2 hafta sonra
"Bunu niye yaptın?"
"Hakettin. Sana değer tek hediye buydu."
"Ne?"
"Salağa yatma, tam bi ucubesin sen."
"Ne demeye çalışıyorsun, hala anlamıyorum."
"Aptalsın çünkü, iğrenç aptal bir katilsin sen! Şu an burada değil hapishane köşelerinde çürümen gerekiyordu."
"Yine aynı konu mu? Hani aramızdaki her şeyi düzeltmiştik?"
"He sende inandın buna yani :D Sırf senin şu halini görebilmek için sana yalan söyledim biliyor musun?"
"Ne?"
"Evet, hatta keşke geberip gitseydin. Senin yaşamaya hakkın falan yok. Her şey senin yüzünden oldu her şey."
"Ben bir şey yapmadım tamam mı? Bunu ben istemedim."
"Eğer sen açgözlü gibi doğum günü partisi istemeseydin, benim ailem sırf seni mutlu etmek için ölmüş olmayacaktı!"
Artık gözyaşlarıma hakim olamıyordum. Çok ağır konuşuyordu, daha fazla dayanacak gücüm kalmamıştı.
"Bir tek senin ailen ölmedi tamam mı, bende ailemi kaybettim. Ben böyle olsun ister miydim sence?"
Tüm gücümle bağırdım. Boynum hala tam iyileşmemişti, konuşurken zorlanıyordum ve canım acıyordu. Ama bu sefer dedikleri canımı öyle acıtmıştı ki boynumdaki acıyı hissetmemiştim bile.
Daha fazla onu duymak istemiyordum...
Ellerimle kulaklarımı kapattım. Bunu görünce ellerimi tuttu ve ellerimi sertçe kulaklarımdan çekti.
"Senin ailen umrumda falan değil. Hatta iyi ki ölmüşler, çocuklarının katil olduğunu görmemiş oldular."
Bunu dedikten sonra beni ittirdi ve kapıyı çarpıp çıktı.
Bağıra bağıra ağlamak istedim, tüm gücümle haykırmak istedim. Ama sessizce gözümden akan yaşlar dışında hiçbir şey yapamadım.
O bu kadar iğrenç biri değildi...
Belki de haklıydı. Niye ölmedim ki ben?
★
Kim Taehyung
Park Jimin ağzını asla açmıyordu. Neredeyse 3 hafta olacaktı ve konuşacak duruma gelmişti. Ama asla konuşmuyordu. Ne kadar konuşsamda teselli etsemde ağlamaktan başka hiçbir şey yapmıyordu. Yüzüme bile bakmayıp arkasına dönüp yatıyordu sadece.
Büyük ihtimalle korkuyordu.
Tam koridora girdiğimde de bir adamı onun odasından çıkarken görmüştüm. Arkasını dönüp gitmişti o yüzden yüzünü görememiştim. İşimin gereği Park Jimin'e onun kim olduğunu sorduğumda yine cevap alamamıştım. Sorumdan sonra sessiz ağlaması, hıçkırıklara dönmüştü. Bu gözümden kaçmamıştı tabii ki.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Police \/.
Fanfic"Senin yıldızları sevdiğin gibi seviyorum seni. Yıldızları izlerken daldığın gibi kayboluyorum içinde. Ama yıldızlar ihanet etmez değil mi?" Taekook ★Yoonmin ☆ (Texting-düz yazı)
