Orman'ın Derinlikleri

✦

Kendi kendine derin düşüncelere dalan deli kızımız sonunda eve varmıştı. Oldukça küçük ve sessiz adımlarla evin kapısını aralayarak salona giriş yapar. Bi hayli zaman kayıp olması elbette şüphe uyandırmıştı. Hemen ilk sorusu babasından gelir;
-" Evin yolunu buldun sonunda ha?" diyerek Arin'e
Göz devirerek bakar.
Bu bakışlar o kadar tanıdıkdıki babasının, dolduruşa geldiği apaçık ortadaydı.
Güzel gözlü, saf düşünceli kızım , yalan söylemeyi hiç de beceremezdi.
Yalanın iyilik için olanı varmıdır? Var ise yalan neden kötüdür?
Deli kız alta kalmaz, lafını da hiç kimseden esirgemezdi ;
-" Ormanda kayboldum ,yolumu bulamadım." diyerek cevap verirr.
Meymenetsiz anne durur mu hiç zaten herkesi dolduruşa getirende o değilmiydi.
-" Bunca saat ormanda yolunu mu aradın?" diye
Sorusunu yöneltir. Deli kız hemen cevabını verir.
-" Ben en azından kaybolduğumda yolumu bulabilenim, yolunu bulamayanlardan değilim."
Bakanlar bana ,gövdemi görür, ama ben başka yerdeyim.
Gömenler beni, gövdemi gömerler, ama ben başka yerdeyim.
Bulunduğun değil hissetiğin yere aitsindir.
Deli kız nereye aiti.
Kocaman bir kafa karışıklığıyla yatağına geçer. Tavana gözlerini diker, ve gençi hatırlar.
Kimdi acaba, neden o kadar serçe ona eşlik ediyordu en önemli soru da en son aklına gelir. Adı neydi acaba.
Kendi kendine söylenmeye başlar yine;
-"Ah aptal! Onca şey sordun da adını sormayı akıl edemedin."
Peki ne olucak. Bir daha yolları kesişicekmi?
Deli kız kendi kendine düşüncelere dalar pencerenin kenarına oturup aya bakar. Ve ayla konuşur. Boşuna deli kız demiyoruz ya .

-" Sende çok güzelsin ama Güneş daha güzel. Ormanı aydınlatıyor, sadece ormanıda değil Orman gözlümüde. Çok güzel ıslık çalıyordu. Pekte maharetliydi . Bir daha görür müyüm acaba. "Orman sana büyük bana küçük "dedi.
Tabi ya ipucu oda beni tekrar görmek istiyor. İstediği için bana bu ipucunu verdi."
Bu genç var olanın mı sahibiydi yoksa olmayanın mı ?
Var edilene sahip çıkandı.
Deli kız va alimini bulmuştu ya da ecelini.
Birinci her zaman tercih ettiğimdir.
Ay batar,güneş doğar.
Toprak gözlerine bir gram uyku girmemiş, geceyi sabah etmişti. Derin derin bakıp düşünüyordu;
-" Acaba oda beni Görmek istiyor mu?"
Anlaşılan o ki deli kız sevdaya düşmüş bile,hadi hayırlısı bakalım.
Gidip gitmemek arasında kararsız kalan deli kıza salondan seslenirler.
Deli kız isyan dolu bakışlarla salona doğru ilerler.
Seslenen babasıydı;
-" Meryem Hala'n rahatsızlanmış, Ömer Amca' n ile hastaneye gitmişler bu gece için yatışını yapmışlar. Sende bu gece kuzeninle kalıcaksın. Aklınızı başınıza devşirin köyde makara olacağımız bir vesvese ne yapın nede yapana şahit olun."
Deli kız bu habere çok sevinir.
-"Hiç kuşkun olmasın, gönlün dara düşmesin başınızı öne eğdirmeyiz." diye cevap verir.
Hemen odasından bir kaç eşyasını alıp halasının evine doğru yola çıkarlar abisiyle. Abisi Arin'i bırakırken şöyle küçük bir nasihat dilendirir;
-"Her yaşanmışlığın bir sınanmışlığı var bu hayata. Kimi; iyiyle sınanır sebep bilmez, kimi; mükâfat alır şükretmez, kimi; şer're batar da fark etmez. Hayat işte ne olacağını bilemezsin, ne oldum değil ne olacağım demelisin. Haydi Allah'a emanet ol kardeşim."
Deli kıza Evren mesaj veriyordu adeta.
Sevdaya düşenin gönlüne laf geçer mi?
Koşarak kuzenine başına gelenleri anlattır.
Kuzeni ise;
-"Beni değil yüreğinin sesini dinle o seni gitmen gereken yere götürücektir." diyerek deli kızı derin düşüncelere daldırır.
Yüreğine sevda ateşi düşmüş hiç bir nasihat onu durduramazdı.
Orman yoluna doğru yola koyulur. En ufak bir korku yoktu heyecan ve istekliydi. Büyük büyük adımlar atarak ormana varır fakat nefes nefese kalmıştı. Başını kaldırıp gökyüzüne şunu fısıldadı;
-"Ya ormanınında hayat bulucam, ya da ormanın derinliklerinde kaybolucam."
Birinci her zaman tercihimdir.
Ormanın derinliklerine doğru büyük adımlar atarak ilerliyordu. Atığı her adımda kendine daha da güveniyordu.