(Zawgyi)
"ဘယ္ကျပန္လာတာလဲယိင္း"
"သူငယ္ခ်င္းေတြကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးျပန္လာတာပါ"
" ၿပီးၿပီဆိုရင္သြားၾကရေအာင္ေလ"
"ဟုတ္ကဲ့"
ယိင္းအသက္မွာႏွစ္ဆယ္ျဖစ္ၿပီး မိဘႏွစ္ပါးလံုးဆံုးသြားသ ျဖင့္ တစ္ေကာင္ႂကြက္ျဖစ္ေသာသူ႕အား ဒယ္ဒီ၏မိတ္ေဆြ ဦးဓနလွ်ံႏွင့္ ဇနီးျဖစ္သူေဒၚျမသက္ႏွင္းတို႔မွ သူတို႔ႏွင့္အတူ ေနထိုင္ရန္လာေရာက္ေခၚၾကျခင္းျဖစ္သည္။အန္ကယ္ ဦးဓနလွ်ံက ဒယ္ဒီ့္အတြက္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္႐ံုသာမက ညီအစ္ကိုလိုပါခင္ၾကတာျဖစ္သည္။ သူငယ္ငယ္ကခဏခဏ ေရာက္ဖူးေသာ္လည္း အသက္ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္မွ တစ္ခါမွမ ေရာက္ေတာ့ေခ်။ အန္ကယ္ဦးဓနလွ်ံမွာ ယိင္းထက္ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔ ငယ္ေသာသားတစ္ေယာက္လည္းရိွသျဖင့္ ငယ္ငယ္ကေတာ့ အတူကစားေနၾကျဖစ္ကာ အခုေတာ့ပါမလာ၍ဘယ္လိုပံုစံလဲ မမွတ္မိေပ။ ဘယ္ေလာက္ပဲရင္းႏီွးပါေစ သူမသိေသာ ပတ္၀န္းက်င္အသစ္မွာေနထိုင္ရမည္ဆိုေသာ အားငယ္စိတ္ တို႔က၀င္လာတိုင္းမ်က္ရည္တို႔က၀ဲလာခဲ့သည္။ တစ္လမ္းလံုး ငို၍လိုက္လာေသာသူ႕ကို အန္တီေဒၚျမသက္ႏွင္းကလည္း ႏွစ္သိမ့္၍ပါလာေလသည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ကားေလးသည္ က်ယ္၀န္းလွေသာၿခံႀကီးအတြင္းရိွ ေခတ္မီလွပၿပီးဆန္းသစ္ ေသာတိုက္ႀကီးေရွ႕တြင္ရပ္သြားေလသည္။ကားရပ္လိုက္သည္
ႏွင့္ အိမ္ထဲမွအိမ္အကူေကာင္မေလးသံုးေယာက္ႏွင့္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ထြက္လာေလသည္။ ၿပီးေနာက္ကား ေပၚရိွပစၥည္းမ်ားကိုခ်ကာအိမ္ထဲသို႔ သယ္သြားၾကေလသည္။
"လာ သားေလးအိမ္ထဲ၀င္ရေအာင္"
ယိင္းမ်က္ရည္မ်ားက်လာျပန္သည္ သူ႕မိဘေတြဆံုးသြားသ ျဖင့္သူ႕အားသားဟုေခၚသံထပ္မၾကားရေတာ့ဘူးဟုေတြးေန ခ်ိန္ အန္တီေဒၚျမသက္ႏွင္းထံမွသားဟုၾကားလိုက္ရေသာအခါ သူမ်က္ရည္တို႔မထိန္းႏိုင္။
" ငိုေနျပန္ပါၿပီကြယ္ ကဲတိတ္ေတာ့ေနာ္အခုကစၿပီး အန္တီတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကယိင္းရဲ႕မိဘေတြပဲ ဟုတ္ၿပီလား"
"ယိင္း ယိင္းေက်းဇူးအရမ္းတင္တာပဲ"
"ကဲပါ အဲဒါဆိုမ်က္ရည္ေတြသုတ္လိုက္ေတာ့ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"အားလံုးကိုေျပာစရာရိွတယ္ ေမာင္ၿငိမ္းက်န္တဲ့လူေတြ ကိုပါသြားေခၚလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္မႀကီး"
" ေမာင္တိုးက သခင္ေလးကိုသြားေခၚလိုက္ပါ"
" ျပန္မေရာက္ေသးပါဘူး သခင္မႀကီး"
"ဟင္ အဲ့ကေလးကေတာ့ေလ ဘယ္အခ်ိန္ကထြက္သြားတာ လဲ"
"မေန႔ကည ကိုးနာရီေလာက္ကတည္းကပါ"
"ဘာျဖစ္လို႔ငါ့ကိုဖုန္းမဆက္ရတာလဲ"
"သခင္ႀကီးကိုေရာ သခင္မႀကီးကိုေရာဆက္ခဲ့ေပမယ့္ ဆက္သြယ္၍မရခဲ့ပါဘူး"
"ထားပါေတာ့ သားရဲ႕ညီေလးကနည္းနည္းဆိုးတယ္ယိင္းရယ္ မာမီ့ကိုကူထိန္းေပးပါဦးေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
"ကဲလူစံုၿပီဆိုမိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္ဒါကမင္းတို႔ရဲ႕သခင္ေလး
အသစ္ နာမည္ကယိင္းတဲ့ ဒီအိမ္မွာသခင္ေလးကိုးအနဂၢလွ်ံနဲ႔ အတူ အာဏာရိွတဲ့သူပဲ အခုကစၿပီးသူဒီမွာေနမယ္ ၾကားၾကလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ၾကားပါတယ္"
"ၿပီးေတာ့ယိင္းရဲ႕ပစၥည္းေတြကို သခင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္အခန္းမွာ ထားေလိုက္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္ႀကီး"
"မရွင္းတာရိွေသးလား"
"မရိွပါဘူး"
"အဲဒါဆို ကိုယ့္အလုပ္ကိုသြားလုပ္ၾကေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့"
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္အလွ်ဳိအလွ်ဳိေပ်ာက္သြားၾကေလသည္။ ယိင္းမွာသာမ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္။
"သားယိင္းကို မာမီေျပာစရာရိွတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"သားရဲ႕ညီေလး ကိုးအနဂၢလွ်ံကိုလည္း သားလိုပဲလိမၼာေအာင္
ဆံုးမေပးပါဦးေနာ္ၿပီးေတာ့ သူသားကိုအႏိုင္က်င့္လာရင္မာမီ ကိုေျပာေနာ္"
"ယိင္း နားလည္ပါၿပီ "
"ကဲပါ သားလည္းပင္ပန္းေနေတာ့မယ္ နားရေအာင္မာမီလိုက္ ပို႔ေပးမယ္လာ"
"ဟုတ္ကဲ့"
ကိုးအနဂၢလွ်ံကိုေတာ့ ယိင္းအခုထိမေတြ႕ေသး မေန႔ကညကိုး နာရီကတည္းက အခုမနက္၉နာရီထိအိမ္ျပန္မေရာက္ေသး တာ ဆိုေတာ့ ဒီေကာင္ေလးက ေတာ္ေတာ္ဆိုးမယ့္ပံုပင္။ သူ႕ကိုေရာ.. သူ႕ကိုေရာ ၾကည္ျဖဴပါ့မလားလို႔ေတြးမိေတာ့ လွမ္းေနတဲ့ ေျခလွမ္းတို႔က တံု႔ကနဲ။ သူဒီကိုလာမိတာ မွားမ်ားသြားၿပီလား ဟုယိင္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ေတြးေနမိသည္။
သူေနရမည့္အခန္းမွာအေတာ္က်ယ္၀န္းၿပီး အခန္းထဲတြင္ လည္း လိုအပ္သည့္ပစၥည္းမ်ားအစံုအလင္ထည့္ေပးထားသည္ မွာ အကုန္လံုးေနာက္ဆံုးေပၚပစၥည္းမ်ားသာ။ ေတြးေလေတြး ေလ လိုက္မမီွႏိုင္ျဖစ္ေနေသာ သူ႕ဦးေႏွာက္ကိုခဏအနားေပး ကာ ကုတင္ေပၚလွဲလိုက္သည္ႏွင့္ပင္ပန္းလြန္း၍ထင္ ခဏေလးနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ေလသည္။
YOU ARE READING
💘💘💘မနှုတ်ရက်လေသောဆူး💘💘💘 💘💘💘မႏႈတ္ရက္ေလေသာဆူး💘💘💘
Short Story(Zawgyi) က်ဳပ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ဘယ္သူ႕ကိုမွဂ႐ုစိုက္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး ခမ်ားကိုမခ်စ္မိခင္ အထိေပါ့ယိင္း အခုလိုက်ဳပ္ႏွလံုးသားထဲထိ၀င္လာခဲ့ၿပီးမွျပန္ထြက္မသြားဖို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစ-ကိုးအနဂၢလွ်ံ ငါေမာင့္ကိုခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ငါ့ႏွလံုးသားရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ပါဘယ္သူ႕ရဲ႕ပ...
