Hale's Secret: The Warrior's Princess (GxG)

Chapter 7

Nagising ako at nag-unat. Ngayon ay sasamahan ko ang prinsesa sa lugar ng pagsasanay. Manonood siya ng ilang mga kabalyero na nag-eensayo at bibigyan ng impormasyon ang kanyang ama tungkol sa kung sino ang may pinakamaraming potensyal.

Binigyan ng hari ang prinsesa ng ilang mga responsibilidad upang magkaroon siya ng ideya para sa oras na magsimula siyang mamuno.

Nagsimula akong maghanda. Isinuot ko ang kopya ng suot ko noong una akong dumating dito. Mukhang ito ang aking uniporme.

Pinuntahan ko ang prinsesa sa kanyang silid at nang dumating ako, tumayo ako sa kabilang panig ng pintuan, ayoko nang matamaan ang ulo ko muli.

Binuksan ng prinsesa ang pintuan at lumabas na nakasuot ng mahabang gintong damit na bumagay sa kanyang buhok. Bahagya akong ngumiti.

Nagbuntong-hininga siya, "Ayoko nito." ang una niyang sinabi sa akin. Habang naglalakad kami, tinanong ko, "Ayaw mo ng ano?"

"Kinaiinisan ko na binibigyan ako ng aking ama ng mga ganitong uri ng responsibilidad na hindi naman mahalaga." sabi niya na may buntong-hininga.

Tumingin ako sa kanya habang naglalakad kami, "Ang pagpili ng potensyal na kabalyero ay mahalaga, alam mo iyan." sabi ko."Alam ko, pero alam ko rin na trabaho iyon ng iyong ama bilang kumander at hindi rin naman pinapansin ng aking ama kung sino ang pipiliin ko mamaya. Gusto ko ng isang bagay na tunay na mahalaga." sabi niya.

Dumating kami sa lugar. "Balang araw ikaw ang magiging reyna at lahat ng gagawin mo mula doon ay magiging mas mahalaga kaysa sa kahit ano pa," sabi ko.

Tumingin siya sa akin at ngumiti.

Naglakad kami patungo sa nakataas na plataforma upang malinaw na makita ang lahat ng kabalyero sa pagsasanay. Umupo ang prinsesa sa isang upuan habang ako ay nakatayo sa kanyang tabi, nagbabantay.Pumasok ang mga magsasanay sa arena. Mga dalawampu sila, ang ilan sa kanila ay nakikilala ko.

Ang isa na talagang namukod-tangi sa akin ay si George Westfield.

Ang hangal na iyon ay nasa pagsasanay pa rin, paano siya nakalaban sa paligsahan noong nakaraang beses?

Natawa ang prinsesa sa sinabi ko, hindi ko nga alam na nasabi ko iyon nang malakas. "May koneksyon ang ama niya, kaya nga ang kalaban niya ay isang baguhan kahit na nakailang laban na siya." sabi niya.

Bumalik kami sa panonood habang nagsisimulang pagparesin ng tagapagsanay ang mga nag-eensayo para sa laban. May ilang mga babae rin, bagong bagay iyon. Mukhang may mga pagbabago na talagang nangyayari.

"Sa palagay ko, hindi pa kita nakikita na naging isa sa mga pagsasanay na ito," lumingon sa akin ang prinsesa.

"Iyon ay dahil hindi ako kailanman naging isa sa kanila. Kita mo ba ang tagapagsanay na iyon?" Itinuro ko siya. "Sinalay niya ako nang pribado dahil napakabata ko pa noon at hindi pa pinapayagan ang mga babae noon. Palaging nasa bahay namin siya noon, malapit siya kay ama. Noong una, tinuruan niya ako bilang libangan lang dahil palagi ko siyang kinukulit na sanayin ako, ngunit kalaunan naging regular na ito hanggang sa lumaki ako." sabi ko.

Nakatitig pa rin sa akin ang prinsesa at pagkatapos ay ngumiti nang may pilyang tingin. "Alam mo, pwede kong sabihin sa ama ko ang tungkol sa lihim na pagsasanay na iyon at mawawala ang posisyon mo." biro niya.

"Tiyak na hindi mo ako isusumbong, mamimiss mo ako nang sobra." biro ko at tumawa.

Naparolyo ang mga mata ng prinsesa ngunit bahagya siyang ngumiti.

Narinig namin ang mga kalansing ng mga espada nang magsimula ang pagsasanay. Pagkatapos ng bawat laban, ang mga nanalo ay maglalabanan pa hanggang sa matira ang pinakamahusay, pero bago iyon...

"Magkakaroon tayo ng maikling pahinga!" sabi ni Miguel, ang tagapagsanay.

Ang ilan sa mga nagsasanay ay naupo, ang iba'y uminom ng tubig, at ang iba'y nag-uusap.

Lumapit sa amin si Miguel. "Mahal na prinsesa," hinalikan niya ang kamay ng prinsesa, pagkatapos ay tumingin siya sa akin na nakangiti. "Sa wakas ay magagamit mo na ang lahat ng iyong talento, bilang tagapagligtas ng prinsesa. Sino ang mag-aakala?" Nakangiti siya sa akin nang may pagmamalaki, pagkatapos ay pinisil ang aking balikat, tumango sa prinsesa, at bumalik sa loob ng arena.

"Parang ama mo na siya." sabi ng prinsesa.

Ngumiti ako. "Oo, lalo na noong namatay ang aking ina, palagi siyang nandiyan."

"Kung hindi mo masasamain, paano namatay ang iyong ina?" maingat niyang tinanong.

Nagsimula ang pag-apaw ng mga imahe ng pangyayari. Apoy. Dugo, maraming dugo. Sigaw. Pag-iyak. Mga lalaki na naglalaban. Ang tunog ng mga espada. Mga kabayo na nagmamadaling tumatakbo.

Sinuri ako ng prinsesa at sinabi "Hindi mo na kailangang sabihin pa sa akin" ngumingiti siya at hinawakan ang aking kamay bago bumitaw.

"Siguro sa ibang pagkakataon." pilit kong ngumiti.

Nang matapos ang pagsasanay, tumayo nang mahinhin ang prinsesa at nagsimula kaming maglakad ngunit may humarang sa amin at tumawag sa prinsesa.

Nilingon ng prinsesa nang bahagya at ako rin. Nakita namin si George na tumatakbo patungo sa amin na may hawak na bulaklak. Ibinaling ko ang aking mga mata.

"Prinsesa, nais ko lang itong ibigay sa iyo," ngumiti nang may kumpiyansa si George.

Bahagya ngumiti ang prinsesa "Salamat" Nakita ko na sanay na siya sa ganitong sitwasyon at alam niya kung paano haharapin ang mga manliligaw.

Nagsimulang bumalik ang prinsesa nang biglang hawakan ni George ang braso niya para palingunin sa kanya. Bahagya akong humawak sa aking espada para marinig niya ang tunog ng metal, at narinig nga niya. Bumitaw siya at napailing sa akin.

"Sapat na iyon George" sabi ng prinsesa, patuloy pa rin sa pagiging propesyonal.

"Sigurado ka bang ito ang bagong tagapagtanggol mo, Prinsesa? Nag-aalala ako na hindi maayos ang iyong kaligtasan," balik niya sa akin "Kaya ko pa sigurong talunin iyan kahit wala akong espada" ngumisi siya.

Oh sana nga, nakita ko na siyang lumaban, at ang tanging paraan niya para manalo ay kung ang kalaban ay isang baguhan.

"Kami ay aalis na." hinila ng prinsesa ang aking braso at nagsimulang maglakad ngunit tiningnan ko si George at ngumisi. Iyon ay nagpasama ng kanyang loob, nagngitngit siya sa akin hanggang sa kami'y wala nang makita.

Sigurado akong hindi ito ang huling pagkakataon na haharapin ko siya sa katulad na sitwasyon.

========================================