The Heavenly Card

2. Fate

Eurydice Dianne

"Are you trying to make fun of me?" I harshly threw the paper on his face, dinampot niya iyon at inabot ulit sa akin. "No, 'wag mo akong ginagago." Tinapon ko ulit 'yon ngunit dinampot niya ulit.

"Read it." He said.

"No." I glared at him but I just received a cold stare from him.

Tangina.

Kinuha ko mula sa kamay niya ang papel at binasa ulit ito.

'Saoirse Academy is a school specifically for half-bloods or demigods, and it is the only place where you'll be able to learn about your unique abilities and how to control them.'

What in the heavens is this? Tumingin ulit ako sa kapatid ko na parang wala manlang pakialam at pinaglalaruan pa ang gintong kwintas na nasa kamay niya.

'Our curriculum is tailored to help you understand and manage your powers, as well as to prepare you for the inevitable day where you will have to stand against your foes.'

Hindi ko na talaga maintindihan ang mga nandito at sumasakit na ang ulo ko pero pinipilit pa rin ako ng pangit kong kapatid para tapusin 'to!

"Heavens. . . What are you trying to do, Cain?"

He!

Glared!

At

Me!

"Why is it hard for you to read?"

"Because every word in this paper is weird!" Inirapan ko siya nang hindi ako nakatanggap ng sagot bago ipinagpatuloy ang pagbabasa.

'In addition to our regular classes, we also offer a summer program to those who want to get a head start on their training. However, this program is optional, but it is highly recommended, as it will give you a chance to learn from some of the best teachers in the academy.'

"Seriously, what's all this?" He sighed before standing up.

"Sign this so they'll know that you accepted." May inabot na naman siyang papel na galing sa envelope na nasa harap niya.

"Can you tell me what's going on?!" Alam kong galit na ang tono ko at maling sigawan ang nakatatanda sa'yo pero nakaka-frustrate kasi! Not even in my life I ever thought of being a demigod or whatever this thing says!

"The council. . . found out about us and they want us to go in the Academy."

"Wala akong choice kung hindi pumayag dahil may gustong pumatay sa atin!" Natahimik ako nang sumigaw si Kuya, namumula ang mga mata niya at handa nang lumabas ang mga luha sa mata niya ngunit pinahid niya ito. "They can't take you away from me, Dianne. Hinding hindi na ako papayag."

"Sign this and accept our fate." Pinatong niya ang papel sa lamesa at agad na umalis, nakita ko pang umakyat siya sa taas.

'May gustong pumatay sa atin!'

'They can't take you away from me, Dianne.'

'Sign this and accept our fate.'

'Sign this and accept our fate.'

'Sign this and accept our fate.'

"Dianne, are you feeling well?" Bumalik ako sa reyalidad nang tawagin ako ni Mama.

"Y-yes, Ma." Tumingin ako kay Cain na parang wala lang sa kaniya ang nangyari kanina, tahimik lang siyang kumakain sa tabi ni Liene, ang bunso naming kapatid.

I wonder if she also received one.

Tinapos ko na lang ang kinakain ko at nagpatuloy sa pakikinig ng pag-uusap ng mga bisita namin ngayon.

Pagkatapos kong pirmahan ang papel ay bigla iyong nag-anyong ibon at nawala sa harap ko.

"So. . . Is your daughter joining the archery competition this weekend?" Napatingin sa akin si Dad na nakangiti bago tumango sa babaeng nagtanong sa kaniya.

Sa pagkakatanda ko ay siya ang kapatid ni Dad, si Tita Mariam.

"She will, her brother will accompany her to South Korea." Nakangiting tumango si Tita Mariam, halatang naiinis siya dahil hindi nakapasok sa final round ang anak niya kaya hindi makakapunta sa South Korea.

"That's nice, I'm hoping for the best, my niece." Binigyan ko siya ng ngiti bago ibinalik ang tingin sa librong binabasa ko.

Well, props lang naman talaga 'to.

My brother talked to me earlier about his plans. This weekend, we will be going to South Korea for my so called archery competition, but the truth is, we will be going to the academy. He said that the plane that we're supposed to use will crash to the sea and everyone will think that we're dead, including our family.

"Dad, may I excuse Dianne? I'll help her pack her things." Napalingon ako kay Cain na nakatayo sa gilid ni Dad.

"I thought the helpers packed her things already?"

"Not her clothes, Dad." Naguguluhan man ay hinayaan na lang ni Dad si Cain na isama ako.

Nakasunod lang ako sa kaniya habang naglalakad siya papunta sa kwarto niya.

"Ano?" Hindi niya ako sinagot, sa halip ay ni-lock niya lang ang pinto ng kwarto niya at binuksan ang naka-lock na cabinet niya. May kinuha siyang box mula roon at ipinatong sa kama niya, binuksan niya at ipinakita sa akin ang dalawang envelope na kamukha ng envelope na ibinigay niya sa akin.

"Hindi mo pa pala napipirmahan 'yung sa'yo tapos pinapirmahan mo agad 'yung sa akin?"

"Just to make sure you're coming with me." Sabi niya bago binuksan ang envelope at pinirmahan ang isa rito, katulad ng nangyari sa papel ko ay naging hugis ibon din ito at naglaho ng parang bula.

"Cain. . . We won't tell this to Mama? Alam niya dapat 'to. She's the one who gave birth to us." Sabi niya kasi sa akin ay walang mortal ang makaka alam ng totoong mangyayari sa amin, basta raw patay na kami sa mundo nila.

"Make sure to hide your other luggage." He's pertaining to the luggage which contains the uniforms and school supplies that was sent by the academy.

Hindi niya ako sinagot. So, I guess no.

Pinaalala niya pa bago ako paalisin sa kuwarto niya. So, anong ginawa ko? Pinanood siyang pirmahan 'yung papel?

Napabuntong hininga na lang ako bago napagdesisyunang bumalik na sa kuwarto ko nang makapag pahinga na ako.

Meeting with our relatives is draining, ang hirap mag panggap na ayos lang ang pamilya namin kahit kaunti na lang ay basagin na nila ang bungo ng isa't isa.

Ilang oras na yata ako sa bathtub, nakatulala lang ako at pinapanood ang mahihinang paggalaw ng pekeng Aurora Borealis sa kisame ko gamit ang Light Projector.

Kanina ko pa naiisip na magpalunod na lang sa tubig ng bathtub ko dahil sa iba't ibang nararamdaman ko ngayon. Hindi pa rin kasi ako naniniwala sa pinagsasasabi ng kapatid ko, may parte pa rin sa akin na nag-aantay na sabihin niyang prank lang ang lahat ng 'to at bayaran ko na ang mga utang ko sa kaniya para hindi na niya ulitin.

"Heavens. . . What in the heavens is happening?"