I'm his sister?

7

Ik open mijn ogen en kijk in het grijnzende gezicht van Ashton. 'Goedemorgen' zeg ik met mijn ochtend stem. 'Goedemorgen prinsesje' zegt hij met zijn sexy ochtend stem. 'Moet je niet oefenen' vraag ik. 'Ja, maar ik heb geen zin' zucht hij. 'Kom op, het word vast leuk' zeg ik en ik rol uit bed en sta op. 'Ash, staar niet zo' zeg ik. 'Doe dan kleren aan' zegt hij grijnzend. 'Damn, vergeten' zeg ik en ik gris zijn t-shirt van de grond en trek die aan. 'Uit bed meneer Irwin, je moet je aankleden voor je training' zeg ik. 'Maar ik heb geen zin' zegt hij. 'Kom op lieverd, doe het voor mij' zeg ik. 'Ik haat jou' mompelt hij en hij rolt uit bed en trekt een jogging aan en een shirt. 'Nu moet jij je omkleden' zegt hij. 'Waarom' vraag ik. 'Omdat niemand je mag zien in alleen mijn shirt' zegt hij. 'Ik hou van je' zeg ik en ik druk nog een lus op zijn mond. 'Ashton, ben je wakker' roept Luke. 'Ik kom eraan' roept hij terug. 'Maak ze in' zeg ik en dan duw ik hem de kamer uit, ik trek mijn zwart kleedje met bloemetjes aan en daaronder zwarte sleehakken (media). 'Wij zijn weg' roept Michael als ik buiten kom. 'Later' zegt Ashton en hij kust me. Ik loop naar de badkamer en pak de morning after pil en plof dan in de zetel en kijk tv. Na een uur tv kijken besluit ik om maar eens te wandelen, nu laat ik wel een briefje achter, maar ik ga niet naar de show, dus het zou me verbazen als ik na hun thuis ben. Ik loop door het stad, maar koop niks, ineens kom ik bij een begraafplaats, ik weet niet waarom maar ik loop er graag over, lees de namen, de leeftijden, ik probeer hun verhaal te weten. Ik loop tussen de stenen door en lees de opschriften tot ik bij twee identiek dezelfde stenen komen, alleen is de ene wit en de andere zwart, daar sta ik stil. Nora Juliette Horan staat er op het zwarte grafsteentje. Gabriella Riley Horan staat er op het witte steentje. Er hangt op elke grafsteen exact dezelfde foto, maar je ziek net een klein verschilletje, het meisje met het zwarte grafsteen heeft grotere ogen en het andere kleineren, maar ze lijken echt op elkaar, wacht eens Nora Juliette Horan dat ben ik, tenzij er nog een Nora in de familie is, ik lees het kleine tekstje. Jou leven van één jaar zal leven lang in mij verder leven, soms in tranen van verdriet, soms in diepe dankbaarheid, voor die ene dag met jou. Er rolt een traan over mijn wang en dan dringt er nog iets tot me door, Gabriella Riley Horan, ik heb dus een tweeling zusje. Als ik jou lied zing, haal ik jou even voor mijn geest, mijn lieve kleine meid, ooit zien we elkaar terug, die gedachte geeft me kracht. Ik ga op voor de grafstenen zitten en kijk ernaar, ik heb een zusje, ik heb een zusje, en twee broer en ik wist van niks, hoe kan ik nu leven als ik mijn verleden niet eens ken. Ik zit hier uren en kijk naar de stenen, de twee meisjes lijken echt op elkaar, misschien ziet ze er nu nog net als ik uit, misschien is haar haar gekleurd, misschien is ze een keurig opgevoed meisje of een bad girl. Misschien is ze echt dood, misschien leeft ze nog, zoals ik. Mijn gsm is al duizend keer afgegaan, maar ik wil niet praten. Als mijn telefoon afgaat, zie ik dat het Ashton is, al weer, ik heb al dertig gemiste oproepen. 'Nora, waar ben je' roept Ashton meteen door te telefoon als ik opneem. 'Ik mankeer niks' mompel ik. 'Nora, waar ben je' zegt hij nog eens. 'Ik ben bij mezelf' zeg ik. 'Wat bedoel je' vraagt hij verward. 'Ik ben op de begraafplaats, blijkbaar ben ik hier begraven' zeg ik zacht. 'Ik kom nu naar je toe' zegt hij en dan hangt hij op, een paar minuten later zakt Ashton naast me neer. 'Kijk, die zwarte steen ben ik, blijkbaar had ik een tweeling zusje' zeg ik. 'Het spijt me prinsesje' zegt hij. 'Wat als Gabriella nog leeft, hoe zou ze zijn, zou ze op mij lijken' vraag ik. 'Het komt goed prinsesje' zegt hij. 'Kom je mee naar de bus, het is al erg laat' zegt hij. 'Ik kom' zeg ik en ik sta op. Hij pakt mijn hand en knijpt erin terwijl we naar de bus gaan. We lopen naar de bus en ik loop meteen naar de kamer en ik val op bed. 'Dus je ben erachter' zegt Niall ineens. 'Waarom heb je niks gezegd' vraag ik. 'Ik zag geen Gabriella bij jou dus ik dacht dat ze er niet was' zegt Niall. 'We moeten haar vinden' zeg ik. 'Nora, volgens mij kan je haar niet vinden, het heeft me al vijf jaar geduurd om jou te vinden' zegt hij. 'Dan doen we nog eens vijf jaar voor Gabriella' zeg ik. 'Nora, laat het gaan' zucht Niall. 'Niall, ze loopt hier ergens rond' zeg ik. 'Misschien is ze dood' zegt Niall. 'Waarom was je bij mij wel positief' vraag ik. 'Wij waren heel close, ik wist gewoon dat je er nog was' zegt Niall. 'Het was een vermoeiende dag, we praten morgen' zeg ik en ik duw hem mijn kamer uit, ik kleed me om en kruip dan in bed, niet veel later voel ik Ashton zijn warmen lichaam naast mij. 'Ze leeft nog' fluister ik. 'Wat bedoel je' vraagt Ashton. 'Gabriella, ik denk dat ze nog leeft' zeg ik. 'We vinden haar wel' zegt hij zacht.

Ik word midden in de nacht wakker met een misselijk gevoel, ik ren naar de badkamer en begin met overgeven. 'Gaat het' vraagt Ashton. 'Ik voel me niet lekker' zeg ik. 'Dat zie ik' zegt hij grinnikend. 'Ik ben niet ziek, ik heb geen koorts' zeg ik. 'Het is vast maar even' zegt hij. 'Ik blijf even zitten, ga maar slapen' zeg ik. 'Echt niet, ik blijf hier' zegt hij en hij komt naast me zitten en na een tijdje val ik terug in slaap.