Dangerous fire ( Ongoing )

Kabanata 1

Kabanata 1

Malaki... Subrang laki nito! Feeling ko tuloy maliligaw ako rito!

Nasa malayo palang kami pero tanaw ko na ang kagandahan ng lugay. May swimming pool rito at sariling basketball court pa nga akong nakita. Marami ring mga nakaparadang mamahaling sasakyan sa gilid, may malaki ring fountain sa gitna nang garden. Sa subrang laki ng mansion at lupain niya may mga alagang kabayo rin akong nakikita.

"You'll now leave here." Salad niya sa tabi ko pero hindi na ako nakasagot dahil naaagaw ng mga naggagandahang mga kabayo ang atensyon ko.

Kung nandito yung makulit na batang yun, I swear that she would going to love this place. Hindi na ako nagtaka at nagtanong nang makitang ang daming bantay.

Umaga na rin nang makarating kami sa mansion niya. Ni hindi ko nga alam kung pano kami nakarating dito. Nakatulog kasi ako sa byahe dahil madaling araw na rin nung umalis kami.

Pagkahinto namin ay naramdaman ko agad ang pag welcome nila sa akin. Pinagbuksan niya pa ako nang pinto at siniguradong hindi ako mauuntog.

Princess treatment......ba ang tawag dito?

Well...... subagay princess rin naman talaga ako.

"Thank you," Salad ko sa kanya.

Akala ko... tapos na angpagkamangha ko ngunit halos maging emosyonal na ako nang tuluyan na kaming nakapasok sa loob. It's like I'm inside of a big palace dahil sa laki at ganda ng kanyang mansion. Is this real or I'm just in my dreaming? It's look like all of this was just a dream to me.

Hindi na man bago sa akin ito, dahil sanay na rin naman ako simula nong bata pa ako. But I just can't help myself not be mesmerize by the style, design, andtructure of his mansion. It's like bringing me back to the place were I really belong.

Bukod kay Rocco at Arlo ay may sumalubong sa amin na apat na lalaki.

"Welcome to Douglas Mansion, Miss Zahria. I'm Dario Fabbri." Nagpakilala ang isa rito hanggang sa sunod-sunod na silang nagpakilala.

"Soren Lim po."

"Silas Scuderi."

"Kane Falcone po, Miss Universe 2021."

Bila naman akong nailang sa huling sinabi niya.

"Hello, Im Zahria Pauline Hawkins. Please... wag mo na akong tawaging ganon matagal na naman yon." Maayos din akong nagpakilala sa kanila. "Just call me anything you want." I politely added.

"Kumain ka na ba, Miss Zahria?" Nagsalita naman ulit si Soren kaya napunta sa kanya ang tinging ko.

"Breakfast is ready, Miss Zahria. Tara napo sa dining room?" Sabat din ni Dario tumango tango nalang ako.

Naunang naglakad si Abraham at hindi man lang kami hinitay. Inisip ko nalang na baka gutom na soya kaya nauna. Pero guest niya ako, di ba? Akala ko ba asawa niya ako?

Princess to servant ata ang mangyayari sa akin dito?

Mukhang ang prince charming ko pa ata ang magiging kontrabida sa buhay ko.

Wag naman sana...

Hindi na ako nagulat dahil sa subrang daming pagkain ang hinanda nila. Kahit walang birthday o okasyon ay ganito na talaga maghanda kaming mga mayayaman. Normal lang naman ito sa amin.

But I'm not like them, hindi ako magastos at nagwawaldas lang ng pera basta-basta. Kahit sabihin pang bilyon ang perang natatanggap ko buwan-buwan ay marunong naman ako magtipid.

"Thank you," Sabi ko nang ipinaghila niya muna ako nang upuan bago umupo sa pwesto niya.

"Teka, hindi ba sila sasabay sa atin kumain?" Baling ko sa kanya nang makitang iniwan na kami nong anim.

"Are you going to eat or do want to starve to death?" Tila biglang nabalik yung kaunting takot ko kanina nang magsalita ito.

"Eh, ang dami naman kasi nito." I said pilit nilalabanan ang takot sa loob ko.

"You speak a lot, woman." Inis na sabi niya.

"Puro ka woman. May pangalan ako, hoy." Kulit naman ng lalaking ito.

"Do you know what I hate the most?" Tumitig siya sa akin, yung titig na hindi mo gugustuhing salubungin. "I hate noise, remember that. Always."

"Yun naman pala, eh. Bakit mo pa ba kasi ako kinuha-kuha?" Inis kong sigaw sabay hampas nang dalawa kong kamay sa mesa.

Na nagging dahilan ng pagkatumba at pagtunog nga mga platot, kutsa, at iba pa. Buti nalang ay hindi nabasag yung baso dahil sa malakas na pagkakahampas ko.

Dahil sa ginawa kong iyon ay sunod-sunod na mga yapak ng paa ang papalapit dito sa kinaruruunan namin. Showing us the six of them with a questioning looked on their face.

"Anong nangyari, bossing-"

"Leave." Abraham spoke with his dangerous and authoritative tone.

Dali-dali namang nagsi-alisan yung anim, nagtutulakan pa nga yung lima kung sino sa kanila ang maunang lumabas. Napatawa nalang ako nang mahina ng muntik pang nadapa si Soren buti nalang ay nahawakan ito agad ni Silas.

"Stop complaining nonsense, woman. I don't need that here."

Ouch, ha!

"Stop complaining nonsense, woman. I don't need that here." Panggagaya ko sa kanyan at sinabayan pa ng pag-irap.

Itinikom ko nalang ang bibig ko nang matalim itong tumingin sa akin, kaya ang pag-kain nalang ang pinagtuunan ko ng pansin. Tsaka nonsense ba yun? Hindi ba pwedeng  mag complain ako, dahil pinilit lang naman niya ako?

Nauna na siyang umakyat pero sumunod naman ako. I was just following him all along at hindi siya inuunahan.

"Where's my room?" Biglaan kong tanong.

"Room what?" Sumagot siya pero hindi na nagabala pang lumingon sa akin.

"My own room so I could have my own privacy." I simply said at nauntog bigla sa likod niya when he suddenly stop walking.

Shut that stupid mouth of your's Iya! Masiyadong madaldal!

"Do you expect that you had your own room?" Tumaas ang kilay niya at tumalim na rin ang tingin sa akin.

"Di ba ganon naman talaga dapat? That contract was just in paper sumama lang naman ako dahil baka tutuhanin mo yung sinabi mo." I reason out.

"That won't never gonna happened, woman. Were married, so expect that we should share the same room." Kita ko na sa mukha niya ang pagkawalang pasensya sa akin.

Hindi nalang ako umimik kahit sa kaloob-looban ko ay gusto ko na siyang sapakin. Hindi lang yata pasensya niya ang mauubos ko kundi baka masakpan pa nito ako, dahil kitang kita ko ang pag-igting ng kanyang panga at ang paglabas ng mga ugat sa kanyang mga kamay.

It was a sign that he was just trying to stop herself from doing something to me.

Minsan na nga lang i-kasal, sa ganito pa na paraan. Hindi ko man lang tuloy mararanasan na maglakad sa gitna ng altar. Hay, buhay! Masyadong komplekado at dilekado.

"Good morning," I great all of them when I reach the leaving room. Nandito kasi silang lahat mukhang may mahalagang pinag-uusapan. It would be rode if I won't great them.

"Magandang umaga, Miss Zahria," Bumati sina Arlo At Rocco.

"Good morning po," Bumati rin sina Dario at Silas habang si Kane at Soren naman ay kinawayan lang ako pero nakangiti.

"Yung boss niyo?" I ask because his not here.

"Bakit niyo po ba hinahanap?" Tanong ni Arlo.

"Ah, sasakalin ko lang sana." Sagot ko. "Pero asan ba siya?" Tanong ko pa ulit.

"Umalis lang po saglit, Miss Zahria," Si Kane na ang sumagot.

Tumango nalang ako at sinabing babalik nalang ako sa kwarto para matulog ulit. I'm still sleepy. I wasn't able to sleep early last night dahil nagbangayan pa kami ng gagong dipungal na yun. Sa iisang room nga kami natutulog ni Abraham, which is his own room. Kaya ayun kulang ako sa tulog.

_jpx_writes