Can't be HEALED (On-going)

Chapter 2

"Pinagsasabi mo?"- iritang tugon ni Bella habang tinutulak ako.

I can't be impulsive, in loving someone. I admit I am attracted to her, Pero dyan na muna. Ayokong magmadali, ayokong magmahal sa hindi sigurado.

I'll just go with the flow..

Napatitig lang ako sa mukha ni Bella habang singkit na ang mata Niya dahil sa kalasingan.

"Tabi..Kung makatitig parang manghahalik eh."-sabay irap sa akin, akmang aalis na sya nang hinapit ko yung braso niya pabalik sa harap ko at tinitigan siya nang di kumukurap.

Kitang-kita ko yung mapula niyang labi dahil sa lipstick, manipis na labi, di katangusang ilong, mabilog yung mata nya na matalim ang kadagilid nito di ko ba mawari kung singkit ba ito o bilogan, may natural na makapal,matataas at makurba, na pilik mata na makapal na kilay. Kahit na halos nakapikit na ito, kita ko parin ang mga kulay brown na mga mata nito..

This is what I mean, I am attracted to her, her simple beauty and charm, and her, being straight-forward.

I am not saying I like or love her, I am just attracted to her. That's all. She's pretty, amazing, in some way. ,

I want her to be mine, but I don't want to be hers. I am not ready for commitment, I don't want commitment as of now.

"You're pretty"-I utter.

"maganda nga, di mo naman gusto"-deretso niyang sagot.

Napangisi na lamang ako, she doesn't fail to amaze me in her words.

Saka na ako umatras at hinayaan na siyang makaalis. Saka ako pumunta na rin sa men's comfort room.

"nakita ko yun."-bungad Sakin ni Mark.

"alin?"-pagmamaang-maangan ko.

"Bakit Kaba nagpapanggap na ayaw mo Kay Bella? Bro, kung ayaw mo sa pinsan ko, sabihin mo sa kanya nang deretso. Lagi mong pinapaasa yung tao sa mga kasweetan mo. Alam mo namang halos gabi-gabi umiiyak dahil kahit sino inuuwi mo sa bahay"-seryusong Sabi ni Mark.

"I know,but you know why,bro."-sagot ko naman.

"It's all in the past. Kung ayaw mo talaga sa kanya, bakit mo pa pinapaasa, Bro. Alam mo din na importante din sa akin yung feelings nang pinsan ko, halos sabay na kaming lumaki non. Kilalang-kilala ko yun, bro. Hindi Yun maghihintay kung di tunay yung nararamdaman Niya, hindi siya si Jessy,bro. Halos magkamukha sila, magkasingtangkad, halos mag-ugali, magkasingtalino, Pero hindi si Jessy si Bella.."-mahabang litanya ni Mark.

"Bro, kilala mo rin ako. Alam mo yung napagdaanan ko, ayoko lang masaktan nang subra ulit, ayoko ring makasakit nang subra.-"

"Yun ang akala mo, nakasakit kana, at lalong sinasaktan mo lang sarili mo,kaka overthink mo dahil sa pinagdaanan na sinasabi mo, bro. Wake up! If you love her, then go tell her, kaysa naman umabot sa point na magsisisi ka dahil nagsawa at napagod kakahintay sayu. ke-lalaki mong tao, nagpapahintay ka."-ani ni Mark.

"Daig mo pa, Ina na nanenermon ito"-biro ko.

"Seryuso ako,bro."-deretso niyang sagot.

Napabuntong-hininga na lamang ako."fine..fine.. give me some time to think."

"Kapal nang mukha nito kung makapag 'give me some time to think'."-kunot noo niyang Sabi. "bro, there's no time to think na.Haba na nang panahon,bro."-saka siya lumabas nang CR at bumalik na sa room namin.

Paglabas ko, nakasalubong ko si Bella na kalalabas lang din nang CR, mugto ang mata.,parang galing sa pag-iyak.

Kaya nagtaka ako, at nilapitan siya "Umiiyak Kaba? Bel-"

Pero hindi Niya ako pinansin at agad na bumalik sa room ..

Kaya sumunod na lamang ako.

Bakit na naman ba Yun umiiyak? Ano na naman ang problema?

Pagpasok ko sa room, nakita ko si Dina konocomfort si Bella, habang nakayuko, at umiiyak.

"Susunod din naman kami eh"-sabay tapik ni Mark sa Likud ni Bella.

Anong susunod?San sila pupunta? eh, gra-graduate pa kami sa susunod na Buwan ah.

"May Isang Buwan pa naman tayung araw-araw at gabi-gabing magkasama."-biro pa ni Dina.

Kung itatanong niyo, nasa iisang bahay lang kami ni Dina, Mark, at Bella, minsan nakikitulog yung pinsan kong si Larry, Pero nasa isa or dalawang linggo lang naman, kaya majority nang stay namin kaming apat lang. Simula nung 1st year pa kami.

Nganong gra-graduate na kami, di ko pa alam kung saan pupunta pagkatapos.

"San kayo pupunta?"-tanong ko.

"Paki mo ba? wala ka namang paki."-sagot ni Bella nang di tumitingin Sakin.

May paki ako, kaya nga nagtatanong eh.

"Aalis kayo?"-tanong ko Uli saka ako napatingin Kay Mark.

Suminyas naman si Mark at tinuro si Bella.

I mouted "Saan?"

Saka siya umiwas nang tingin sa akin nang mapansin na napatingin si Bella at Dina kay Mark.

Saka ako umupo uli sa inupuan ko kanina.

Napaisip tuloy ako,

San kaya pupunta si Bella? Kailan? Gaano matagal? matagal ba talaga para mapaiyak talaga siya?

-----

Matapos naming nag inuman ay umuwi na kami sa bahay Nina Mark.

Alas 2 na nang Gabi.

Pag dating namin nang bahay agad na natulog si Dina at Mark sa kwarto ni Mark,

Habang si Bella naman nasa terrace, may kausap sa phone.

"Ma, Alam mo namang ayoko mangibang bansa-okay na ako dito-no,ayoko sa lalaking yan-maayos naman ako dito ma-ma intindihin mo naman-kaya nga nag working student ako, para masanay sa hirap- Ipapamigay mo nalang ba talaga ako sa lalaking yan-no..*sob*-ma-*sob*"-saka siya umiyak.

Anong ipapamigay ? sinong lalaki? ibang bansa?

Anong ibig niyang sabihin?

Sa alam ko nasa ibang bansa ang mama ni Bella, at may iba nang pamilya, at simula raw nang mamatay yung tumayong ama ni Bella,na ama rin nang mama niya. Pero anong ibig niyang sabihin na ipapamigay sa lalaki? sinong lalaki?
Parang ang pangit namang pakinggan na ipapamigay siya, kanino naman?

Napabuntong-hininga na lamang ako dahil sa hikbi ni Bella na pilit na itinatago para siguro di namin marinig.

Lumapit ako sa kanya at hinawakan yung kamay niya...

Pero binawi niya lang. "Paki mo ba."

"Bella naman.."-kinuha ko uli yung kamay niya.

"Wag kang mag alala, aalis din naman ako, kaya di mo na kailangang makonsensya."-pagmamatigas Niya.

"So,papayag ka nalang? Aalis ka talaga?"-sunod-sunod Kong tanong.

"Paki mo ba?"-paulit-ulit niyang tugon habang humihikbi parin.

"Kaya nga ako nagsasalita nang ganito, kasi may paki ako sayo."-giit ko.

"Aasa na naman ako? Mas mabuti pa sigurong umalis ako nang mabawasan na tong nararamdaman ko, para san paba yang paki mo, kung bukas makalawa umiiyak na naman ako, dahil tatangatangang umaasa na baka bukas, mahalin mo na ako."-patuloy parin niyang umiiyak habang nagsasalita sa akin.. Sa bawat salita na binibitawan Niya tumatagos sa puso ko.

Kaya niyakap ko nalang siya. "wag ka nalang umalis."

"Para san naman? Ba't naman ako susunod sa gusto mo? ano mo ba ako? ano ba kita? Gusto nga kita, Pero ano bang magagawa nang nararamdaman ko sa nararamdaman mo?"