"I want to become a writer again but with you..."
This story is written in taglish.
DISCLAIMER:
This is a work for fiction, characters, businesses, places, events and incidents are either the product of author's imagination or used in fiction manner...
THE STORY OF THE OF US |CHAPTER 3| Makalipas ang limang taon akala ko hindi na kita muling makikita pa ulit. Ang sikat na CEO sa agency namin ay mabilis na sumang-ayon sa usapang kailangan ko daw tanggapin ang opportunity bilang isang manunulat sa korea. Nabasa na daw nilang lahat ng mga pinublished ko pero wala daw napili ang director kung paano ba daw sisimulan nang mga artista ang kwento ko. Tinanggap ko din naman yun dahil bukod sa malaki ang makukuha ko ay double agent pa ang mapapasukan ko. Pwede nila akong gawing professional writer dito sa WA kapag maganda kong nalabas ang kwento. Kinausap ako ng agent namin na may katulong naman daw ako sa pag sulat ng kwentong tinanggap ko. Mahimbing akong natutulog sa bahay ko habang nag papatugtog, mabilis kong minulat ang mga mata ko ng biglang may nag notif sa cellphone ko.
Maraming faith dito sa WA, sana hindi si faith yung kasama ko isulat ang kwento sa korea. Hindi pa kase ako ready na harapin sya. Sa kalagitnaan ng hating gabi ay mabilis akong tumayo at tyaka kinuha ang aking case para mag impake na, wala pa naman nasasabi ang LE kung kailan ako babalik dito sa WA kaya't madaming damit nadin ang linagay ko. natapos akong mag impake nang 3:10 am, nag iisip pa kase ako kung dadalhin ko pa ba yung mga libro ko. Hindi nadin ako natulog kase 4 am ay kailangan ko nang mag ayos bago pa kami maka alis. Agad akong nag ayos ng sarili ko pagtapos kong mag impake, mga 4:30 am ay tinawagan ko na ang LE (Lorenzo entertainment) agad naman nila yun sinagot at sinabing mag hintay ako sa airport ng 4:50, dadating daw agad ang mag aasikaso sa akin sa Korea, tinanong kudin kung isasama ko pa ba ang manager ko, ang sagot nila ay hindi ko na daw kailangan dalhin ang manager ko sa Korea dahil may mag aasikaso naman daw sa'kin doon. Kaya maaga ko nang pinagpahinga ang manager ko pero ayaw nya daw mawalan ng trabaho, paiyak na kase sya dahil akala nya ay tinanggal ko na sya sa trabaho. Dahil sa naawa ako sa kanya dahil may kambal pa syang anak na sanggol at isang grade 10 na lalake ay sinabi ko nang malinaw ang ibig sabihin ko, sinabi ko na hindi sya tanggal sa pagiging manager nya sa'kin, babayaran ko sya ng pera basta ayusin nya lang ang aking bahay dito sa WA. Pagkatapos kong sabihin sa manager ko ang tungkol doon ay umalis na agad ako, ni-lock ko yung pinto at iniwan ko sa ilalim nang mat ang susi para doon nalang kuhanin nang manager ko ang susi para kapag bibisitahin nya ang bahay ko o lilinisin. Mga isang oras ay naka rating na'ko sa airport at nag hintay nang kaunting oras, saktong 4:50 ay dumating na lalaking mag aasikaso o tatayong manager sa'kin, maganda narin siguro ang nakuha ng LE kase saktong sakto sa oras na ibinigay nang LE kanina. Agad syang lumapit sa'kin at binati ako.
"Good morning po sir, ako po si Kalix Virago. Ako po yung-" I cut him off as i spoke
"Kasama ko sa SK?"
"Opo. Baguhan lang po ako sa Lorenzo entertainment"
"Good morning too, saktong sakto ka sa oras btw" I said and smile.
Tumawa sya nang mahina at kinuha ang aking gamit.
"Thank you po, mag hintay nalang po tayo nang kaunting oras bago maka sakay sa airplane" Sabi nya at binigay sa'kin ang passport ko.
I'm curious how old is he? sa itsura nya kase ay mukha syang bata, matangkad naman sya pero kung papaano sya gumalaw at sumagot sa akin ay parang teen ager palang sya. Pogi, medyo payat, ma angas din sya manuot. Mukha akong tanga sa ginagawa ko kung paano ako tumingin sa kanya mula ulo hanggang paa para bang jinu-judge ko sya.
"Sir, ano po bang meron sa akin bakit ganyan kayo makatingin??" Tanong nya sakin habang naka kunot ang mga kilay nito.
"Nothing... I'm just curious how old are you?"
"Yun lang pala sir, 19 po 2nd year college student po"
Teen ager nga sya.
"Nag tra-trabaho kaba para sa tuition mo?"
"Opo. Nanay kopo kase nasa Japan para mag trabaho, 2013 pa sya nandun pero i think may pamilya na'yun doon, mag isa nalang po kase ako, walang mangyayare sa buhay ko kapag patambay tambay lang ako sa labas. Tatay ko naman wala na sya..."
"I didn't ask where your parents is but sorry for that, condolence..."
"Po? Hindi naman po ako namatayan"
"What do you mean your tatay is gone?"
"Ahh. I mean umalis po sya like mom" Sabi nya at umalis nang tingin sa'kin
"Ohh sorry. Your own parents abandoned you. What's your going to do if you see them after years without them?"
"Sorry po sir wala pa po sa isip ko yan, tara na po nandyan na yung airplane" Sabi nya bago nya hinila ang suitcase ko.
This boy is so fucking inocent. He's working for his tuition and he's so unlucky to have a parents like them, I feel comfortable when I'm talking to him like... Maybe i try to make friends again. I need to know him more. Kalix Virago.
-Kalix Virago -19 years old (2nd year college student) - criminology - FC
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
I'm not in a private lane. After 8 hours before we arrived to korea, The director in LE already booked our room to hotel in korea for staying there for 1 week. Is just a one week before meeting to my coworker knowing as a "faith" and ofc to director here in korea. LE and Star force entertainment made an contract to write the story here in korea with ms faith. Star force is my agency and Lorenzo entertainment is the main popular in WA. Is because the SAS neigar entertainment (agency in korea) is under the LE, the director in LE get me my own manager but it's not my own manager in star force. I think they already hired Kalix on LE because he told me he was new on LE.
Nang makarating na kami sa hotel kung saan kami mag s-stay ay mabilis na pumunta si kalix sa receptionist at tinanong kung anong number ang room namin.
Swerte ko naman sa batang ito, wala na pala akong gagawin kundi tumunganga nalang
Maliban sa maalam sya sa lahat ay magaling din sya mag english, matalino siguro ang batang ito kahit hindi halata.
Medyo madilim na nga pala kami nakarating sa hotel, naligo at nag ayos pa kami nang mga gamit kaya ala syete na kami naka-kain, pagkatapos namin mag hapunan sa hotel na'yun ay nag pahinga lang saglit habang nag iisip kung paano ba ako mag sisimula bukas, matagal na kase ang nakalipas hindi pako ready na makita sya pero sana sya talaga yun kahit na hindi pa ako ready. Nami-miss ko din naman sya kase sya lang naman ang naka sama ko at naka ramay sa lahat ng problema ko. Sabay nga namin tinupad ang pangarap namin para sa pag hihiganti sa lahat pero hindi manlang sya nag dalwang isip nung umalis sya, kahit sulat manlang ay hindi sya nag iwan, gusto at mahal ko na kase sya nang mga araw na yun pero maaga syang umalis.
Sa pag iisip ko nga ehh hindi ko na napansin si kalix na tulog na pala sa couch. Hinayaan nya nalang ako mag isip nang mag isip at natulog nalang. Alas nuebe nadin noon kaya natulog nadin ako, maaga pa kase ako bukas sa meeting, sa totoo lang kinakabahan ako kase first time ko lang ito, kahit wala naman dapat akong ipag alala ay punong puno padin ako ng kaba at pag alala.
