The Heavenly Card

4. Family Issues

Eurydice Dianne

I held the funeral a day after I woke up.

Ayoko na kasing patagalin pa.

The sky seemed to mourn with me, what was once blue had turned a somber shade of gray.

"Ma'am, nandiyan po ang Tita Mariam niyo, kasama po niya ang abogado niya." Pinahid ko ang luha sa mga mukha ko bago lumabas sa ilalim ng kumot ko. Kahapon lang inilibing sila Mama at hindi na ako umalis ng kuwarto simula ng maka-uwi ko.

"Tell her to wait for me." Pagkasara ng pinto ay tumayo ako. I'm gonna end this once and for all dahil yoko nang may marinig pa mula sa kanila.

Inayos ko lang ang sarili ko para mag mukha akong maayos sa harap nila, nang makuntento ako ay tsaka ako lumabas.

Pagbaba ko ay nakita ko ang asawa ni Tita Mariam at ang anak nitong lalaki na hawak-hawak ang golf club ni Dad.

Nag-init naman ang ulo ko.

"Put that down." I hissed, they just looked at me before smiling.

"Hello, Dianne!" I gave my cousin a disgusted look before sitting down. Lumabas naman mula sa Dining area si Tita Mariam, kasunod nito ang abogado nila na nakangiti habang pinapakinggan ang kwento ni Tita Mariam.

Umupo silang dalawa sa harap ko. "How are you-"

"Cut the crap, what do you need?" Hindi pa rin nawawala ang ngiti ni Tita Mariam habang nakatingin sa akin. May kinuhang folder ang abogado niya at iniabot ito sa akin.

'Patridge Enterprise'

"No." At doon nawala ang ngiti niya. Did she really think that I'll give up? Tumingin pa ulit siya sa abogado niya at mukhang iyon na ang tanda na magsasalita na ang lalaking 'to.

I will not give up my family's legacy. Not now, not ever.

"The entire company could crumble in your hands, Miss Patridge," I chuckled softly, casting a glance at the folder resting before me. With a slight smile, I extended my arm, offering it to them.

I stood up, smiling. "I know how much you value the company, Tita Mariam. But just as your father never entertained the thought of handing it over to you, neither will I." 

"What did you say you brat?!" Tumayo siya at agad na lumapit sa akin, hahawakan na sana niya ang buhok ko nang mapigilan ko siya. "You ungrateful child! Tinutulungan ka na nga!"

"I don't need your help! Leave my house before I call the security!" Marahas kong binitawan ang kamay niya at naglakad palayo, narinig ko pa ang naiirita niyang sigaw bago naglakad paalis.

I don't fucking understand how they could do this to me, ako na lang dahil ubos na kami.

All we did was to be nice, help them every time they need help, hinahayaan ko ring patago kaming insultuhin ng mga pinsan namin tuwing reunion. So, after all the things we did for them ito ang igaganti nila sa amin?

I wanted to cry so bad, pero walang lumalabas na kahit anong luha mula sa mga mata ko dahil pagod na ito, ang bigat lang sa dibdib kapag hindi ako nakaka-iyak. "Damn this sick family."

Hindi na ako umalis sa pwesto ko malapit sa hagdan at naupo na lang habang nakasandal na bookshelf. Naghanap na nga lang ako ng magandang babasahin bago umupo ulit sa sahig.

It took me a hundred pages before I switched my place, bumalik ako sa sofa at humiga roon habang nagbabasa.

"Ma'am, okay na po kayo?" Natigilan ako sa pagbabasa nang may marinig akong maliit na boses, I don't remember hiring children?