"မင်းကြည့်ရတာလည်း ဘာမှမလုပ်နိုင်တဲ့ပုံနဲ့...တကယ်ရောမင်းကုန်ထမ်းနိုင်လို့လား"
"ကျွန်တော်ရအောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်"
ပိုက်ဆံဆိုတဲ့စက္ကူလေးတစ်ရွက်ရဖို့ မာနကိုခဝါချလို့ မိမိအားနှိမ်သလို၊အထင်သေးသလို ပြောဆိုနေသော အလုပ်ရှင်ဆိုတဲ့လူရှေ့ ခေါင်းကိုငုံ့လို့ တိတ်ဆိတ်နေမိသည်။
"ဟိုဘက်ဂိုထောင်မှာပစ္စည်းဖာ၃၂ခုရှိတယ်...အဲ့ဒါအပြီးရွှေ့ပြီးရင်မင်းအလုပ်ပြီးပြီ...အကုန်ပြီးသွားရင်လာပြော ပိုက်ဆံပေးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
ပစ္စည်းတွေသိုလှောင်ထားတဲ့ဂိုထောင်အတွင်းဝင်၍ မိမိရွှေ့ရမည့်ပစ္စည်းဖာများအား ရွှေ့ဖို့ပြင်ရသည်။ပထမဆုံးမိမိရွှေ့ရမည့်ပစ္စည်းအားအရင်စမလိုက်သည်ဆိုရင် အတော်ပင်လေးသော ဝိတ်ကြောင့်မသယ်နိုင်။တဖန်စိတ်ကလေးကိုတင်းလို့ထပ်မကာ ဆိုင်အတွင်းသို့သွားပို့လိုက်ရသည်။ဤသို့ဖြင့်ပစ္စည်းဖာ၃၂ခုလုံးသည် နေ့ခင်း၁၁နာရီခွဲမှာတင်အကုန်ရွှေ့လို့ပြီးသွားလေသည်။
ပိုက်ဆံယူရန်ဆိုင်အတွင်းဝင်လို့ ကောင်တာဘက်သွားကာ ပိုက်ဆံတောင်းရ၏။လူငယ်တစ်ယောက်အတွက်ခံပြင်းလိုက်လေခြင်း။
"ဦးလေးကျွန်တော့်လုပ်အားခ"
သူ့အသံကြားတော့ ပိုက်ဆံရေနေရင်း ဦးလေးကြီးကမော့ကြည့်လာသည်။ဂိုထောင်အတွင်းကအပုံတွေဆိုင်ထဲရောက်နေသည်ကိုမြင်တော့မှ ပိုက်ဆံငါးထောင်တန်တစ်ရွက်အားထုတ်လို့ သူ့ဆီပေးသည်။
"ဒါကလုပ်အားခ...ဒါနဲ့ဂိုထောင်နားက အမှိုက်တွေ ပြန်ရှင်းပေးသွားမယ်ဆိုရင်မင်းကိုနှစ်ထောင်ထပ်တိုးပေးမယ်...ဒါကအပိုသဘောမျိုးပေးတာ"
"ရပါတယ်...ကျွန်တော်ရှင်းလိုက်ပါ့မယ်"
စောနကပစ္စည်းတွေနဲ့ရှုပ်ပွနေသောနေရာအား သေချာရှင်းလင်းလိုက်ကာ ပိုက်ဆံခုနစ်ထောင်အား ယူလို့အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။နှစ်ထောင်ကိုသေချာသိမ်းကာ ငါးထောင်တန်ကိုတော့ အိတ်ကပ်လေးထဲထည့်လို့။
"မေမေ!"
"ဘာလဲ...နင်အလုပ်မသွားဘူးလား"
ထိုင်ခုံပေါ်မှာကွမ်းထိုင်ဝါးနေသောမေမေကသူ့အားတစ်ချက်တောင်မကြည့်။ချဲဂဏန်းတွေထိုင်တွက်လို့နေသည်။
YOU ARE READING
အတိတ်ရဲ့နွေပန်းချီ(completed)
عاطفيةနွေဦးမှာတိုက်တဲ့လေရူးဟာ သစ်ရွက်ခြောက်လေးတွေကိုသာမက နှလုံးသားတစ်ခုလုံးပါကို တမြေ့မြေ့နှင့်ပဲ့ကြွေစေသည်။ "နွေဦးမှာလေရူးတွေကျီစယ်တိုင်း မောင်မင်းကိုသိပ်လွမ်းတယ်"
