İkbal in anlatımıyla,
Eve vardığımda hala kafamda neden yaptım sorusu vardı onu çok mu kırdım yapmasam mi diye kendimi yiyip bitiriyorum
O hafta hiç evden çıkmadım şiirde yazmadım hüzünlü şarkılar dinlemedim kimseyle görüşmedim kimseyi aramadım ve hiç ağlamadım içime kapanmıştım resmen boş boş televizyon izleyip pandaların nesli tükenme sahnesine denk gelince hüngür hüngür ağlıyordum
Bir hafta sonra ilk kez okula gitmek icin ciktim evden otubuse binmek üzere durağa geldiğimde cebimden bir parça kağıt çıktı çıkarıp ne olduğuna baktım onun la ilk görüştüğümüz zaman bana verdiği şarkı listesiydi kalbime ince bir sızı saplandı ve ayrıldığımız günden bu yana ilk kez ağladım hemde sokak ortasında oyuncağını kaybetmiş çocuk gibi ağlıyordum insanlar yüzüme bakıyordu garip garip fakat kimse nedenini bilmiyordu.
Bizim hikayemiz bu kadarmış dedim bizim hikayemiz çoktan bitmiş
Elveda doktor elveda
