That Stupid Guy

Annoying

Kumalat sa buong school ang nangyaring iyon at lahat ng girls ay nagalit sa kanya. Wala nang nagtangkang lumapit o kausapin siya. Walang kaalam alam si Nari sa nangyayari kaya nagtataka siya kung bakit tuwing naglalakad siya sa hallway ay masasama ang tingin sa kanya. Hindi niya alam na kung ano ano na pala ang mga tsismis na kumakalat tungkol sa kanya.

At nang araw na iyon, tahimik lang na umupo siya sa kanyang pwesto.

Ngunit may tatlo pang babae sa classroom niya ang hindi naniniwala sa mga tsismis na yon. Nagpasya silang lapitan at kausapin si Nari na nag iisa ngayon at nakatingin lang sa labas ng bintana.

"Good Morning Nari.." Suzy and Joyce

"Hi Nari." - Mitch.

Agad namang nakilala ni Nari ang tatlo at nginitian ang mga ito

"We know that you're just a shy woman.." - Suzy

"Yeah. They just misunderstood things about you." - Mitch

"Thank you... Mitch.. Suzy... Joyce.." ^_^

Bigla namang natuwa ang tatlo.

"We knew it!"

"Yeah.. Just don't mind them all"

There's still a chance for her to experience a happy and perfect high school life here, she don't want to waste this chance.

Nari has an idea. She have to say something sweet to them...

Before she went to school, she saw a lovers on her way.

The girl said to the Guy.. "Lumayo ka nga sakin baka may makakita sa tin"

Then the Guy keeps on hugging that girl. "Ay ano ba... Kiko naman e..." girl said in a very sweet voice.

"Nari, from now on, sabay sabay na tayong mag lunch..."

"Do you have your lunch already or you will still buy at the canteen?"

"I'm sure it will be fun.."

"Lumayo ka sakin baka may makakita sa tin..."

O.o Nagulat ang tatlo sa isinagot niya.

....

"Fine!" galit na tumayo si Suzy. Then sumunod naman sa kanya sina Joyce at Mitch.

"Baka gusto niya talagang nag iisa.

"Wala tayong magagawa kung ayaw niya satin"

"Totoo nga siguro ang tsismis.."

"Girls, hwag niyo na siyang kakausapin kahit kailan."

Kumalat din sa buong school ang nangyaring yon kaya wala na talagang kumausap at ngumiti man lang kay Nari mula noon. Para siyang isang ligaw na kaluluwa lang na hindi nakikita ng lahat. She eats alone every lunch break, she study alone, she walks alone and later on, she accepted the fact that she can never had a perfect high school life even a normal high school life. But then, she is the top student of her class...  sa kabila ng sitwasyon niyang yon.

BUt one day...

..

.

"Hi Valerio!" 

Napatingin siya roon sa tumawag sa apelyido niya. Did she have to be thankful for it? Sa dinami dami ng pwedeng kumausap sa kanya... itong idiotic creature pa.