BÜŞRADAN
gözlerimi açtığımda beyaz tavanla karşılaştım bulanık görüyordum biri konuşuyordu ama sesi sanki bana gelmiyordu yavaşça kafamı yana çevirdim ve beyaz önlüklü birisi duruyordu sanirsam hastanedeydim ama beni kim getirmişti düşüncelerimden ayrılıp doktorun söylediklerini dinledim
D(doktor)
D:Büsra hanım iyi misiniz
Hiç birşeye emin olmadan evet anlamında kafamı salladim ama iyi değildim midem çok bulaniyordu, başında sanki catlicakmis gibi ağrıyordu... Başıma keskin bir ağrı girince yüzümü burusturdum elimi alnıma götürdüm alnimda bir bez hissettim bana nolmustu en son korumayi odaya kilitleyip kaçmaya calisiyordum merdivenlerden inmeye başladım vee... Sonrası yoktu demekki merdivenlerden düştüm ya da başka bişey beni düşüncelerimden ayiran karanin bagiris sesleriydi
K:BIRAKIN BENİ ONU GÖRMEK İSTİYORUM
GÜVENLİK:BEYEFENDİ SAKIN OLUN
K:LAN GÖT NASIL SAKIN OLİYİM SEN BENİ TANIMIYOSUN HERHALDE BIRAK YOKSA ELİMDEN Bİ KAZA ÇIKICAK
demesiyle güvenlik karanin kolunu bıraktı karan ise yüzünü sinir yerine pişmanlık ve üzüntü yer aldı kapı aniden açılınca irkildim gelene baktığımda karan di gözleri ağlamaktan şişmis ve kizarmisti saçlarını dağınık bicimdeydi derken gelip bana sımsıkı sarıldı kemiklerim kirilcak derecede canım yandigi için yüzümü burusturdum
Karan da hemen geri çekilip bana endişeyle baktı
K:iyisin değil mi bişeyin yok
B:iyiyim
K:miniğim ben çok özür dilerim sana asla ama asla bağırmak istememiştim sadece ilaçlarımı almamamdan dolayı oldu gerçekten
Dediği şeyle kaslarimi cattim ilaç mi kullanıyodu
B:ilaç?
K:ben sinir hastasıyım normalde fakat sen geldiğinden beri kriz geçirmiyordum ama bugün sanada zarar vericek derecedeydim
Sadece gözlerine bakmış onu dinliyordum konuşmaya halim bile kalmamıştı hemen kafamı yastığa koydum ve gözlerimi kapattım...
⏰⏰⏰⏰⏰⏰⏰⏰
KUSURA BAKMAYIN KISA YAZDIM 🥰
