Her şeyimdin, hiç bir kimsem yok artık.
Eskiden olan herşeyin en zıttını yaşıyordum.
Artık hayatımda babam yoktu ve hiç kimsemde yoktu.
Acılarım içimde bir felaket oldu. İntikamım her şeyin de sonu oldu.
Yeni bir sayfaya haşgeldiniz umarım hikayemi seversiniz. Burdakı dünyama hoşgeldiniz bunun için uzun zamandır heyecanlıyım.
Yorumlarda mutlaka buluşalım, iyi okumalar dilerim size.
Beraber satırların arasında yeni evren kuruyoruz her kes davetlidir...
A.🌨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♫ Catharsis ~Aether ♫
♫ Beautiful Crime ~Tamer. ♫
Her zaman ki, gibi tek başına. Kalp kırıklarıyla birlikte kendine sarılan ve kırıklarının her birini kendisine saplayan yaralanmış bir küçük kız.
Yıllar geçse de o küçük kız olarak kalıcaktı. Zaman onun için duracaktı her zaman. Tek bir gece yarısında takılı kalıcaktı.Küçücük bir âna saklanıcaktı ruhu.Kendi kalp kırıklarına yaralanarak sarılmayı öyrenicekti. Ama, hep o varlığı olmayan birinin gözünde küçük kız olarak kalıcaktı.
Küçük kız,büyüyücekti. Ama hep zihninde başka hayata alışıcaktı. Tek bir günü defalarca kafasında yaşatacaktı.Saplanıp kalıcaktı. Ailesinin yokluğunu iliklerine kadar hisseticekti. Ama hep tekbaşına olucaktı.
Bir zamanlar her şeyin hayal gibi güzel olduğunu,bir ailesinin olduğunu hep hayallerinde görücekti. Başka bir evrenin iplerine tutunucaktı. Neydi bu direniş. Gerçek hayatı unutan zihninde takılı kalan küçük dünyanın büyümek zorunda bırakılmış kızın dérdi.
Bir hayel gibi güzel ve ulaşılmaz olcaktı.
Ama alışıcaktı. Hayat bu. Yada hayel.,
Vedaları sevmem. Veda etmek, umut etmekdir diye bir yazı okumuştum bir yerde.
Umudumu kaybettim bende. Veda edemem o yüzden çoğu zaman.
Düşünüyorumda o gün babamla işe diye vedalaşmıştık,umutlanmıştık ikimizde her günün akşamını yaşayacaktık o işe gidicekti ve gelince birlikte olucaktık yeniden. İşe gidicekti aslında ama geri dönücekti akşamında. Her zaman olduğu gibi. Ve her zaman her şeyin ulaşılmaz güzellikte olduğunu unutucaktık büyüsüne kapılıcaktık ânıların.Büyük bir evde yaşayıp küçük anılarımıza kapılıcaktık.
Veda etmek son' dur.Son duraktık. Hatıramda böyle çünkü.
Elimde hatıram. Elimde son durak ve kadere yazılmış son umut.
Onunla bereber saklandı elimdekilerin hepsi.
Bu kaçıncı sigaramdı bilmiyorum. Buna inat bir tane daha yaktım. Boş ver sayısını,koca hayatımı yakmışım neticede. Acaba kaç sigaraya bedel. Küllüm içerisi izmaritlerle dolmuştu ama daha kötüsü kafam o kadar doluydu ki düşüncelerle bir kaç gün boşaltılmamış küllükten daha doluydu...
