Selam bu hikayede küçük yaşta çok şey görmüş bir kızı anlatıcam. Merak etmeyin bu ben veya bir tanıdığım yakınım değil. Bu yüzden bunlar gerçek te değil kurgu. İnşallah beğenirsiniz. Bayss 👋
Selamslarr. Nabersiniz? Okuyosunuz ama hiç vote vermiyorsunuz. Ve bu beni üzüyor. Bir yıldız a basmak bu kadar zor olamaz bence. Neyse fazla uzatmayacağım. İyi okumalar. Bayss
Uyandığımda hala hastanedeydim. Ne olduğunu hayal meyal hatırlıyordum. Kaan yandaki koltukta uzanmış vede uykuya dalmıştı. Hala ailem tabi kendileri ailem sayılırsa beni fark etmemişlerdi. Yanda duran saate baktım ve sabah 04:56 olduğunu gördüm. "ah siktir bu saatte yumoş'larda olmam gerekirdi. Okula da gitmedim! Devamsızlığım artarsa babamı veya annemi ararlar. Ve bu işin sonunda da.. " Aklıma gelmesini istemiyordum. Yavaşça yataktan kalktım. Hareket ettiğim de başım çok fazla zonkluyor du. Ani bir ağrı ile başımı tutup sessizce inledim. Kaan' dan birkaç hışırtı duyunca arkamı dönüp baktım. Kaan hala uyuyordu sarı koyu kumral saçları ve gri gözleri vardı. Nasıl gri oluyor demeyin. Aslında çok açık bir mavi. Bu yüzden de gri gibi duruyordu. Yavaşça yanda duran çantamı aldım ve kapıya doğru ilerledim tam kapıyı açtığım anda bir hemşire ile karşı karşıya kaldım. "Güneş hanım! Yatıp dinlenmeniz gerekiyor."
"Çekil önümden be burda kalırsam tehdit altında bilerek kalmış olurum anladınmı? Hem eğerki Kaa- yani oradaki beyefendi beni sorarsa... Sadece taburcu oldu de." "Maalesef bunu yapamam-" "istediğin bir mebla varmı? Bu konuda sana aşırı büyük bir yardım yapabilirim. Önüne milyonları serebilirim. Anladınmı? Hatta seni daha iyi bir yerde işe sokabilirim?"
Kadınla anlaştıktan sonra ona büyük bir mebla vermem gerektiğini fark ettim ve yumoş'lara doğru yol aldım. Bana iban ını vermişti bende yumoş'un telefonundan halledicektim. İkimiz de zengindik nasıl olsa. Ü
zerime bir kot pantolon ve beyaz kısa kollu bir krop giymiştim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapılarının önüne geldiğimde başım dönmeye ve ağrımaya başlamıştı. Kapıyı çaldığımda dizlerimin üzerine düşmüştüm. Kapıyı açan kişi Uraz abi açmıştı. "GÜNEŞ! Abicim! İyimisin?" "B-Başım çok kötü dönüyor!" "Tamam gel abicim iyi olucaksın merak etme."
Uraz'ın anlatımından
Onu kucağıma aldım ve Yağmur'un odasına doğru götürdüm. "YAĞMUR! YAĞMUR!" "Ne var ne bağrıyo- GÜNEŞ! Güneş'e noldu neden böyle baygın?"
