"ဘာဖြစ်တာလဲ"
"ငါတို့နှစ်ယောက်လုံးအိမ်ပေါ်ကနေတစ်ပြိုင်နက်တည်းဆင်းသွားတော့ငါတို့ပြန်လာမှမင်္ဂဆောင်ကိုလုပ်တော့မယ်တဲ့"
ဂျယ်ယွန်း၏အမေးကိုစိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့်ဖြေလိုက်တဲ့ဆောနူပင်..။
နီခီကတော့ဘာမှမပြောနိုင်ပဲတိတ်ဆိတ်နေသည်..။
"အဲ့တာဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ"
"မသိတော့ဘူးကွာ"
ဆောင်ဟွန်းအမေးကိုစိတ်ရှုပ်စွာဖြေလိုက်တဲ့နီခီ။
"မင်းတို့ကျောင်းနောက်ကျနေပြီမလားသွားတော့လေ"
ဆောနူမှဆောင်းဟွန်းနဲ့ဂျယ်ယွန်းကိုသတိပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်..။
"အာဟုတ်သားပဲသွားလိုက်အုံးမယ်မင်းတို့တွေသေချာဖြေးရှင်းကြအုံးနော်"
"ရန်မဖြစ်နဲ့အုံးနော်"
""အင်းပါ""
ဆောနူနဲ့နီခီတို့နှစ်ယောက်လုံးဆီမှထွက်ပေါ်လာသည့်အသံ..။
ဘုန်း*(တံခါးပိတ်သံ)
"ငါတို့ဘယ်လိုဆက်လုပ်ကြမလဲ?"
ဆောနူမှစိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့်မေးလိုက်ခြင်းသာဖြစ်သည်..။
"ငါတို့ကျောင်းပြီးမှလက်ထပ်မယ်ပြောပြီး၂လလောက်နေရင်ပြန်ပြီးကွာရှင်းကြတာပေါ့"
"အိုကေလေသဘောတူတယ်ဒါပေမဲ့တစ်လအတွင်းလက်ထပ်ပေးမယ်လို့ပြောတာကိုကြဘယ်လိုလုပ်မလဲ?ကျောင်းပြီးဖို့က၃လလောက်ကြာအုံးမှာကို"
"လွယ်လွယ်လေးပါကျောင်းစာကိုအာရုံစိုက်ရမှာမလို့လိုပြောရင်ပြီးပြီပဲကို"
"အင်းပါ"
"အင်းလောလောဆယ်တော့ငါပြန်တော့မယ်"
"ငါလည်းပြန်တော့မယ်ဒါမဲ့ဟိုနှစ်ကောင်ကိုကြ?"
"ရပါတယ်ငါအိမ်ရောက်မှဆောင်းဟွန်းကိုဖုန်းဆက်ပြီးပြောလိုက်မယ်"
"ငါလည်းအိမ်ရောက်မှဂျယ်ယွန်းကိုဖုန်းဆက်လိုက်တော့မယ်"
ဒီလိုနဲ့သူတို့၂ယောက်လည်းအေးအေးဆေးဆေးဖြေးရှင်းလိုက်ကြတာပေါ့..။
------------------------------------------------------------------------
