De Zuivering van Libernia

Hoofdstuk 2 - De Wederontmoeting

Amirah Magnolia

Ik gaapte vermoeid en zette mijn handen achter me op het matras. Mijn blik gleed naar mijn open gordijnen die de prachtige lucht lieten zien. In de winter vond ik de lucht het mooiste, al kon dat ook komen omdat ik veel bewuster de zonsopgangen en -ondergangen meemaakte. In de zomer werd ik, vooral de laatste paar jaren, te laat wakker en ging ik te vroeg weer slapen. Misschien sliep ik teveel, maar er was ook vrij weinig waar ik me mee kon vermaken anders dan een goed boek.

Elodie had me gisterenavond thuis gebracht en ik was regelrecht mijn bed in gedoken. Ik had alleen de slaap niet kunnen vatten. Het bericht dat gestuurd was vanaf de telefoon van Kristianne liet me niet los. Daarom had ik besloten om mezelf niet langer te kwellen en de slaappillen genomen die weggemoffeld in mijn badkamerkastje lagen.

Wakker worden was dan alleen moeilijk, ik had de tijd nodig om de omgeving in me op te nemen. Ik zette een zacht muziekje op, op mijn telefoon en voelde met mijn voeten naar mijn sloffen. Ik schoot mijn badjas aan en duwde de gordijnen verder open.

De lucht kleurde oranje, roze en paars. Het zou vast een heldere dag worden. De schuifdeur draaide ik met een klikje los en rillend stapte ik mijn balkon op. Rillend kwelde ik mezelf op het balkonnetje terwijl ik staarde naar de bloemen en planten die ik met mijn krachten niet meer tot leven kon wekken. Het was hier ooit een oerwoud geweest met de meest exotische planten die anders niet konden groeien.

Mijn muziek veranderde in een irritante beltoon en ik schoof de deur met een klap weer dicht. Ik schuifelde op mijn sloffen naar mijn nachtkastje en zette mijn telefoon op luidspreker.

"Mam." Wie zou me anders bellen?

"Lieverd! Wat goed dat je al uit bed bent. Ze komt zo, dat weet je toch? Ze is echt de allerbeste Mir, echt waar." Mijn moeder ratelde aan één stuk door. Ik luisterde met een half oor en liep naar mijn kledingkast toe om te zoeken wat ik aan wilde trekken.

"Ik ben echt blij dat ik meteen een afspraak voor je heb kunnen maken," ging mijn moeder verder. "Het zal echt helpen. Ik weet het zeker. Heb je je pakketje ook gehad?"

Zodra mijn moeder stilviel, wist ik dat ik ergens op moest antwoorden. "Hm.. ja, heb ik gehad." Ik draaide me rond in mijn kamer en probeerde te herinneren wat ze had gezegd.

"Je hebt het nog niet open gemaakt. Het is voor straks, de nieuwste mode. Ik wil wel dat je er goed bijloopt, dat weet je toch?"

Ik rolde met mijn ogen. Het was voor mijn moeder al schande genoeg dat ik mijn kracht kwijt was, als ik er dan ook nog eens als een slons zou bijlopen in de stad dan zou ze zich doodschamen natuurlijk. Al wist ik ook wel dat mijn moeder écht haar best gedaan had om mij aangesloten te houden bij de Aardecirkel, iets wat ik zelf soms gekscherend een sekte noemde. De belangrijke families die bij de cirkel waren aangesloten, hadden allemaal aardekrachten, maar hun roddelkrachten waren vele malen sterker.

"Ik was gisteren uiteten met El," mompelde ik als excuus waarom ik haar pakket nog niet had geopend. Ik vond de doos op mijn keukentafel, naast een bakje met yoghurtresten van de vorige ochtend. De tape scheurde met een hard geluid van het pakket en ik bestudeerde het setje dat erin zat. Een prachtige donkerpaarse legging met een vestje in dezelfde kleur, een prachtig lila hemdje van een fijne sportstof en zelfs hardloopschoenen die perfect bij het setje pasten. Mijn moeder gaf een vermogen uit aan uiterlijk verschijn.

"Was het gezellig?" denderde ze verder. "Ach, je had het moeten zeggen, dan had je Elodie de groetjes van mij kunnen doen."

Met een lichte glimlach stalde ik de kleding die mijn moeder had uitgezocht uit. Jammer dat ik het waarschijnlijk maar één keer zou dragen.