SINO ANG PIPILIIN KO MAHAL KO O MAHAL AKO

Chapter:3

KATELYN POV

'nandito ako ngayon sa may harden sa likod ng building ng school namin..ayaw ko kasing makita si jason dahil..nahihiya ako..iwan ko kong bakit ayaw kong magpakita sa kaniya dahil siguro sa nangyari kanina sa cafeteria

'habang naka upo ako sa may upuan..napansin ko ang isang lalaki na nakatalikod malapit sa malaking puno

"Parang familiar ang lalaking yun".sabi ko sa sarili ko..kaagad ako lumapit ng kaunti sa pwesto ng lalaki kanina para makumpirma ko kong siya ba talaga iyon..at hindi nga ako nagkakamali si jason nga

'lumapit ako sa gawi niya..napansin niya siguro ako kaya napaangat ang ulo niya..bigla na lang naging seryoso ang mga mukha niya ng makita ako

"What are you doing here".sabi ni jason saakin

"Nagpapahangin".sabi ko sa kaniya

"Pwede ba leave me alone..bumalik kana sa pwesto mo kanina".inis na sabi ni jason

"May problema kaba".tanong ko sa kaniya..tinaasan niya ako ng kilay

"Pake mo ba".supladong sabi niya

"Ang sungit mo talaga".sabi ko sa kaniya..tinignan niya ako ng malamig

"Then wala akong pakealam".sabi niya

"Bakit kaba nagagalit nagtatanong lang naman ako".sabi ko

"Tigilan mo nga ako kate".sabi niya saakin

"Bakit inaano ba kita..nagtatanong lang naman ako".sabi ko kay jason

"Naiirita ako sa pagmumukha mo".sabi nya saakin..nasaktan naman ako sa sinabi niya

"Dahil ba pangit ako..kahit may gusto ako sayo hindi ibig sabihin non ay maghahabol ako sayo..hindi ako katulad ng ibang babae na hinahabol ang isang lalaki para lang magustuhan sya nong lalaki".sabi ko sa kaniya

"Buti naman at alam mong pangit ka tiyaka wala akong pake kong ano man ang sabihin mo sakin and please lang layuan mo na ako".inis na sabi ni Jason sakin

"I'm not interested with you..bumalik ka nalang sa pwesto mo kanina kong saan man yun gusto kung mapagisa".sabi niya

"Alam mo kung ano man ang problema mo malalampasan mo yan kaagad wag mo lang ipakita na mahina ka dahil mahihirapan ka talagang malagpasan ang mga pagsubok mo sa buhay..ako kasi hindi ko pinapakita na mahina ako dahil once na ipakita mo na mahina ka paglalaruan ka lang nila..tulad ko kahit binubully na ako ay hindi padin ako umiiyak kasi..kapag pinakita kong mahina ako alam kong uulitin na naman nila ang ginawa nila sakin".sabi ko sa kaniya..bigla syang tumahimik sa sinabi ko

"Alam mo swerte mo nga dahil may mga magulang kapa na nasa tabi mo tiyaka mga friends ako kasi wala nang magulang wala pang kaibigan".ngiti kong sabi habang nakatingin sa kalangitan

"What do you mean".takang sabi ni Jason

"My parents died when i was 10 years old because of car accident..pagkatapos nang pagkamatay ng parents ko ay tiyaka naman umalis ang mga pinsan ko sa ibang bansa..nong una gusto ko nang sumuko pero napaisip ako kapag ba sumuko ako may mararating na ako sa buhay ko balang araw".kwento ko sa kaniya

"So sino ang nagpapa-aral sayo".tanong niya saakin..ngumiti ako sa kaniya

"Sarili ko pero may kasama naman ako which is yung nagkupkop saakin nong umalis ako sa probinsya..wala na akong kapamilya dito dahil lahat sila nasa ibang bansa na tanging yung kumupkop nalang sakin ang natira".sabi ko sa kaniya

"Wala ka bang ate or kuya man lang".nong sabihin niya iyon ay tumulo ang luha ko

"I'm the only daughter..nakakalungkot nga eh..dahil mag-isa ka lang haha..ano kaya sa pakiramdam na kasama mo ang magulang mo at kayakap mo sila".sabi ko habang tumutulo ang mga luha ko

"Sorry for that".sabi niya saakin..mabait naman pala ang lalaking to

"No need na..tanggap ko naman na wala na sila..pero nahihirapan parin ako na pagsabayin ang pag-aaral at trabaho ko..pero ok nadin yun kasama ko naman ang tinuturing ko ngayong mama".sabi ko sa kaniya

"Teka diba limang taon ka ng pumanaw ang mga magulang mo eh paano ka naka survive ng mga araw nayon".tanong niya saakin

"Beninta ko ang mga lupain namin dahil nakapangalan namn iyon saaakin..labag man saakin na ibenta ang lupain namin ay wala na akong magagawa pa".sabi ko

"Soh saan ka tumira pagkatapos mong ibenta ang lupa niyo".tanong niya saakin

"Sa tiya ellen ko..pero nagsisi din ako dahil sumama ako sa kanila".sabi ko kay jason

"Bakit naman".tanong niya ulit

"Kasi lagi nila akong binubugbog,kinukulong ginagawang utusan at higit sa lahat kinuha nila ang lahat ng pera ko".tumulo na naman ang mga luha ko

"Tiniis ko lahat ng iyon..nang mag 18 ako ay tumakas ako sa bahay ni tiya ellen dahil kapag hindi ako tumakas baka doon pa ako mamamatay".kwento ko sa kaniya

"Nagtagumpay ako sa pagtakas pero naging palaboy ako sa kalsada hanggang samakarating ako dito sa manila..iwan ko nga ba kung paano ako nakarating dito..wala na akong matandaan ng araw nayun dahil narin siguro sa galit at pighati ko..matagal akong naging palaboy dito sa manila hanggang sa nakilala ko si manang carren tinulungan niya ako na makaalis sa lugar na iyon at inuwi niya ako sa bahay nila..binihisan,pinakain at inalagaan niya ako hanggang sa ako ay gumaling".kwento ko ulit sa kaniya

"Sorry pala sa ginawa ko sayo..hindi ko alam na ganyan pala ang pinagdadaanan mo".sabi ni jason saakin

"Okay lang sanay na ako".sabi ko sa kaniya

"Bro dito ka lang pal-..teka bat kayo magkasama ni kate".takang tanong ni ken

"Bro ah..kayo na b-".pinutol ni jason ang sasabihin ni lucas

"Shut up lucas..kapag ba nag-uusap ay may something na".malamig na sabi ni jason

"Eh anong pinag-uusapan niyo".mapang-akit na sabi ni tristan

"Kapag ikaw hindi tumigil papatayin talaga kita Tristan".inis na sabi ni Jason

"Titigil na nga".sabi ulit ni Tristan

"Sege mauna na ako".sabi ko sa kanila

'Bago ako humakbang ay napansin ko ang pagtingin ni keven saakin ng seryoso

"May problema ba".bulong ko sa kaniya

"Nothing just go".sabi niya saakin..umalis na lang ako doon at napag-isipang bumalik sa room para magpahinga