Kader her zaman istendiyi gibi olmaz.
Kaderinizin değişmesi için güçlü bir kişiliğe sahip olmalısınız.
Yada o güçlü kişiliğin altındakı adamı hayatınızın en özel parçası yapmalısınız.
Sanırım Jisung bu hakta hiç birşey bilmiyordu.
Kaderi doğulduğu gibi onu terk etmişti.
Jisung 1 yaşı bile olmazken ailesini kayb etmişti.
Sessiz kalmayı seçmişti sanki o andan sonra onun kendine gelmesi imkansızdı kendi için.
---------------------------------------------------
-Jisungie?
Felix'ın sayısız çağırışlarına cevap olarak mırıldanmıştı.
-Ne var?
-Yarın bir adam 20 oluyor.
Han telefonuna bakarak 13 eylül olduğunu fark etmişti.
-Napsak?
-Parti yapalım.
-Sabaha kadar içelim.
-içki kaldıramıyorum fazla.
-Biz düz parti yapalım.
-Doğum günü çocuğu ne isterse o.
Eğilip hanın yanağını sıkmıştı.
𓂃⊹ ִֶָ
Flashback
Bu gün bana 16 yaşımda ilk defa doğum günü geçirdiğim günü hatırlatmıştı.
Felix,Hyunjin ve Jeonginle yeni tanıştığımız zamanlardı.
Birlikte ders çalıştığımız ögrenci odası vardı.
Orayı Jeongin keşfetmişti.
Beni davet edincede artık çoçuklarla iletişimede geçmiştim.
Bir gün konuşup anlaşmamıza rağmen hiç biri ders çalışmak için gelmemişti.
biraz bekledikten sonra çantamı topluyordum gitmek için.
Birden açılan kapıyla Jeongin'in yüzünü degil elinde tutduğu pastayı görmüştüm.
Hyunjin elindeki şapkayı kafama geçirmiş,
Felix kamerasıyla kayıda başlamıştı.
~iyiki doğdun hannie♡!
~iyiki varsın!
~Mutlu yıllar becerikli çocuk!
O an hiç olmadığım kadar mutlu hiss etmiştim kendimi.Beni gerçekten seven insanların en saf dilekleri gözümün dolmasına sebep olmuştu.
Daha nasıl pasta sevdiğimi bilmeyen bu şapşal çocuklar meyveli pasta almıştılar.
O gün alerjim olmasına rağmen çileyi bile yemiştim.
Flashback ends
♡
-Han!!
-E hazır hadi ufle !
-Hyung üfle yoksa kafanı gömerim pastaya.
-Tamam üflüyorum.
Hyunjin:
-Dur!!
-Dilek tut!
Gözlerimi bağlayıp bir dilek tutmuştum.
"Sevdiğim insanların ne olursa olsun yanımda olmasını istiyorum."
Felix bikaç fotoğraf çektikten sonra pastayı kesmeğe başlamıştı.
Biz nerdeyse kendilerinden başka hiç kimi olmayan o çoçuklardık.
Partiye okuldan birilerini bile davet etmemiştik.
Çünki yalnız bir birimizin yanında rahat oldugumuzu biliyorduk.
flashback end
*
Bizimkileri geçirdikten sonra kulağıma kulaklığımı takıp evdeki çöpleri götürmüştüm.
Çöplükle evim arasında biraz mesafe vardı.
Ve ben o an bile müziksiz kalamıyordum.
Çöpün içinden yeni aldığım makası bulmuştum.
Tanrım bu çocuklar gözleri bağlımı çöp toplamışlar.
atıp geri dönerken arkamda birini hiss etmiştim.
hemen geri döndüğümde arkamda Vernon vardı.
-Ne istiyorsun?
