UNDER Series #2: Embracing his thoughts.

CHAPTER 24

"Argh!" Impit na sigaw ko ng magising dahil sa ingay sa paligid.

Padabog akong bumangon, tska sumilip sa bintana ng tinutuluyan ko. Nakakunot ang noo ko, na may mga nag iinuman sa mismong dapat ng bahay. Mukhang may birthday han na nagaganap kaya sila nag iingay.

Parang kinakabog ang dibdib ko sa lakas ng speaker, at mukhang hindi ko na rin maririnig ang sarili kong mag salita dahil sa tunog.

Kinuha ko ang cellphone ko at tiningnan, hindi ko namalayan na alas dos na pala ng hapon. Mukhang nag bawi ako ng tulog mula kahapon.

Okay na ito, dahil wala rin naman akong ginawa. Bumalik ako sa pag kakahilata, at nag pagulong gulong sa sahig dahil sa lakas ng tunog.

Tinakpan ko ang ulo ng unan pero wala yung naging epekto, sabayan pa ng sunod sunod na pag tunog ng cellphone ko. Marahas na kinuha ko yun at padabog na nilagay sa harap ng mga mata ko.

Nangunot ang noo ko, ng makita ko kung gaano karaming message ang dumating dito.

346 unread messages.

"Huh?" Litong sabi ko sa sarili ko.

Iniling ko ang ulo ko para isipin kung sino ang nag padala ng ganoon kadaming text, para namang baliw ang gumawa nito. Isa o dalawang text lang, ay sapat na.

Kahit nalilito ay binuksan ko ang messages ko, at nagulat ako sa mga nakapaloob na mensahe doon.

From: Unknown

Where the fuck are you Zinadia?!

Did you just fucking run away to me?!

Zinadia, answer the goddamn phone now!

I swear to who knows God that if I found out that you ran away from me, you'll regret that for the rest of your life!

Wala mang pangalan ang numero, ay alam ko na agad kung kanino galing ang mga ito. Confirmed, baliw ng ang nag text sa akin.

Nanlamig ang buong katawan ko dahil sa huling mensahe na nabasa ko. Hindi ko na inubos na basahin ang lahat dahil nakita ko na puro pag mumura niya lang ang laman nito. Namutla ang mga labi ko ng ngayon ko lang na realize na hindi ko pala nasabi sa kanya na lilipat ako.

Kaya panigurado, ay inisip nun na tumakas ako sa kanya. Nawala din sa isip ko sabihin yun. Lumakas ang tibok ng dibdib ko dahil ang last message niya ay sent 1 hour ago na.

Umakyat ang lamig ng temperatura ng katawan ko dahil sa kaba. Kung ano anong pumapasok na sa utak ko, what if pinapahanap niya na sila Gallie? What if matunton niya si Yuro?!

Bumalik na naman ako sa tuliro ng maramdamn kong nag vibrate ang cellphone ko, hindi ko marinig ang ringtone nun dahil nga sa malakas na kantahan. Kahit na nanginginig, ay hindi na ako nag dalawang isip na sagutin ang tawag na yun.

[For god sake! Sinagot mo rin! Where the fuck are you–"] Galit na bungad nito sa akin, kahit na maingay ay parang may kumapit sa dibdib ko dahil sa malalim na boses nito galing kabilang linya.

[Where the fuck are you, Zinadia?! Your place is fucking loud!] He shouted that made my heart drop.

"N-nasa bagong bahay–"

[Did you just fucking move?! Saan sa concert ground?! Share me your fucking location now!] Pag putol niya sa akin.

Nawala lahat tutubi sa utak ko at agad na shinare ang location ko sa kanya. Ang lakas ng tibok ng dibdib ko, hindi dahil sa takot ako sa kanya para sa sarili ko. Kundi, dahil sa takot ko sa ano ang pwede niyang gawin sa mga kaibigan ko.