🥀Ömrümün Geri Kalanı🥀

1.5K 87 34
                                    







Hem sana el değdirmeye elim varmaz,
Hem sensiz aldığım nefes, nefes olmaz;
Bir garip dert bu, kimseye de açılmaz:
Bir zehir zakkum ki, tadına da doyulmaz.


Çarşamba

Yatağın üzerinde bir yerlerden telefonun sesini duyuyordu. Odası iyice savaş alanına dönmüştü. Yatağın üzeri de çok farklı değildi. Annem görse kriz geçirir diye düşündü Zeynep. Her kim arıyorsa bayağı ısrarcıydı. İsmi görünce gülümsedi.

-ZEYNEP!!

-Hala biraz sessiz. Ömer korkacak. Ben de sağır kalacağım.

-Bırak şimdi Ömer'i sen. Hani yanıma geliyordun? Annen yoğundur darlama dedi ama.. Bir aydır bekliyorum.

-Ben de seni arayacaktım. Gelmem zor şu aralar. Siz gelseniz?

-Bayram değil seyran değil Bursa'dan nasıl geleyim Zeynep? Kucağımda bebekle?

-Öylesine çağırmıyorum ki..Nikahımda yanımda ol istiyorum sadece.

Telefonun diğer ucunda Birgül donmuş olacak ki 20 saniye bir sessizlik oldu.

- Ne nikahı Zeynep?

-Nikah işte. 2 sene önce sen de yaptın hani? İmza falan attınız? Sonunda Arif enişte ağlamıştı? Unuttun mu?

- Ama Zeynep... kim? Hem sen Allah katında evlisin halacım. Münasip olmaz böyle.

-Kocamla evlenmem neden münasip olmasın ki? Allahın bildiğini kul'a ilan edeceğiz sadece.

-ZEYNEP TEZEL!! SEN BENİM KALBİME Mİ İNDİRECEKSİN? NE ARA?? NE ZAMAN??

Zeynep güldü.

-Ne ara görüştünüz diyorsan Cuma günü. Nikahı soruyorsan bu cumartesi.

-CUMARTESİ???

Ömer ağlamaya başladı.

-Hala sakin ol çocuğu korkutuyorsun.

-Benim neden şimdi haberim oluyor?

Zeynep derin bir nefes aldı.

-Benim de bu sabah haberim oldu. Daha günden annemin bile haberi yok. Geliyor o da. Bu kadar yakın zamana gün alınabildiğini bilmiyordum ki..

Çarşamba sabahı

Beyza mutfak masasına oturmuş, kahvaltı hazırlayan arkadaşına suçlayıcı bakışlar atıyordu.

-Demek bu yüzden benimle eve çıkmak istemedin sen.

Zeynep omuz silkti.

-Yani etkisi vardı. Seni zor durumda bırakmak istemedim.

-Ne zor durumu canımın içi..

Beyza ağlamaya başladı.

-  Özleyeceğim seni.

-Abartma Beyza.Aynı yerde çalışıyoruz. Her gün yan yanayız.Seni gören de ülke değiştiriyorum sanacak.

Beyza burnunu çekti.

-Olsun.

-Üstelik de daha yakınına taşınıyorum.

Beyza gülümsedi.

-Bak o doğru.

Tam o sırada kapı çaldı.

-Yumurtanı yarım bırakma.

KAPI (CünZey)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin