TRINITY (Revised | On-Going)

Chapter 3

Chapter 3

Vareen's Point of View

Napamulat ako ng mata at inilibot ang tingin sa paligid. Maliwanag na pala. I removed Oliver's arms na nakapatong sa dibdib ko and I removed Jayce's arms and legs that are wrapped around me. Grabe ayaw lang akong pakawalan?

Dahan dahan kong inalis ang mga braso at legs nila na nakapulupot sa katawan ko. Nakaalis naman ako sa kama ng hindi sila nagigising. Pinulot ko ang damit ko at tsaka ko dahan dahan na binuksan ang pintuan. Nagpunta ako sa living room at kinuha ko ang bag ko. I checked my phone.

70 missed calls. 23 new messages.

Almost all of them came from Aihira, at yung iba ay kay Raze. Oh no, lagot ako nito.

I was about to wear my dress nang napansin ko na nawasak pala ang likudan noon. Ang malas naman! Hindi ko na 'to masusuot. Baka kung anong isipin ng mga makakakita and nakakakilala sa akin. Iba pa naman yung pag-iisip ng mga tao ngayon.

Shit! It's almost 11 AM! I need to go na.

Bumalik ulit ako sa kwarto nung dalawa and I scanned the room. Dahan dahan kong binuksan ang isang pintuan at bumungad sa akin ang walk-in closet. Puro mga nakahanger na suit at mamahaling sapatos ang karamihan dito, I tried opening the other cabinets and to my luck, mga shirt at jogging pants ang nakaayos doon.

I grabbed the ones na nasa ibabaw lang, bahala na kung kanino ito. Kumuha na din ako ng isang pares ng mukhang hindi pa nagagamit na slippers. Alangan namang nakaganitong itsurahin ako tapos naka heels diba? Ano yun, bagong fashion sense ni Vareen?

Mabuti na lang at medyo sumakto sa akin ang pants, jusko! This isn't the first time pero ayaw ko na ulit magsuot ng malaki at loose na pants. It already happened once, naglalakad ako habang hawak hawak ang garter ng suot kong pants, just because maluwang iyon sa akin!

I glanced at them once more, mahimbing pa rin silang natutulog. Lumabas na ako at kinuha ang damit at heels ko. May nakita din akong kalat kalat na paper bag at doon ko na inilagay ang iba kong gamit.

Hindi na ako nag-abalang hanapin yung panty ko dahil pinunit naman na nila iyon at hindi ko na mahagilap kung nasaan. Hindi naman na siguro sa akin hahanapin nung nag-sponsor yun, di na nila malalaman at hindi ko na lang sasabihin sa kanila.

Tahimik akong lumabas at bumaba sa lobby. Pagkadating ko doon ay sinalubong agad ako ng isang babae. Base sa suot niya ay mukhang isa siya sa mga receptionist ng building na'to. She was smiling at me pero evident sa mga mata niya how she's looking me from head to toe.

Dahan dahan lang akong naglalakad and acted chill para hindi niya mapansin na iika-ika ako. Tangina, sobrang sakit ng legs at ng mga butas ko. Para akong hihimatayin ulit.

"Hello Miss Vareen Dalton!" bati niya sa akin.

"Hi." I also smiled at her.

"Anything I can help you?" she asked. Umiling ako at tsaka nagpatuloy pa rin sa paglalakad.