Can't be HEALED (On-going)

Chapter 3

Bella's POV

'Ang bigat nang katawan ko, para akong lalagnatin.'

Napatingin na lamang ako sa phone ko nang macheck ko kung anong Oras na, 'what? alas12 na pala nang tanghali'

*toktoktoktok*

"Be, tanghali' na,kain na tayu"—ani nang lalaking pamilyar ang Boses na nasa labas nang pinto habang kumakatok.

'Kuya Larry?'

Agad naman Akong napabalikwas at pinagbuksan ito nang pinto,

"Kuya"—marahan akong ngumiti.

"Oh, namamaga yang mga maganda mong mata, anyari? pinaiyak ka na naman ba ni Ron?"—bungad niyang pang-aasar sakin. "Sabi ko naman sayu, iririto nalang kita sa ibang pinsan ko, wag na dun Kay Ron, napakachickboy. Wala lang future dun"—biro Niya.

"Kuya naman eh.."—nakanguso Kong sagot.

Saka Niya ako inakbayan at kinutungan. "Oo na, oo na. di na pipilitin, halika na nga, kanina kapa namin hinihintay na bumaba"—sabi Niya habang pababa na kami nang hagdan.

Pagkarating namin nang living room andun si Ron, nakababad sa phone Niya.

Hindi ko na siya tiningnan sa mata nang mapansin Kong papalingon na siya sa amin.

"tsk"—rinig ko sya kahit malayu yung distansya namin nang mapadaan kami sa tapat Niya.

Naalala ko tuloy kagabi..

(flashback)

Sa kakaiyak ko, dahil sa subrang Sama nang loob ko, napagod rin ako, kaya tumahan na ako,

pagtaas ko nang ulo ko para tumayu na Sana nabigla ako nang andun lang pala Si Ron sa gilid na parang maghihintay sa akin.
"okay kana ba?"—bungad niyang tanong nang mapansin na patayu na Sana ako sa kinauupuan ko.

"Pagod ako."—tipid Kong sagot.

Saka siya lumapit sa akin at lalong gulat ko nang bigla Niya akong buhatin na parang bagong kasal.
"Ano ba,Ron. Ibaba mo ko."—pagpupumiglas ko.

"It's either you hold me tight or you'll fall."—sabi Niya habang buhat-buhat ako papuntang kwarto.

Kaya wala akong choice Kundi kumapit nalang nang mahigpit, nang akmang parang mahuhulog ako, napayapos ako sa leeg Niya...

Pagdating namin nang kwarto, akala ko,ibababa Niya na ako sa tapat nang pinto. Pero dere-deretso Niya akong ipinasok at binaba mismo sa kama.

"Anong pakulo na naman ito,Ron?"—tanong ko.

"Sabi mo,pagod ka. Ayokong magamit mo yung natitira mong energy sa paglalakad, binuhat kita to preserve the remaining energy so that we can talk with that energy balance."—pagmamarunong Niya.

"Utot mo. Ang mema nang rasonan mo."—natatawa kong sagot.

"I am dead serious, Isabella."—saka ako napatigil sa tawa nang makitang seryuso yung mukha Niya.