The Devil's Daughter 18+

30. Vegas

„ Zbrodnia i kara, krzywda i zemsta, wcześniej czy później, ale zawsze idą w parze."
Ryszard Kapuściński, Podróże z Herodotem

Scarlett P.O.V

Przegrałam zakład, to była moja pierwsza myśl. Druga natomiast była taka, że co to są, do cholery, za kartki. Wzięłam jednej papier z dłoni Caspiana i poświęciłam na nie latarką.

„ Jeśli komuś o tym powiesz, zabije cię. Zniszczysz całą moją karierę i pójdę przez Ciebie siedzieć. Uwierz mi, że nie chcesz zobaczyć mnie, kiedy jestem zły. To się źle dla Ciebie skończy. Dla Ciebie, Twoich przyjaciół, Twojej rodziny. Przemyśl to, Olivio, czy na pewno to dobry pomysł, abyś komuś o tym mówiła. A tym bardziej policji."

Spojrzałam na kolejną kartkę, kojarząc skądś to pismo. Było charakterystycznie napisane, a każda literka była napisana chudo i z zawijasami.

„ Dobrze wiesz, że Cię kocham. Namieszałaś mi w głowie, kochanie. Nigdy bym Cię nie skrzywdził. Bądź może ta relacja jest zakazana, niemoralna i całkowicie popieprzona, ale wiem, że Ci się podoba, bo mi tak samo."

Kolejna.

„ Wiem, że nie lubisz Scarlett Roth, ale obiecuję Ci, że się jej pozbędę. Raz a na zawsze. Piszę Ci to odręcznie, ponieważ chcę, abyś miała to na piśmie. Mojego pisma raczej nie będziesz podrabiać, prawda?"

— Kto to, kurwa, jest? — wyszeptałam, patrząc na Caspiana. A raczej chciałam patrzeć, bo przez ciemność, jaka panowała w pokoju nie widziałam jego pięknych oczu.

— Zabieraj to — polecił. — zbieramy się.

Gwałtownie zaskrzypiała podłoga pod ciężarem Caspiana, a sekundę później ujrzeliśmy przed sobą kobietę.

Miałam ochotę krzyknąć z przerażenia, ale Caspian zasłonił mi ręką usta. Miała długą, białą piżamę, jej brązowe włosy były rozczochrane, a oczy otwarte. Czyli faktycznie była niewidoma. Podtrzymywała się rękami o ściany.

— Kto tu jest? — zapytała prędko. Zacisnęłam oczy, nie mogąc oddychać ze strachu. Powoli i najciszej wstałam, wciąż w objęciach chłopaka. — Olivia, wróciłaś? Proszę, powiedz, że tu jesteś.

Weszła powoli do pomieszczenia, macając każdy cal ściany, przez co prawie mnie dotknęła w ramię, ale Caspian z idealnym refleksem nami szarpnął do tyłu. Gdy skończyły jej się ściany, szła prosto aż nie przywaliła w próg łóżka. Rękami wyczuła materac, a potem na nim usiadła, nic nie mówiąc.

Bałam się cholernie. Moja klatka piersiowa unosiła się w szybkim tempie. Caspian na pewno to wyczuł. Odsunął dłoń od moich ust i przyłożył palec wskazujący do warg, sygnalizując mi tym, że mam być cicho. Wskazał ręką na otwarte drzwi.

Schyliłam się, biorąc kartki z podłogi. Wyszliśmy cicho i powoli, a z każdym kolejnym krokiem było ryzyko, że podłoga znów zaskrzypi. I właśnie to się kolejny raz stało.

— Olivia? — powiedziała głucho jej mama. Zacisnęłam zęby. — Kto tam jest? — zapytała dobitniej. Przegryzłam usta i zacisnęłam powieki.

To był ułamek sekundy, kiedy któryś z tych idiotów na dole coś zwaliło. Odgłos tłuczonego szkła rozniósł się po całym domu, a niewidoma się gwałtownie podniosła.

— Alexa, zadzwoń po policję!

Kurwa.

— Dzwonię na policję — powiadomił głośnik.

— 911, co się stało? — zapytała policjantka, która po dwóch sygnałach odebrała.

— W moim domu ktoś jest! Chyba złodzieje!