in a starry night

chapter 5

"Why are you roaming around the hospital Ria?!?!" Tita Monica said, yes, she's my tita, she explained me everything,

"Sorry po tita." I apologize, pero hindi ako naka focus kay tita Monica, my mind is focused on the boy ive met earlier.

"Your parents died Ria...im so sorry but your parents request something from me" she said, what?!?! My parents died?!?! And request? My parents don't do request!!

They are independent"I will adopt you for a while." What the fudge!!

*******

And after a few months, pucha kinidnap ako!! Yan tuloy nawala iba kong mga memories, nakita ko pa kaya si kuya sa hospital?? Infairness kapangalan nya si kokey, how did i know?

Nakita ko sa notebook ko dati.

Tinignan ko ang orasan ko ng sa ganon ay makita ko kung anong oras na at leche, late nako!!

Agad agad akong nag ayos ng sarili ko, nag suklay lang ako at pabango sayang oras, pag uwi ko nalang ako maliligo, di naman ako mangangamoy kasi mag pa-pabango ako.

Nang makarating sa school ay nakita ko kaagad si kirang at ang elien na si kokey, lagi kasi siyang nakabuntot saakin simula nung nabibigyan ako ng death treat.

"Good morning kiffy." Pag bati saakin ni kokey pero puta, sa halip na matuwa ako dahil binati nya ako ay mas lalo akong nainis sa kanya, nakita ko sa side view ko si kirang na nabulunan sa sarili niyang laway at pigil na pigil sa pagtawa.

Sana nabulunan kapa lalo.

Hindi rin nagtagal ay sumeryoso ang mukha ni kirang, at alam kong may sasabihin yan saakin o kaya magyayaya ng libre.

"Ano yon?" Pinangunahan ko na siya dahil doon rin naman kami tutuntong.

"Ah beh, kasi ano, uhm si Sam, actually kapatid ko siya." Sabi niya saakin, eh ano ngayon kung magkapatid sila...TEKA MAGKAPATID SILA?!

Tama naman narinig ko hindi ba?
Tulog paba ako?

Sinampal ko ang sarili kong mukha ng ilang beses para malaman kung nananaghinip ba ako.

No this cant be true,
kasi wala siyang nababanggit saakin na may kapatid siya.

Natawa nalang ako sa sarili ko, wala akong pake kung magmukha na akong baliw kasi nababaliw na ako, idala nyo na ako sa mental hospital "beshi muaps, are you gagoing me? Since when kapa nagka kapatid?" tanong ko sakanya pero sa halip na sagutin ang tanong ko ay tumawa siya.

Leche, mas baliw pa ata etong si kerang kesa sa akin eh, halos two month na ang naka lipas tapos ngayon nya lang sinabi saakin?

At tawang tawa pa ang pegs, shuta parang tanga. "HAHAHAHA, mukha ba?" Sabi niya at hindi parin tumigil sa kaka tawa, leche "oo bess, mukha kang tanga kung yan ang tanong mo." sagot ko sakanya ng pa sarkastiko pero sa halip na mainis siya ay mas lalo lumakas ang tawa niya, at itong si kokey naman, walang ginawa kundi ang manood lang na mabaliw ang kapatid niya.

Pero what if nababaliw na talaga to si kirang? Oo nga no! dali dali kong hinalungkat ko ang bag ko para lang mahanap ang cellphone ko, gagi asan naba cellphone ko tawagan natin ang hospital.

Ng makita ko na ang phone ko ay agad kong denial ang hospital, napansin naman ni kirang iyon kaya lumapit ito saakin, "sino tinatawagan mo gurl?" Tanong niya saakin at dahil honest ako, ay sana all honest, sasabihin ko sakanya ang totoo, good girl ako eh, "911 ang tinawagan ko beh, ipapadala na kita sa hospital para ipa check." Sabi ko na ikina dikit ng kilay niya, "si tanga ay nababaliw na at tumawag pa sa hospital." Sabi niya saakin.