş.'' dedi Cateline.
''Boşver.O kız deli''
''Ama bizi bekleyen Amerikalılar kadar değil.'' diyerek içeri doğru yürümeye başladı Cateline.Madelyn hemen arkasından yürüyordu.Biri ''Madelyn'' diye seslendi.Madelyn bakmak için kafasını kaldırdı.
Bu Adorlee'ydi.Yukarda üst katta,katın tutunma yerlerinin önüne geçti,atlamak için.Cateline ve Madelyn korkuyla ve şaşkınlıkla ona baktılar.
''Burdayım'' dedi Adorlee.
''Kahretsin.Adorlee'' dedi Madelyn sessizce.
Adorlee elindeki halatı kafasından boynuna geçirdi.
''Madelyn.''
''Yazmaya devam etmeni istiyor.''
''Anne ve babanı öldürücekmiş.''
''Beni öldürdükten sonra...''
''Tamam'' diye atlamasına itiraz etti Madelyn.
''Onunla konuşucağım.Aşağı in.''
''Baştan beri bunu söylüyor''diye bağırdı Ador.
''Deniz fenerinde.Baştan beri.''
''Aşağı in Ador.Lütfen.''
''Duyuyor musun?''
''Aşağı in...''
Adorlee cebinden bir kolye çıkardı.Madelyn'nin önüne attı o kolyeyi.Bu kolyenin üstünde haç simgesi vardı ve tabi ki üstünde çarmıha gerilmiş bir İsa...
''Bunu...''
''Büyükanneme götür...''
''Tamam mı?''
Adorlee bir ayağını dışarı uzattı.Atlamak için hazırlanıyordu.
''Hayır Ador.Lütfen yapma''derken gözleri doluyordu Madelyn'nin.
Adorleede ağlıyordu.Ama bunun faydası olmicağının herşeyin bittiğinin farkındaydı...
''Asla eli boş gitmez!'' diyerek bağırdı.Ve iki ayağıyla kendini iterek atladı...
Etraftaki herkes korkuyla çığlık atmaya başladı.
Madelyn iyice kötü hissetmeye başlamıştı...Uzun zamandır Cassis'e gitmese bile en yakın arkadaşı gözünün önünde kendini aşağı attı.Ayrıca bunlar kendi yazdığı kitap yüzünden oluyordu.Kabuslarını durdurmak isterken,sadece onları gerçek hayata döküyordu...
Polisler yaklaşık 10-15 dakika sonra geldiler ve Madelynle bu intihar olayı üzerine konuşmayı denediler.Madelyn elinden geldiğince yardımcı olmaya çalıştı.Polisler olay yerinden ayrılmadan önce hafif uzun boylu genç bir polis;
''Ailenizi bu durumdan haberdar etmelisiniz.Talep ederseniz eğer ailenizi gözlemlemeleri ve korumaları için bir kaç sivil polis yollayabilirim.''
''Hayır teşekkür ederim.Bu bir tehdit değildi.''
Cateline Madelyn'in yanına merdivenin başına oturdu.
''Söylesene Madelyn,o zaman napıcaksın?''
Madelyn,ona doğru döndü.Derin bir nefes aldı ve verdi.Dudaklarının arasından şu kelimeler döküldü;
''Oraya gideceğiz,Cassise...''
Devam edecek.
