Her şey 2020 yılında 2-ci Karabağ savaşının başlamasıyla oldu.Bu zaman arkadaşım ve bende içimizdeki vatan sevgisine dayanamayıp könüllü olduk.Savaş kötü irerlemiyordu bizim alehimizeydi Ermenileri resmen biçiyorduk bizide Zengilana gönderdiler.Ne kadar savaşmak bizi yoruyor olsada bu eğlenceli geliyordu.Komandanımız hep bizi teselli eder her şeyin iyi olacağını söylerdi ve bir gün ateşkes duyurusu geldi rahatlamışdık ve rahatca uyumuşduk.Ama Ermeniye asla güvenme! Bizi ateş yağmuruna tutdular Komandan hemen bağırdı
-SAVAŞ POZİSYONU AL!
Komandanın dediği gibi yaptık savaş pozisyonunu aldık. Komandan bağırdı
-ATEŞ SERBEST!
Ateş etmeğe başladık 1-2 tanesinin kafasını parçalamağı başardık amma yanıtsız kalmadık. Askerlerimizden birisi kalbinden vururarak şehit olmuşdu. Mermiler ve kumbaralar havada uçuşuyordu ve komandan yine bağırdı ama bu kez vurulmuştu.
Arkadaşımla tam yardım edelim derken 1 kumbarada tam ortamıza düştü dostum beni ani refleks ile itsede kendine yardım edemedi
-BOOOMMM!
Hemen yanına gitdim vücüdunun yarısı parçalanmışdı ama hala hayatdaydı
-DOSTUM!! DOSTUM NEDEN KENDİNİ DEĞİLDE BENİ KURTARDIN NEDEN?!
dedim
Son bir söz söyledi tam duyamasamda sanırsam
-V...vatan sağolsun. Demişdi
YANLIŞ BULURSANIZ SÖYLEMEYİ VE FİKİRLERİNİZ YAZMAYI UNUTMAYIN!
