Leon pov
Bu iğrenç kabustan uyandım. O neydi lan öyle? Sandy beni hayatında istemiyormuş falan. Zihnimin derinlikleri bile saçmalamaya başladı!
Saat gece 1 di ve biraz uyumayı denedim ama nafile. Camı açtığımda bir yanık kokusu vardı..
Hayatımı mahveden koku. Camdan baktığımda bir binanın ateşler içinde tutuştuğunu gördüm. Hızlıca dışarı çıktım çünkü evlerimiz Sandy ile yakın ve görülebilecek mesafedeydi. Sandynin apartmanlarının yakınındaydı. Gerçekten çok korkuyordum. Ya sandynin apartmanı ise? O zaman ne yapardım! Daha kendimi bile affettirememiştim. Ve korktuğum şey başıma gelmişti. Sandynin apartmanı yanıyordu. Etrafta apartmandan çıkan siyah dumanlar içinde insanlar vardı. Ve gözüm tanıdık birini gördü. Tara. Hızlıca yanına koştum.
"SANDY NERDE!"
Tara başını öne eğdi. Sandynin hala içerde olduğunu biliyordum. Onu kurtarmak isterdim ama ben yapamazdım. Ateşten çok korkuyordum. Ama Sandy. Onu bir daha asla görememek düşüncesi bile çok acı geliyordu. Düşüncesi bile çok kötüydü. Hiç düşünmeden içeriye girdim. Cehennemde gibiydim. Sandynin etrafı ateş ile kaplıydı.
"Sandy! Sakin ol lütfen."
Ağlıyordum. Sandy ise kabullenmiş şekilde sadece ayakta yanmayı bekliyordu. Yüzünde üzgün bir ifade yoktu sadece buruk bir gülümseme ile bana baktı.
"Leon. Git burdan! Sen ateşten korkarsın."
"Ateş sevdiklerimi elimden almış olsa bile seni almasına izin vermeyeceğim. Ben ölürüm ama sen yaşayacaksın!"
Sandynin yanına koştum. Sandy yi ateşin içinden çıkardım. Çok fazla duman solumuştum ve kapıya yaklaştığımızda enerjim tükenmişti. Yere düştüm.
"Leon! Geldik. Kalksana!"
______________
Sandy pov
Leonu kapıdan dışarı çıkardım.
"Leon?"
Gözleri açıktı ama bana cevap vermiyordu. Sadece gözleri dolmuş şekilde bana bakıyordu.
"Leon lütfen cevap ver! Seni affediyorum."
O sırada dikkatimi gelen sağlık ekibi çekti. Bağırdım ve bir sağlıkçı yanımıza geldi. Leonu oturttu. Onu kontrol ederken ben ise düşünüyordum. Leon gerçekten beni kurtarmıştı. Leon ateşe yaklaşmazdı, yaklaşamazdı. Eskiden sigara içtiğimde çaktığım çakmağın ateşinden bile korkardı. Bunu benim için neden yaptı.
"Sadece biraz dinlenmeye ihtiyacı var. Uyuması ve fazla efor harcamaması lazım."
Basımı salladım. Eve girecektim, dur lan. Benim gerçekten evim yanmıştı. Sonrasında ise leonun kafasını bacaklarıma koydum. O baygındı yüzünü inceledim. Yüzündeki siyah dumanları elim ile sildim gözümden damlayan yaşlar leonun yanağına düştü.
"Leon."
Buruk bir sesle sadece leon diyebildim. Dikkatimi leonun cebindeki telefon çekti. Telefonu aldım ve şifreyi girdim. Biz leonla herseyimizi biliriz derken dalga geçmiyorduk.
Edgari aradım sanırım fang ileydi ama bundan önemli değildir diye düşündüm.
"Edgar.."
Sesim titremeye başladı. Gözlerim kucağımda yatan baygın leona döndü saçını okşarken konuştum.
"Sadece sizde kalabilir miyiz..? Leon ve ben. Eve gelince anlatacağım. Lütfen. Çok kötü durumdayım. İmkanınız varsa benim evimden bizi alabilir misiniz?"
Edgar tamam deyip telefonu kapattı
"Leon. Umarım beni duyuyorsundur. Sana o kadar minnettarım ki. Sen olmasan şuan içerde çığlıklar eşliğinde yanıyor olacaktım."
Uzun olmayan ama kısa da olmayan bir süre sonra fang ile Edgar geldi. Edgar bana sarıldı ama ben ittirdim. Suan önemli olan leondu.
"Leonu lütfen eve götürün."
————————
Olaylar biraz daha yatışmıştı. Evim hakkında ne yapacağımı bilmiyordum. Tara birkaç günlük arkadaşında bir iş bulana kadar kalmaya gitti. Suan önümde leon yatıyordu Edgar ve fang uyumuşlardı bile. Leon gözlerini yavaşça açarken içim parçalandı. Benim için böyle bir şey yapması beni parça pinçik ediyordu. Göz göze geldik. Ben ağlamamak için elimden geleni yaptım ama dayanamıyorum.
Leon bu sessizliği bozdu.
"Sandy. İyi misin?"
"Aptal herif! Benim yüzümden ne hallere düştün ve suan beni mi soruyorsun!"
Yanına yaklaşıp sıkıca sarıldım ve devam ettim.
"Beni bu kadar umursuyor musun leon. Kendi canını feda ediyorsun. Yapma lütfen. Sen ateşten korkarsın leon."
Beni kendine daha da yaklaştırdı. Gözümden yaşlar geldi. Leon baş parmağı ile gözyaşlarımı sildi.
"Neden kabullenmiştin yanmayı Sandy? İntiharın farklı bir versiyonu bu."
