-Alıntı-

20 4 6
                                    

Kalp, insana hayat verirdi. Kalp sayesinde yaşardın. Kalp sayesinde ölürdün. Ben, kalp sayesinde ölümün en kralını yaşamıştım. Kocamı, hayatımın anlamını evimizde başka bir kadınla beraber görmüştüm. Hâla şoktaydım. Şu an evimin önünde nefesimi düzenliyordum. Ne yapacaktım?

Bilmiyordum.

Nefes almam gerekiyordu. Arabamı ormanlık alana sürdüğümde bilincim kapalı gibiydi. Arabadan çıkıp bir ağaca sırtımı dayadığımda birazda olsun rahatlamıştım. Nerde yanlış yaptım diye düşünmeyecektim.

Bu olayın suçlusu ben değildim. Hayat gerçekten acımasızdı. Acımı bir şeyden çıkarmam gerekiyordu, acım biraz da olsun dinmeliydi.
Çığlıklarımla susturdum acımı. Ben aklımdaki sorularla boğuşurken arkamdan gelen sesle irkildim.

"Burda ne yapıyorsun?"
"Ne?" 

Sona Ulaşmak.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin