დავინახე როგორ დაენარცხა ლიზა ცივ ასფალტზე.
მასთან მივარდი და ვეცადე თვალები არ დაეხუჭა.
-ჰეი.....ლიზა შემომხედე.გთხოვ არ დამტოვო თვალები არ დახუჭო გთხოვ.....
ლიზამ კი ბოლოს რაღაცა ამოილუღლუღა.
-ჩე....მ.ს...დ..ას.......და........მ..შობ......ლებს.......არაფერი......უთ....ხ...რათ.
ამ დროს მან თვალები დახუჭა და მეც ტირილი დავიწყე., სასწრაფო გამოჩნდა და ლიზას სხეული საკაცით გადაიყვანეს საავადმყოფოში....საოპერაციოში შეიყვანეს და 3 საათი უკვე ლიზას თბილი სხეული საოპერაციოს ცივ მაგიდაზე დევს.
-არ ინერვიულო.....ყველაფერი კარგად იქნება.....
ამ დროს ექიმი გამოდის საოპერაციოდან და ყველა მასთან მივარდით.
-საბედნიეროდ გადარჩა მაგრამ კომაშია
და მისი მეხსიერების 55% ასე რომ ვთქვათ წაიშალა.მას მხოლოდ ასე 6 წლის განმავლობაში მოხდენილი მოვლენები არ ახსოვს.თქვენ მისთვის ვინ ხართ???
-ჩვენ მისი ნათესავები ვართ.და შეკრება გვქონდა სანათესაოსი და მაშინ მოხდა ეს ყველაფერი.
ასეთი ტყუილი არასდროს მითქვამს.
-გასაგებია.
ამ დროს დავინახე როგორ შერბოდნენ ლიზას პალატაში ექიმები.
-დროზე მთავარ ექიმ დაუძახეთ....
-კარგით.....
ამის მეტი აღარაფერი მესმოდა.
ლიზას თვალთახედვა
უცებ თითქოს გამომეღვიძა.მაგრამ ნეტავ საერთოდ არ გამეღვიძა.საერთოდ არ ვიცოდი სად ვიყავი ან რა ხდებოდა საშინელი თავის ტკივილი მქონდა.ირგვლივ გავიხედე და დავინახე ნაცნობი ადგილი ეს ხომ ჩემი ოთახია მაგრამ მე ხომ კორეაში ვარ ეხლა ეს კი იაპონიის სახლია.
-ლიზა სკოლაში გაგვიანდება დროზე ადექი.
საად???მე ხომ სკოლა 4 თვის წინ არ დავამთავრე??ეს ხმა ძალიან მეცნობა.
-დედა???
-რა იყო გუშინ არ მნახე დაწოლისას ბოლოს რა გეტაკა??
-რაა??
-ხო რა იყო ჩუმად თორე შენი და გაიღვიძებს
-რაა..??
-ხოო რა სიცხე აქვს და გუშინ ძლივს დაიძინა ისე ცუდად იყო.
-დედა რომელი წელია???
-შენ სულ გაუფრინე ხო??ხომ გითხარი გვიანობამდე ტელევიზორს არ უყუროთქო?
-გთხოვ მითხარი რომელი წელია??
-2020 რა იყო??
-რაა???
ამ წელს ნიკი მიდის რა უნდა ვქნა??
-დიდი ხანი უნდა იდგე გამოშტერებული???
-რა??
-სკოლაში გაგვიანდება და კიდევ თუ მომივა შენი მასწავლებლისგან შეტყობინება რომ დღეს გაკვეთილი არ იცოდი ბოლო მოგეღება.
-რაა???
-მიყურე სპლიყვივით ეხლა დროზე სკოლაში....
-კარგი
ჩანთა ავიღე და სკოლაში წავედი.
სკოლაში მისულს ნიკი და თავისი მეგობრები შემხვდნენ.
-გამარჯობა.
სდილობიანად დავუხარე თავი და გავიარე.
-ამმ ლიზა შეიძლება რაღაცაზე გელაპარაკო?
-ჰმმ კარგი.
-წამო იქეთ გავიდეთ.
-კარგი.
-ვიცი რომ ძალიან გეწყინება რადგან ვიცი შენი გრძნობები.ასევე მგონი შენც იცი ამიტომ ჩემი აზრით ვალდებული ხარ იცოდე.
-კორეაში მიდიხარ ხო??
-რ.რ.ააა??საიდან იცი??
აა.ეს არ უნდა მეთქვა.
-უბრალოდ ვიცი......უფროსწორედ მივხვდი.
-მაპატიე.
-ეე მე ყურადღება არ მომაქციო კაეგი უბრალოდ შენს თავს ენდე......
ესღა ვუთხარი და დამწუხრებული გავუდექი გზას......
